Τι κοινόμπορεί να έχουν τα μαύρα μάτια της Νεφερτίτης, τα ρόδινα ζυγωματικά μιας προϊστορικής κυκλαδίτισσας καλλονής και τα κόκκινα χείλη μιας σύγχρονης γυναίκας; Το μυστικό βρίσκεται στο μακιγιάζ: τα καλλυντικά τους, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο ποσοστό, περιέχουν οξείδια του μολύβδου.
Εξαιρετική πρώτη ύλη για την παρασκευή χρωμάτων, ο μόλυβδος, αν και τοξικός, αποτέλεσε τη βάση του μακιγιάζ από την προϊστορική εποχή ως τα νεότερα χρόνια. Εχει εντοπιστεί σε καλλυντικά που έχουν βρεθεί σε αιγυπτιακές σαρκοφάγους αλλά και σε νεκροταφεία της Μεσοποταμίας.Ως σήμερα η παρουσία του στον προϊστορικό κόσμο της λεκάνης της Μεσογείου περιοριζόταν σε δύο μόνο χρώματα: το μαύρο και το λευκό, που χρησιμοποιούνταν στα «μολύβια» των ματιών και στις πούδρες. Νέες ανακαλύψεις στη Σαντορίνη φαίνεται όμως ότι ανατρέπουν τη μολυβδούχο χρωματική παλέτα του μακιγιάζ της Εποχής του Χαλκού.
Ερευνητές των ανασκαφών του Ακρωτηρίου της Θήρας εντόπισαν κόκκινες χρωστικές που ίσως συνιστούν το αρχαιότερο «κοκκινάδι» του μολύβδου που έχει βρεθεί ως τις ημέρες μας. Παράλληλα ένα πρωτοποριακό πείραμα γάλλων ερευνητών έρχεται να δικαιώσει τους αρχαίους συγγραφείς που μιλούσαν για τις θεραπευτικές ιδιότητες του αιγυπτιακού κολ: σε πολύ μικρές δόσεις,ο μόλυβδος φαίνεται να ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και να καταπολεμά τα βακτήρια.
