Εξω απ΄ το Σύμπαν

O πλοηγός Μπακ έδωσε εντολή να καθήσουμε όλοι στις θέσεις μας και να ενεργοποιήσουμε τον μηχανισμό συγκράτησης. Βρισκόμασταν στο νεφέλωμα του Οφιούχου και σε λίγο θα επιχειρούσαμε να εισέλθουμε σε μια περιοχή του νεφελώματος η οποία λόγω των συνθηκών που επικρατούν εκεί θα αποτελούσε το διαβατήριό μας για το κέντρο του γαλαξία μας. Αν οι υπολογισμοί του δρος Μπέρνερ ήταν σωστοί, αν εισερχόμασταν στην περιοχή αυτή με ταχύτητα άνω των 500.000 χλμ./δευτ. οι εξωτικές αντίρροπες δυνάμεις που επικρατούν εκεί θα λειτουργούσαν απωθητικά και θα μας έσπρωχναν προς την έξοδο του νεφελώματος με ταχύτητα που μπορεί να πλησίαζε ακόμη και την ταχύτητα του φωτός. Αν αυτό συνέβαινε, σύμφωνα με τον δρα Μπέρνερ, θα εισερχόμασταν στο νεφέλωμα και λίγη ώρα μετά θα βρισκόμασταν στο κέντρο του Γαλαξία. Αυτό ήταν όμως το πρώτο στάδιο της αποστολής. Αν τα καταφέρναμε και βρισκόμασταν στο κέντρο του Γαλαξία, στη συνέχεια θα κατευθυνόμασταν προς τη μαύρη τρύπα που βρίσκεται εκεί. Ο πλοηγός Μπακ ενεργοποίησε τους πυραυλοκινητήρες…

Η οθόνη έδειχνε τον γαλαξία μας και τη θέση όπου βρισκόταν το σκάφος. Ημασταν πλέον πολύ κοντά στο κέντρο του Γαλαξία. Ηδη βλέπαμε μπροστά μας μια λαμπρή λωρίδα να σκίζει το διαστημικό κενό. Δεν ήταν τίποτε άλλο από την ύλη ενός άστρου το οποίο ρουφούσε σιγά σιγά η μαύρη τρύπα. Είχαμε φθάσει.

Καθώς πλησιάζαμε όλο και περισσότερο στη μαύρη τρύπα αρχίσαμε να νιώθουμε περίεργα. Θα ήμασταν αυτοί που θα επιβεβαιώναμε (ή όχι) τη θεωρία του Αϊνστάιν για τις μαύρες τρύπες. Σύμφωνα με τη θεωρία, κοντά σε μια μαύρη τρύπα ο χρόνος επιβραδύνεται ώσπου ακινητοποιείται εντελώς. Ενας παρατηρητής ο οποίος θα έμπαινε σε τροχιά στα όρια της νοητής γραμμής που ονομάζεται «ορίζοντας των γεγονότων» θα έβλεπε να εκτυλίσσεται μπροστά του ολόκληρο το μέλλον του Σύμπαντος σε ένα χρονικό διάστημα που για εκείνον θα έμοιαζε πολύ σύντομο. Η φωνή του πλοηγού Μπακ ακούστηκε σχεδόν απόκοσμη: «Σε πέντε λεπτά φθάνουμε στο όριο Ω».

Ηταν μια περίεργη αίσθηση, τα όργανα του σκάφους έδειχναν ότι το σκάφος έτρεχε με ταχύτητες διαστημικής βολίδας αλλά ο ορίζοντας έξω έμοιαζε ακίνητος. Κάποια στιγμή ακούστηκαν διάφορα ηχητικά σήματα από τα όργανα και αυτόματα το σκάφος έκανε μεταστροφή. Κολλήσαμε το πρόσωπό μας στον μεγάλο διάφανο θόλο που βρισκόταν στην ουρά του σκάφους αλλά το μόνο που βλέπαμε ήταν το σκοτεινό διαστημικό κενό. Ξαφνικά το σκάφος πήρε κάθετη κλίση με την ουρά προς τα κάτω. Αυτό που βλέπαμε να ξεπροβάλλει μας έκοψε την ανάσα. Στα πόδια μας βρισκόταν το Σύμπαν! Αφωνοι, σχεδόν υπνωτισμένοι, παρακολουθούσαμε το (εξω)κοσμικό θέαμα όταν μας επανέφερε στη (δική μας) πραγματικότητα ο δρ Μπέρνερ.

* «Βλέπετε; Επιβεβαιώνονται οι παρατηρήσεις ότι το Σύμπαν διαστέλλεται».

Πράγματι ο δρ Μπέρνερ είχε δίκιο. Παρατηρώντας με προσοχή είδαμε τους γαλαξίες να απομακρύνονται ο ένας από τον άλλον.

* «Ολα κυλούν σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου. Αν όλα πάνε καλά σε λίγες ώρες θα γίνουμε μάρτυρες του τέλους του Σύμπαντος».

* «Καθηγητά Μπέρνερ, αλήθεια, τι πιστεύετε εσείς ότι θα συμβεί;».

