Κάποτε η ντουντούκα ήταν το βασικό εργαλείο που έδινε τόνο και ρυθμό στις συγκεντρώσεις και στις πορείες. Και η τυπωμένη ή πολυγραφημένη προκήρυξη ήταν το μέσον που μετέφερε τα μηνύματα και τα συνθήματα πιο μακριά, πέρα από εκεί όπου εξασθενούσε η βοή της διαδήλωσης.
Σήμερα τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά… Στο νεανικό ξέσπασμα που εκδηλώθηκε με αφορμή τον φόνο του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από πυρά ειδικού φρουρού το βράδυ του Σαββάτου στα Εξάρχεια τον τόνο δεν έδιναν οι ντουντούκες. Και οι προκηρύξεις δεν αποτελούσαν πια το μόνο ούτε καν το κύριο μέσον διάδοσης των μηνυμάτων στους διαδηλωτές. Η γενιά του Διαδικτύου κατεβαίνει στις συγκεντρώσεις με τα δικά της εργαλεία, με τα κινητά τηλέφωνα, τις ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές, τους μικροϋπολογιστές παλάμης. Και με όλα αυτά επικοινωνεί.
Αυτός ο «ψηφιακός ακτιβισμός» της νέας γενιάς είναι αναμενόμενο να προκαλεί εντύπωση σε πολλούς και ιδιαίτερα σε εκείνους οι οποίοι για διάφορους λόγους δεν έχουν επαφή με τη σημερινή νεολαία, με τον τρόπο που επικοινωνεί και με τον τρόπο που σκέφτεται. Είναι, όμως, αδικαιολόγητο να εκφράζεται απορία, αλλά και οργή(!) από τα χείλη κυβερνητικών στελεχών επειδή η μαθητές και οι φοιτητές που βρέθηκαν στους δρόμους την περασμένη εβδομάδα επικοινωνούσαν και συντονίζονταν με SΜS και μέσω του Ιnternet.
Εκπληκτοι ακούσαμε την πρώην υπουργό Παιδείας και άλλους κυβερνητικούς αξιωματούχους να «αποκαλύπτουν» ότι οι διαδηλωτές επικοινωνούν και συντονίζονται μέσω των κινητών τηλεφώνων, των SΜS και του Ιnternet, λες και υπάρχει διαφορετικός τρόπος καθημερινής επικοινωνίας για τη σημερινή νεολαία. Και μέσα από μια παράλογη αλληλουχία σκέψεων να οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι οι διαδηλωτές υποκινούνται από σκοτεινά κέντρα.
Οσοι ακολουθούν αυτούς τους συλλογισμούς μοιάζουν να έχουν παραμείνει στον περασμένο αιώνα και να παρατηρούν αμήχανα τα όσα συμβαίνουν στον 21ο…
Τα λόγια τους μοιάζει να έρχονται από μια άλλη εποχή, όταν η κατοχή ασυρμάτου ισοδυναμούσε με πράξη κατασκοπείας και η ακρόαση ξενόγλωσσων ραδιοφωνικών σταθμών στα βραχέα προκαλούσε την επίσκεψη της Ασφαλείας…
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ολοι μπορούν να κρατούν στα χέρια τους ένα ασύρματο τηλέφωνο και με αυτό να επικοινωνούν με όποιον θέλουν, όπου και αν βρίσκεται. Σήμερα όλοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα εργαλεία της ψηφιακής κοινωνίας: οι κυβερνήσεις και οι μυστικές υπηρεσίες, οι μικρές ή οι μεγάλες εταιρείες, οι κάθε λογής εγκληματίες, οι ενήλικοι πολίτες και οι ανήλικοι μαθητές. Και αν κάποιοι χρησιμοποιούν τα κινητά τηλέφωνα για να συντονίσουν την εγκληματική τους δράση, αυτό διόλου δεν μπορεί να σημαίνει ότι όποιος χρησιμοποιεί τα κινητά τηλέφωνα για να συντονίζει τις ενέργειές του, είτε αυτές αφορούν την προσωπική του ζωή είτε την επαγγελματική δραστηριότητα είτε τη συμμετοχή του σε κινητοποιήσεις, θα πρέπει να θεωρείται ύποπτος…
Αντιθέτως, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να διδαχθούμε από την αποτελεσματικότητα και την ευρηματικότητα των νέων στη χρήση των σύγχρονων επικοινωνιακών εργαλείων. Αντί να εκφράζουν ερωτηματικά οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, ας προσπαθήσουν να συντονιστούν και οι ίδιοι και οι φορείς που επιβλέπουν, αξιοποιώντας τα μέσα της νέας εποχής. Ισως, διδασκόμενοι από τα παιδιά μας, να καταφέρουμε να ενταχθούμε πιο γρήγορα στην κοινωνία της πληροφορίας και της γνώσης.
