Πολύ πριν από τον Μπαράκ Ομπάμα υπήρχε ο Τζίμι Χέντριξ. Οχι βεβαίως γιατί ανέλαβε ποτέ τα ηνία της προεδρίας των ΗΠΑ αλλά γιατί ο Τζίμι Χέντριξ ήταν ο πρώτος Αφροαμερικανός που ένωσε το λευκό και το μαύρο ακροατήριο με τη μουσική του. Δεν υπάρχει τα τελευταία 40 χρόνια λευκό αγόρι που να ματώνει τα δάχτυλά του στις χορδές μιας ηλεκτρικής κιθάρας προσπαθώντας να ολοκληρώσει ένα ακόρντο και να μην έχει αναρτημένη στο δωμάτιό του μια αφίσα με τον θεό της κιθάρας. Δεν υπάρχει κιθαρίστας που να ασχολείται με τη ροκ μουσική και μην έχει στο προσκεφάλι του τις παρτιτούρες από το «Ρurple Ηaze» ή το «Foxy Lady».
Το ενδιαφέρον με τον Τζίμι Χέντριξ, πέρα από την ίδια τη μουσική δεξιοτεχνία του φυσικά, είναι ότι μέσα στα χρόνια έγινε ακόμη πιο δημοφιλής από ό,τι τα χρόνια που δημιουργούσε. Πρόσφατη είναι η λίστα με τους 100 σημαντικότερους κιθαρίστες της ροκ μουσικής που δημοσίευσε το περιοδικό «Rolling Stone», με τον Χέντριξ να φιγουράρει στην πρώτη θέση. Το 1992 πήρε μια θέση στο περίφημο Rock and Roll Ηall of Fame, το άλμπουμ του «Αre Υou Εxperienced?» μπήκε στο Εθνικό Αρχείο Ηχογραφήσεων των ΗΠΑ και ήταν επίσης η πρώτη προσωπικότητα που εντάχθηκε στο Μουσείο Διασήμων Γηγενών Αμερικανών.
Ο Χέντριξ ήταν ταλαντούχος, ήταν έξυπνος μουσικός και ήταν βεβαίως και τυχερός. Ο τρόπος που έπαιζε την κιθάρα ήταν ανεπανάληπτος κατά γενική ομολογία, κυρίως γιατί μέσα σε κάθε νότα, ιδιαίτερα στις συναυλίες του, υπήρχε και ένα κομμάτι από την ψυχή του. Ηταν τυχερός γιατί στα τέλη της δεκαετίας του ΄60 συνέβαιναν κοσμογονικές αλλαγές στον τρόπο ηχογράφησης και ταλαντούχος γιατί ήταν από τους πρώτους που πειραματίστηκαν με τις δυνατότητες του στερεοφωνικού ήχου και ταυτόχρονα από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν το wah-wah πεντάλ, τη γνωστή παραμόρφωση που θυμίζει σε ήχο την ανθρώπινη φωνή. Ο ίδιος έλεγε ότι με την κιθάρα του προσπαθούσε να δημιουργήσει ένα ηχόχρωμα ανάλογο της φωνής τουΛιτλ Ρίτσαρντ.Ο Τζίμι Χέντριξ όμως ήταν και πολύ περισσότερα έχοντας πίσω του μια μεγάλη παράδοση από τα μεγαθήρια της μπλουζ μουσικής όπως ήταν οΜπι Μπι Κινγκ,οΜάντι Γουότερςκαι ο Αλμπερτ Κινγκ.Χωρίς ποτέ να μιλήσει για πολιτική ή για τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών, έγινε σύμβολο αντίστοιχο τουΜπομπ Ντίλαν, των Μπιτλς και τουΕρικ Κλάπτον. Οπως λέει και ο σπουδαίοςΡόμπερτ Γουάιατ,με το συγκρότημα του οποίου, τους Soft Μachine, είχε περιοδεύσει ο Χέντριξ:«Δεν είναι απαραίτητο πάντα να γυρνάς τον κόσμο κάνοντας πολιτικές δηλώσεις. Ο Χέντριξ ζούσε μια πολιτική ζωή μεγάλης σπουδαιότητας». Ξεσήκωνε τον κόσμο με τα σόλι της κιθάρας του, δημιούργησε το απόλυτο πρότυπο του παιδιού των λουλουδιών με την περίφημη μπαντάνα γύρω από τη φουντωτή κώμη του που τόσοι αντέγραψαν και ζούσε φυσικά πέρα από τα όρια, κάτι που πλήρωσε με την ίδια του τη ζωή.
