«Ποιος είναι, αλήθεια, ο τέταρτος τενόρος;». Στο πλαίσιο ενός όλο και περισσότερο «επιθετικού» μάρκετινγκ η παραπάνω ερώτηση απασχόλησε την παγκόσμια μουσική κοινότητα πολύ πριν από τη φυσική απώλεια του αείμνηστου Λουτσιάνο Παβαρότι. Η αλήθεια είναι ότι κατά καιρούς οι υποψήφιοι διάδοχοι δεν έλειψαν. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε, αφού προκειμένου να αντιμετωπιστεί το «τέλος εποχής» που κάποιοι διαπιστώνουν στον κόσμο της όπερας η μουσική βιομηχανία επιδόθηκε με μεγάλη επιμέλεια στην κατασκευή ειδώλων. Ωστόσο, σε μια χρονική συγκυρία ταχείας ανόδου και ίσως ακόμη ταχύτερης«αποκαθήλωσης», ορισμένες από τις «υποψηφιότητες» δείχνουν πραγματικά σοβαρές. Οι τενόροι της νεότερης γενιάς, οι οποίοι αυτή τη στιγμή κυριαρχούν στις διεθνείς σκηνές και στα δισκογραφικά στούντιο, φαίνονται αποφασισμένοι να διατηρήσουν τον τίτλο του σουπερστάρ που τους αποδόθηκε από τα πρώτα κιόλας βήματα της καριέρας τους. Νέοι, ωραίοι και ταλαντούχοι δείχνουν να αφουγκράζονται πλήρως τα σημεία των καιρών και να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της εποχής. Στο πλαίσιο αυτό και κατά τη διάρκεια του 2009 οι προκλήσεις δεν θα τους λείψουν.

Γιόνας Κάουφμαν
Ο βαγκνερικός

Η πανελλήνια «πρώτη» του διάσημου γερμανού τενόρου Γιόνας Κάουφμαν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 15 Ιανουαρίου δεν μπορεί παρά να αποτελεί γεγονός. Στο πρόσωπό του ο τίτλος της σειράς «Μεγάλες λυρικές φωνές της εποχής μας», στο πλαίσιο της οποίας εμφανίζεται, βρίσκει την απόλυτη δικαίωση. Εχοντας ήδη θριαμβεύσει στις σκηνές των μεγαλύτερων θεάτρων και φεστιβαλικών διοργανώσεων του κόσμου ο Κάουφμαν, ο οποίος το 2009 συμπληρώνει τα 40 χρόνια του, θα χαρίσει στους φιλόμουσους της πρωτεύουσας μια βραδιά με άριες των Μπιζέ,Βάγκνερ,Πουτσίνι, κ.ά. Σε ό,τι αφορά εν γένει το εφετινό πρόγραμμά του ξεχωρίζει η επιστροφή του στη Βαυαρική Οπερα του Μονάχου (της γενέτειρας πόλης του), στην οποία το καλοκαίρι θα πρωταγωνιστήσει στη νέα παραγωγή του βαγκνερικού «Λόενγκριν», επιχειρώντας το ντεμπούτο του στον ρόλο. Αργότερα θα εμφανιστεί εκ νέου στο Κόβεντ Γκάρντεν και στον «Ντον Κάρλο» του Βέρντι, ενώ τον Δεκέμβριο του 2009 θα ερμηνεύσει τον Δον Χοσέ, ρόλο στον οποίο έχει δρέψει δάφνες και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, σε μια νέα παραγωγή της θρυλικής «Κάρμεν» στη Σκάλα του Μιλάνου υπό τον Ντάνιελ Μπαρενμπόιμ .

Τζιουζέπε Φιλιανότι
Ο πληγωμένος

RΕUΤΕRS/LΑ SCΑLΑ/ΗΑΝDΟUΤ

Πριν από λίγες ημέρες ο 34χρονος ιταλός τενόρος βρέθηκε στο επίκεντρο των συζητήσεων των απανταχού φιλόμουσων αλλά και του διεθνούς Τύπου. Αιτία, η απόλυσή του από τη Σκάλα του Μιλάνου, μόλις ένα 24ωρο πριν από την πολυαναμενόμενη πρεμιέρα της σεζόν. Ο Φιλιανότι επρόκειτο να τραγουδήσει τον ρόλο του τίτλου στον βερντινό «Ντον Κάρλο» υπό τον Ντανιέλε Γκάτι κατά την παραδοσιακή «πρώτη» της 7ης Δεκεμβρίου, αλλά μετά το πέρας της γενικής δοκιμής τού ανακοινώθηκε ότι στην πρεμιέρα θα εμφανιζόταν ο αμερικανός συνάδελφός του της δεύτερης διανομής. Εξαλλος ο Φιλιανότι πήρε «σβάρνα» τις ιταλικές εφημερίδες, εξαπολύοντας μύδρους τόσο εναντίον του μαέστρου όσο και εναντίον του γενικού διευθυντή του θεάτρου Στεφάν Λισνέρ. Ωστόσο, και παρ΄ ότι ο Φιλιανότι διακήρυξε σε όλους τους τόνους ότι η εν λόγω εξέλιξη έπληξε καίρια την καριέρα του, το πρόγραμμά του για το 2009 παραμένει φιλόδοξο, αρχής γενομένης από τις εμφανίσεις του στη Μητροπολιτική Οπερα της Νέας Υόρκης το διάστημα Ιανουαρίου- Φεβρουαρίου, σε δύο διαφορετικές παραγωγές.

