Η πλειονότητα των Ελλήνων απέρριπτε μέχρι πρότινος την αναρρίχηση σαν ένα εκκεντρικό άθλημα που ταιριάζει μόνο στους φανατικούς των extreme sports ή στους πεπειραμένους ορεσίβιους που γνωρίζουν τα βουνά όπως την παλάμη του χεριού τους. Λίγοι αντιλαμβάνονταν ωστόσο ότι στην πραγματικότητα η αναρρίχηση είναι ένα άθλημα για όλες τις ηλικίες, το οποίο με την κατάλληλη εκπαίδευση και μεθοδολογία μπορεί να προσφέρει διασκέδαση και μυϊκή ενδυνάμωση για αναρριχητές κάθε επιπέδου. Ακόμη λιγότεροι γνώριζαν ότι οι βράχοι των βουνών της Αττικής προσφέρουν εξαιρετικά αναρριχητικά πεδία σε απόσταση μόλις μερικών λεπτών από την πόλη!
Η ανάγκη για… αδρεναλίνη όμως εξαιτίας του άγχους και της πίεσης στρέφει τους Ελληνες στη φύση για άθληση που εκτονώνει το στρες και επιτρέπει στον αθλητή μια αναμέτρηση με τον εαυτό του. «Οι Ελληνες αρχίζουν σιγά σιγά να αντιλαμβάνονται ότι η αναρρίχηση είναι ένα άθλημα σαν όλα τα άλλα:με κατάλληλη εκπαίδευση και εξάσκηση μπορεί ο καθένας να συμμετέχει, χωρίς να χρειάζεται μεγάλη μυϊκή δύναμη ή άλλες προϋποθέσεις» σχολιάζει στο «Βήμα» ο κ. Παναγιώτης Κοτρωνάρος, αρχηγός της εθνικής μας αποστολής στο Εβερεστ και εκπαιδευτής ορειβασίας της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας- Αναρρίχησης. « Σκεφτείτε ότι σε χώρες με μεγαλύτερη αναρριχητική παράδοση και ανάλογη παιδεία, η αναρρίχηση θεωρείται “οικογενειακό σπορ” και βλέπει κανείς ολόκληρη την οικογένεια- από τον παππού μέχρι τα εγγόνια- να περνούν μια μέρα σκαρφαλώνοντας, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του!» προσθέτει. «Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την αναρρίχηση πριν από τρία χρόνια, όταν βρέθηκα κατά τύχη σε μια αναρριχητική πίστα και παρακολούθησα έναν αναρριχητή να σκαρφαλώνει» σχολιάζει ο κ. Χρήστος Παγάνης, ο οποίος μαγνητίστηκε από τη μεθοδικότητα των κινήσεων και την απόλυτη συγκέντρωση του αθλητή στην ανάβαση. «Η απόλυτη ισορροπία του σώματος και του πνεύματος» σκέφτηκε ο κ. Παγάνης και για τους επόμενους επτά μήνες συνέχισε να σκαρφαλώνει συστηματικά σε εσωτερικές πίστες, πριν λάβει την απόφαση να ξεκινήσει αναρριχητική εκπαίδευση σε σχολή, ώστε να επιχειρήσει αναβάσεις και στη φύση. «Για πρώτη φορά σκαρφάλωσα στη Βαρυμπόμπη και μετά συνέχισα σε άλλα πεδία της Αττικής» αναφέρει, προσθέτοντας ότι γύρω από την πρωτεύουσα υπάρχει ένας κρυμμένος αναρριχητικός θησαυρός που λίγοι γνωρίζουν.
«Για μένα η αναρρίχηση είναι “γυμναστική με νόημα”:η προσπάθεια να κατακτήσεις την κορυφή, ο αγώνας του αθλητή ενάντια στον εαυτό του, η προσήλωση στον στόχο. Είναι όλα αρετές που δεν σχετίζονται ούτε με τον ανταγωνισμό ούτε με το “φαίνεσθαι”. Ακόμα και η βαθμολόγηση των αναρριχητικών πεδίων δεν έχει στόχο την κατάταξη των αναρριχητών σε καλύτερους και χειρότερους, αλλά μόνο την προστασία τους από το ενδεχόμενο να εμπλακούν σε ένα πεδίο που υπερβαίνει κατά πολύ τις δυνάμεις τους» καταλήγει.