* «Οπως βλέπετε, οι γαλαξίες απομακρύνονται μεταξύ τους και μάλιστα με επιτάχυνση. Πιστεύουμε ότι η σκοτεινή ενέργεια σπρώχνει μακριά και με ταχύτητα τον έναν γαλαξία από τον άλλον. Σύμφωνα με τη θεωρία της “Μεγάλης Σύνθλιψης”, σε περίπου 20 δισ. έτη η πυκνότητα της σκοτεινής ενέργειας θα έχει φθάσει σε τόσο υψηλές τιμές που θα διαλύσει κυριολεκτικά κάθε μορφή ύλης. Μάλιστα, σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η Γη λίγη ώρα πριν από το συμπαντικό τέλος θα απομακρυνθεί από τον Ηλιο και θα αυτοκαταστραφεί, θα καταρρεύσει ως πλανητικό σώμα».

* «Μα καλά, δεν έχει υπολογιστεί ότι σε περίπου 5 δισ. έτη ο Ηλιος θα έχει κάψει τα καύσιμά του και θα καταστραφεί, συμπαρασύροντας μαζί του στην καταστροφή και τη Γη;».

* «Ναι, οπότε είτε το κομμάτι της θεωρίας που αφορά τη Γη δεν είναι σωστό είτε η θεωρία δεν είναι σωστή». * «Παρ΄ όλα αυτά οι γαλαξίες απομακρύνονται…».

* «Πράγματι. Ισως λοιπόν δούμε να επαληθεύεται μια πιο προωθημένη εκδοχή της θεωρίας της “Μεγάλης Σύνθλιψης”. Πρόκειται για το λεγόμενο “Κυκλικό Μοντέλο”. Το μοντέλο αυτό συμφωνεί με τη θεωρία της σύνθλιψης ότι η διαστολή θα οδηγήσει σε ένα σημείο όπου τελικά τα πάντα- από τις μαύρες τρύπες ως τα άτομα- θα αποσυντεθούν. Σύμφωνα όμως με το μοντέλο, ένα κλάσμα του δευτερολέπτου πριν από το τέλος του χρόνου θα υπάρξει μεταστροφή της πορείας. Στην αναστροφή της πορείας κάθε αποκομμένο από τα υπόλοιπα τμήμα καταρρέει και συστέλλεται ξεχωριστά, αντί να ενωθεί πάλι με τα υπόλοιπα κομμάτια, σε ένα είδος αντίστροφου Βig Βang. Τα ξεχωριστά αυτά τμήματα γίνονται ένας άπειρος αριθμός ανεξάρτητων κόσμων που συστέλλονται και αναπηδούν έπειτα προς τα έξω πάλι. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει η φάση του λεγόμενου πληθωρισμού κατά τρόπο παρόμοιο με τη Μεγάλη Εκρηξη. Ετσι ουσιαστικά το Σύμπαν θα αναγεννηθεί από τις στάχτες του και αυτό θα συμβαίνει για πάντα».

* «Και αν όλα αυτά δεν είναι σωστά;». * «Τότε ίσως να επιβεβαιωθεί η θεωρία του κοσμικού παγετώνα. Οσο απομακρύνονται οι γαλαξίες τόσο περισσότερο θα ψύχεται το Σύμπαν και τελικά θα καταψυχθούν οι γαλαξίες και τα άστρα θα σβήσουν. Ετσι το Σύμπαν θα γίνει ένα απόλυτα σκοτεινό και απόλυτα παγωμένο μέρος».

Η ώρα περνούσε και το Σύμπαν ήταν πλέον στα μάτια μας μια μαύρη θάλασσα με φωτεινά νησάκια που βρίσκονταν όλο και πιο μακριά το ένα από τα άλλο.

* «Σε πόση ώρα υπολογίζετε να ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση και να δούμε το τέλος του Σύμπαντος;».

* «Λογικά σε μία ώρα θα μπούμε στην τελική φάση και μισή ώρα μετά θα δούμε το τέλος».

Μία ώρα και 28 λεπτά μετά μπροστά στα μάτια μας βλέπαμε την απέραντη μαύρη θάλασσα και μέσα σε αυτήν οι γαλαξίες να έχουν γίνει μικρές φωτεινές κουκκίδες, άλλες να σβήνουν, άλλες να εξακολουθούν να λάμπουν και άλλες να αναβοσβήνουν. Είχαμε μπει στο τελευταίο λεπτό και όλοι κρατούσαμε την αναπνοή μας, περιμένοντας να γίνουμε μάρτυρες του τέλους του κόσμου μας. Η οθόνη έδειχνε 00.05, 00.04, 00.03 όταν ξαφνικά το σκάφος πήρε απότομη κλίση. Η ουρά του σκάφους ερχόταν στη θέση του πιλοτηρίου. Χάσαμε από τον θόλο το Σύμπαν και στον ορίζοντά μας καθώς αναποδογυρίζαμε βλέπαμε και πάλι το διαστημικό κενό. Τη στιγμή που ο δρ Μπέρνερ ετοιμαζόταν να ουρλιάξει, ο θόλος σταμάτησε στην αντίθετη θέση από αυτή που βρισκόμασταν πριν. Ο καθηγητής έπεσε στο πάτωμα, κοιτώντας αποσβολωμένος την εικόνα έξω από το σκάφος. «Παράλληλα σύμπαντα» ψέλλισε και λιποθύμησε…