Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός οδηγούνται εκ των συνθηκών, σχεδόν χωρίς περιθώρια άρνησης και επιλογής, σε σκληρά δημοσιονομικά μέτρα που δεν έχουν προηγούμενο στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας.
Οπως όλα δείχνουν η ένταση της δημοσιονομικής προσαρμογής θα ξεπερνά κάθε πρόβλεψη και θα αντιστοιχεί στην κατάσταση της χώρας. Κατά τα φαινόμενα δεν θα υπάρξει ζώνη απρόσβλητη, ούτε κοινωνική ομάδα απολύτως προστατευμένη. Οι μισθοί θα περικοπούν, οι συντάξεις θα παγώσουν, οι προσλήψεις στο Δημόσιο θα περιορισθούν στο ελάχιστο, θα είναι υποπολλαπλάσιες των αποχωρήσεων και γενικώς οι δαπάνες του κράτους θα εισέλθουν σε μακρά περίοδο ισχνών αγελάδων. Ταυτόχρονα, οι συντελεστές του ΦΠΑ θα αυξηθούν τουλάχιστον κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες και οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης σε καύσιμα, ποτά και τσιγάρα θα αυξηθούν και πάλι.
Επιπλέον, το καθεστώς της φορολογίας εισοδήματος θα αλλάξει δραματικά. Οι συντελεστές, όπως και τα κλιμάκια θα αυξηθούν, τα αφορολόγητα θα τελούν υπό την αίρεση της συλλογής των αποδείξεων, τα τεκμήρια θα ενισχυθούν, το πλήθος των ελευθέρων επαγγελματιών και επιτηδευματιών θα υποχρεωθεί να δηλώνει υψηλότερα εισοδήματα και να πληρώνει περισσότερους φόρους, οι φόροι κληρονομιάς θα επανέλθουν στα παλαιά επίπεδα, οι φόροι επί των ακινήτων επίσης και τα ειδικά καθεστώτα μεταφοράς περιουσιακών στοιχείων σε εξωχώριες εταιρείες θα τεθούν υπό έλεγχο και πίεση.
Ακόμη, η κοινωνική ασφάλιση θα εισέλθει σε διαδικασία μεταρρύθμισης και αλλαγής υπό το πρίσμα και των δυσμενών δημογραφικών προοπτικών, ο τομέας της Υγείας θα τεθεί υπό στενή παρακολούθηση ως προς τις δαπάνες του, τα οικονομικά των δήμων το ίδιο, κάθε νομικό πρόσωπο του Δημοσίου θα υποχρεωθεί να δίνει λογαριασμό για όσα ξοδεύει.
Ουσιαστικά η κυβέρνηση Παπανδρέου καλείται να κάνει όσα συστηματικά απέφυγαν οι κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή από το 2000 και εντεύθεν. Ο,τι δεν έγινε την τελευταία δεκαετία καλείται να τα διορθώσει τώρα ο κ. Παπανδρέου. Και το ερώτημα που ευθέως τίθεται είναι αν θέλει και αν μπορεί. Πολλοί αμφιβάλλουν, καθώς θεωρούν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι μέρος του συστήματος που διόγκωσε το πρόβλημα. Ωστόσο πρέπει να του αναγνωρισθεί ότι ανέλαβε το κόστος, έλαβε τη βαριά απόφαση και δεσμεύθηκε να επιτύχει την απαιτούμενη πρωτοφανή δημοσιονομική προσαρμογή. Εδειξε δηλαδή ότι θέλει. Για να μπορέσει, μένει να οργανώσει αναλόγως την κυβέρνηση και το κράτος ώστε να κερδίσει τη μάχη. Ιδωμεν.
