Επειδή ξεχνάμε εύκολα, θυμίζω ότι και πέρυσι την άνοιξη βρισκόμασταν σε εξεγερσιακή κατάσταση, με όλα τα πανεπιστήμια της χώρας κατειλημμένα, με τους φοιτητές (και όχι μόνο) να διαδηλώνουν κατά της αναθεώρησης του άρθρου 16 και της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Χρειάστηκε να καταληφθούν και τα λύκεια, να είναι ο κόσμος όλος στους δρόμους (για φονικό δυστυχώς αυτή τη φορά) για να ανακοινώσει το υπουργείο Παιδείας ότι μελετά το ενδεχόμενο ελεύθερης πρόσβασης στα πανεπιστήμια, ως κατευναστική χειρονομία προς τους ξεσηκωμένους μαθητές, βεβαίως. Διαχρονικά, βασική αιτία για τις καταλήψεις στα λύκεια είναι ότι, επειδή δεν γίνονται μαθήματα, οι τελειόφοιτοι έχουν περισσότερο χρόνο να ασχοληθούν με τις φροντιστηριακές υποχρεώσεις τους- αυτές τους εξασφαλίζουν την επιτυχία στις εισαγωγικές εξετάσεις, όχι τα μαθήματα στο σχολείο. Οι μεγαλύτεροι διαβάζουν, οι μικρότεροι και οι καθηγητές ξεκουράζονται, όλους στα λύκεια τους εξυπηρετούν οι καταλήψεις των σχολείων. Φυσικά, η ελεύθερη πρόσβαση δεν είναι αναγκαία για να εξασφαλιστεί ο νόμος και η τάξη αλλά για να επιτρέψει στη νέα γενιά να σπουδάσει, να καλλιεργηθεί, να αποκτήσει εφόδια για να αντεπεξέλθει στον παγκόσμιο πλέον ανταγωνισμό- αν φυσικά αλλάξουν και τα πανεπιστήμια ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτόν τον στόχο. Οπως η περιττή και ενίοτε δολοφονική βία που ασκεί η αστυνομία απαιτεί εκπαίδευση των αστυνομικών και αναδιοργάνωσή της, το ίδιο και η περιττή βία που εκδηλώνεται στα σχολεία θα περιοριστεί με το δικαίωμα ελεύθερης πρόσβασης στην ανώτερη εκπαίδευση- καιρός να τα υιοθετήσουμε και τα δύο.
