Και αν ακόμη η τέχνη δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, μπορεί τουλάχιστον να κάνει φιλότιμες προσπάθειες να τον κατανοήσει. Σε αυτό το μήκος κύματος κινούνται οι νέες εικαστικές επιλογές του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ). Δύο καλλιτέχνες, ένας Κινέζος και ένας Ελληνας (ο Γιαν Φουντόνγκ και ο Κωστής Βελώνης αντίστοιχα), παρουσιά- ζουν από χθες και ως τις 5 Σεπτεμβρίου δουλειέςπροβλη- ματισμούς στη σύγχρονη εποχή.

Οσο για την προγραμματισμένη έκθεση του κορυφαίου Ιλια Καμπακόφ δεν θα πραγματοποιηθεί λόγω του υψηλότατου προϋπολογισμού της, όπως τόνισε σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου η διευθύντρια του Μουσείου κυρία Αννα Καφέτση: «Η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης που πλήττει ολόκληρη τη χώρα δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο το Μουσείο». Από τον Οκτώβριο πάντως ο προσανατολισμός των εκθέσεων θα στραφεί με όλες του τις δυνάμεις στην «πολιτική τέχνη», μέσα από τη συνεύρεση ελλήνων και ξένων δημιουργών που θα χρησιμοποιήσουν διαφορετικές τεχνικές για να μιλήσουν για κάτι κοινό: την οικονομική κρίση και το νεφελώδες μέλλον.

Υπό τον τίτλο «Οι επτά διανοούμενοι στο δάσος από μπαμπού και άλλες ιστορίες», η έκθεση του διεθνώς αναγνωρισμένου Γιαν Φουντόνγκ παρουσιάζει ολοκληρωμένο τον επικό κινηματογραφικό κύκλο πέντε έργων (2003-2007), πλαισιωμένο από πρόσφατες και παλαιότερες πολυκάναλες βιντεο-εγκαταστάσεις. Ο Φουντόνγκ δημιουργεί βίντεο, φιλμ και φωτογραφίες. Τα έργα του πραγματεύονται κυρίως τη ραγδαία μεταμόρφωση της κινεζικής κοινωνίας που επέφερε ο δυτικός εκσυγχρονισμός: ιστορίες αγάπης και ατομικού αγώνα αποτυπώνουν εύγλωττα και ποιητικά έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει.

Η αφηρημένη αφήγηση και οι μαγευτικές ασπρόμαυρες εικόνες, αποτυπωμένες σε φιλμ 35 χιλιοστών, παραπέμπουν στον κινεζικό κινηματογράφο του ΄30 και του ΄40, αλλά και στη γαλλική νουβέλ βαγκ. Οι διανοούμενοι του Φουντόνγκ, σύμβολα μιας νέας αμφιλεγόμενης κοινωνικής τάξης, απεικονίζονται απαθείς και ονειροπόλοι σε μια Κίνα η οποία βιώνει ταυτοχρόνως τον παλαιό τρόπο ζωής και την τεράστια τεχνολογική πρόοδο.

«Μοναξιά σε κοινό έδαφος: πώς μπορεί η κοινωνία να πράξει αυτό που ο καθένας ονειρεύεται» είναι ο τίτλος της έκθεσης του Κωστή Βελώνη. Τα μεγάλης κλίμακας γλυπτικά έργα του αναφέρονται σε ιστορικά γεγονότα και σε κινήματα της Ιστορίας της Τέχνης, εστιάζοντας σε πολιτικές ουτοπίες και στην πτώση της ιδεολογίας. Η ρωσική πρωτοπορία, η αρχαία ελληνική δημοκρατία και η συνείδηση περί εργατικής τάξης προκαλούν τους πιο αναπάντεχους συνειρμούς.

ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ
η Κτίριο Ωδείου Αθηνών, Βασ. Γεωργίου Β΄ 17-19 και Ρηγίλλης η Ως τις 5 Σεπτεμβρίου Ενα τραπέζι-διήγημα (και το αντίστροφο)
Παράλληλα με τις δύο εκθέσεις εγκαινιάστηκε και η νέα εγκατάσταση του έργου «Το τοπίο του Είναι» (1997) του Μάριου Σπηλιόπουλου – εμπνευσμένο από το ομώνυμο αφήγημα του λογοτέχνη και ζωγράφου Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη (1908-1993)- στο πλαίσιο της σειράς «Εργο του μήνα», με επιλογές από τη μόνιμη συλλογή του Μουσείου:

ένα ξύλινο τραπέζι και μια κατεστραμμένη καρέκλα ισορροπούν πάνω σε ποτήρια τα οποία στέκονται σε μια μεταλλική δεξαμενή γεμάτη νερό.

Στην επιφάνεια του τραπεζιού έχει γραφεί ολόκληρο το διήγημα. Ο καλλιτέχνης μέσα από μια κοπιώδη διαδικασία που έμοιαζε με πνευματική άσκηση αντέγραψε ολόκληρο το κείμενο στους τοίχους του χώρου.