Βιτόριο Γκρίγκολο
Ο μικρός Παβαρότι

Καίτοι από τα πρώτα κιόλας βήματά του δεν έμεινε ασυγκίνητος από τις «σειρήνες» της λεγόμενης «popera», η καριέρα του 31χρονου Βιτόριο Γκρίγκολο στο «ορθόδοξο» λυρικό θέατρο εξελίσσεται αλματωδώς. Γεννημένος στο Αρέτσο και μεγαλωμένος στη Ρώμη, σε ηλικία μόλις δεκατριών ετών, μοιράστηκε τη σκηνή με τον Λουτσιάνο Παβαρότι σε μια παραγωγή της «Τόσκα» στην Οπερα της Ρώμης, γεγονός που στάθηκε αιτία να τον αποκαλέσουν «Παβαροτίνο». Δέκα χρόνια αργότερα ο Γκρίγκολο είχε κάνει κιόλας το ντεμπούτο του στη Σκάλα του Μιλάνου. Πριν από λίγους μήνες η εμφάνισή του στην «Τραβιάτα», την οποία παρουσίασε η Οπερα της Ζυρίχης στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης προσελκύοντας το ενδιαφέρον των διεθνών μέσων μαζικής ενημέρωσης, απέδειξε μια ακόμη φορά το ενδιαφέρον του να δοκιμάζει και να δοκιμάζεται σε καινούργια πράγματα. Καθώς μάλιστα πρόκειται για τον νεότερο της «παρέας», το 2009 ίσως αποβεί καθοριστικό για την εξέλιξή του.

Χουάν Ντιέγκο Φλόρες
Ο κοσμικός Λατίνος

ΑΡ/ΚΑRΕL ΝΑVΑRRΟ

Παρά το γεγονός ότι σε λίγες ημέρες συμπληρώνει μόλις τα 36 του χρόνια, ο διάσημος περουβιανός τενόρος βρίσκεται σταθερά στην κορυφή του παγκόσμιου στερεώματος για περισσότερο από μια δεκαετία. Το εξαιρετικά επιτυχημένο ντεμπούτο του έγινε το 1996 στο Φεστιβάλ Ροσίνι του Πέζαρο ενώ την ίδια χρονιά έκανε την πρώτη εμφάνισή του και στη Σκάλα του Μιλάνου. Εκτοτε, ένα ένα τα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα υποκλίθηκαν στο ταλέντο του και ο ίδιος εξελίχθηκε σε πραγματικό είδωλο. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο γάμος του με γερμανίδα καλλονή στη γενέτειρά του Λίμα πριν από μερικούς μήνες θεωρήθηκε από τα λαμπρότερα κοσμικά γεγονότα της χρονιάς, με τον πρόεδρο της χώρας να δίνει το «παρών». Πολυβραβευμένος μέσα και έξω από την πατρίδα του ο Φλόρες έχει διακριθεί ιδιαιτέρως στους ρόλους του belcanto, τόσο στη σκηνή όσο και στα δισκογραφικά στούντιο. Ρολάντο Βιγιαζόν
Ο ολοκληρωμένος

ΑΡ/ΤΗΟΜΑS ΚΙΕΝΖLΕ

Η πρώτη πανελλήνια εμφάνισή του τον περασμένο Οκτώβριο στην Αθήνα και στο Μέγαρο Μουσικής άφησε θετικές εντυπώσεις. Ωστόσο, όσοι είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά τον διάσημο μεξικανό τενόρο στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που προηγήθηκε της συναυλίας δεν κρύβουμε ότι εντυπωσιαστήκαμε από αυτόν… και εκτός σκηνής. Αμεσος, συμπαθέστατος, ομιλητικός και επί της ουσίας, «έκλεψε» την παράσταση προτού καν αρχίσει, αποδεικνύοντας ότι πρόκειται για ολοκληρωμένο επαγγελματία. Εχοντας επανακάμψει πλήρως μετά το πρόβλημα υγείας που τον υποχρέωσε σε αποχή από τη σκηνή, αρκετά μεγάλο διάστημα το 2007, η νέα χρονιά προδιαγράφεται «γεμάτη» για τον 36χρονο Βιγιαζόν. Το πρόγραμμά του περιλαμβάνει εμφανίσεις σε ορισμένα από τα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα (Μητροπολιτική Οπερα της Νέας Υόρκης, Οπερα της Βαστίλλης κ.ά.) αλλά και συναυλίες, όπως εκείνη με τον «μέντορά» του Πλάθιντο Ντομίνγκο.