Αναρριχητικές πίστες
Για όσους αγχώνονται μπροστά στο ενδεχόμενο να βρεθούν αντιμέτωποι με ένα φυσικό αναρριχητικό πεδίο, καθώς και για τους πεπειραμένους αναρριχητές που επιθυμούν να εξασκούνται 365 μέρες τον χρόνο, ανεξάρτητα από καιρικές συνθήκες, τη λύση προσφέρουν οι εσωτερικές αναρριχητικές πίστες. Το αθλητικό κέντρο αναρρίχησης «Τhe Wall» στην Παλλήνη Αττικής διαθέτει τη μεγαλύτερη αναρριχητική πίστα των Βαλκανίων και επιτρέπει σε ανθρώπους όλων των ηλικιών να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους υπό την προστασία στρωμάτων, σκοινιών και άλλων δρακόντειων μέτρων ασφαλείας.
«Κάθε μέρα δεχόμαστε περίπου εκατό άτομα όλων των ηλικιών- σκεφτείτε ότι ο γηραιότερος αναρριχητής μας είναι 70 ετών!» σχολιάζει ο κ. Κωνσταντίνος Τσούλκας, εκπαιδευτής αναρρίχησης και διευθύνων σύμβουλος της Summit ΑΕ, η οποία έχει αναλάβει τη λειτουργία του «Τhe Wall». «Οι εσωτερικές πίστες δεν απαιτούν ειδική εκπαίδευση, καθώς παρευρίσκεται εξειδικευμένος εκπαιδευτής που επιβλέπει. Ετσι, όλο και περισσότεροι άνθρωποι “τολμούν” να δοκιμάσουν και αντιλαμβάνονται ότι οι συγκινήσεις του αθλήματος είναι κυριολεκτικά για όλους» καταλήγει. Αναρριχητές τεσσάρων ετών!
Τα επίπεδα περιορισμένης δυσκολίας σε συνδυασμό με τις υψηλές προδιαγραφές ασφαλείας στις αναρριχητικές πίστες κλειστού χώρου επιτρέπουν σε μικρούς αναρριχητές να απολαύσουν τον ενθουσιασμό της «κατάκτησης» ενός βράχου ήδη από την ηλικία των τεσσάρων ετών. Υπό συνθήκες απόλυτης ασφαλείας έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν την αναρρίχηση αρχικά μέσα από απλά παιχνίδια σκαρφαλώματος και, καθώς μεγαλώνουν, μέσα από πιο απαιτητικές πίστες. Ετσι, όταν ενηλικιωθούν, θα έχουν ήδη την αναγκαία εξοικείωση και τη μεθοδολογία ώστε να κατακτήσουν απόκρημνα βράχια. «Από τις εγκαταστάσεις μας περνούν 10.000 παιδιά τον χρόνο, κάτι που φυσικά θα ήταν απαγορευτικό σε αναρριχητικά πεδία σε βράχους» σχολιάζει ο κ. Κωνσταντίνος Τσούλκας, εκπαιδευτής αναρρίχησης και διευθύνων σύμβουλος της Summit ΑΕ, η οποία έχει αναλάβει τη λειτουργία του «Τhe Wall». Μάλιστα, δεδομένης της (δικαιολογημένης) καχυποψίας των ελλήνων γονέων απέναντι σε δραστηριότητες που παραδοσιακά θεωρούνταν επικίνδυνες, η διεύθυνση του αθλητικού κέντρου έχει διαμορφώσει κατάλληλα τον χώρο ώστε οι γονείς να μπορούν να πίνουν… τον καφέ τους, επιβλέποντας τις αναρριχητικές δραστηριότητες των λιλιπούτειων αθλητών!