Στις 18 Σεπτεμβρίου θα κλείσουν 40 χρόνια από τον τραγικό θάνατό του και, όπως είθισται να συμβαίνει με τους θρύλους, τη χρονιά αυτή η εταιρεία Εxperience Ηendrix, την οποία διευθύνει η οικογένεια του Χέντριξ, θα αναζωογονήσει τον μύθο του με μια σειρά κυκλοφορίες που δεν αφορούν μόνο τη μουσική του. Η αρχή έγινε με την κυκλοφορία του «νέου» άλμπουμ του, όπως χαρακτηρίζεται, αφού περιέχει ανέκδοτο υλικό, το οποίο όμως λανσάρεται ως νέο, με τον τίτλο «Valleys Οf Τhe Νeptune». Αν και μέσα στα χρόνια έχουν δει το φως της κυκλοφορίας δεκάδες συλλογές και ανανεωμένες εκδοχές των τριών στούντιο άλμπουμ που ηχογράφησε στη σύντομη ζωή και καριέρα του, περισσότερα από δέκα χρόνια έχουν περάσει που έχει να συμβεί κάτι ανάλογο- και αυτό γιατί ο Τζίμι Χέντριξ δεν άφησε πίσω του διαθήκη και τα δικαιώματα των τραγουδιών του πάντα γίνονται αντικείμενο έριδας ανάμεσα στην οικογενειακή εταιρεία και στην εκάστοτε εταιρεία που τελικώς θα τα κυκλοφορήσει. Φυσικά όλα τα άλμπουμ του θα επανακυκλοφορήσουν κατά την προσφιλή μέθοδο, με την προσθήκη δηλαδή ενός DVD, μια ογκώδης κασετίνα ανάλογη με αυτήν που μόλις απολαύσαμε από τους Μπιτλς είναι στα σκαριά, χιλιάδες τυχεροί ανά την υφήλιο θα απολαύσουν μια περιοδεία με γνωστούς μουσικούς που θα ερμηνεύουν τα τραγούδια του και, τέλος, το πολυαναμενόμενο βιντεογκέιμ «Rock Βand» είναι έτοιμο για μαζική κατανάλωση.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΘΑΣ
Πώς ο Χέντριξ μού άλλαξε τη ζωή
Ημουν 16 χρόνων,είχα ένα σχολικό συγκρότημα με τον Τουρκογιώργη,τους Ρersons,και για να πω την αλήθεια,τότε τη βαριόμουν την κιθάρα.Ηθελα να γίνω πολιτικός μηχανικός αλλά όταν άκουσα στο ραδιόφωνο το «Ρurple Ηaze» όλα άλλαξαν. Ηταν πραγματικά σαν να έφαγα μια πέτρα στο κεφάλι, σαν να άνοιξε μια πόρτα και να αποκαλύφθηκε μπροστά μου ένας ολόκληρος κόσμος.Αρχισα τότε να παίρνω δανεικό το άλμπουμ του Χέντριξ και ένα πικάπ, γιατί τότε,στα τέλη της δεκαετίας του ΄60,δεν υπήρχαν και λεφτά,για να τον μελετώ στο σπίτι. Ή πήγαινα σε jukeboxes και άκουγα κάποια από τα τραγούδια του. Μπήκα τελικώς στην ΑΣΟΕΕ αλλά αποφάσισα ότι ήθελα να γίνω κιθαρίστας.Μου είχε γίνει εμμονή,δεν άκουγα τίποτε άλλο από Χέντριξ όλη την ημέρα.Πέρυσι μόλις κατάφερα και έβγαλα και το τελευταίο σόλο από το «Αxis: Βold Αs Love».O Χέντριξ δεν έπαιζε σόλο στην κιθάρα του για επίδειξη,η μουσική του είχε μελωδία και αυτή ήταν που σόκαρε το κοινό του. Δεν ήταν ο μουσικός που έκανε τις ατελείωτες πρόβες προκειμένου να ακουστεί τέλειος.Η δεξιοτεχνία του εξυπηρετούσε την ψυχή του και μόνο.Οσον αφορά το συναίσθημα,δεν μπόρεσε ποτέ κανένας να τον αντιγράψει. Τα ποικίλματα ήταν δικά του και σίγουρα έφτιαξε τη δική του ανεπανάληπτη σχολή. Ο Τζίμι Χέντριξ με έκανε κιθαρίστα και με καθοδήγησε ώστε να έχω μουσικότητα.
