Κρυφά ελλείμματα, τα οποία προέρχονται κατά κύριο λόγο από τον χώρο της Υγείας και των νοσοκομείων και φθάνουν στα 5 δισ. ευρώ, ενέχει ο κρατικός προϋπολογισμός του 2009 και τον καθιστούν αυτομάτως «αναξιόπιστο», εκτιμά το Ινστιτούτο Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών (ΙΣΤΑΜΕ) «Ανδρέας Παπανδρέου». Συνεργάτες του Ινστιτούτου παρουσίασαν χθες μια κριτική αποτίμηση του κρατικού προϋπολογισμού του 2009, στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι τα έσοδα προβλέπεται να είναι αυξημένα κατά 12% ή 6,8 δισ. ευρώ το 2009 σε σχέση με το 2008, πρόβλεψη που είναι σχεδόν αδύνατο να επιβεβαιωθεί στην πράξη. Σε ό,τι αφορά τις δαπάνες του προϋπολογισμού, προβλέπεται να είναι αυξημένες κατά 9,1% ή 4,5 δισ. ευρώ, αλλά και στην περίπτωση αυτή είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί ο στόχος.
Σύμφωνα πάντα με το ΙΣΤΑΜΕ, τα έσοδα εμφανίζουν σημαντική υστέρηση, ενώ η φορολογική πολιτική της κυβέρνησης όσο και η πολιτική ελέγχων και είσπραξης εντείνουν τη φορολογική αδικία.
Επίσης, αναφέρθηκε ότι τα έσοδα του κράτους δεν βασίζονται σε μια βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη, αφού χωρίς τα νέα φορολογικά μέτρα που επιβάλλονται τα έσοδα του Δημοσίου θα εμφάνιζαν σημαντική υστέρηση και απόκλιση από τους στόχους.
Ταυτόχρονα οι δαπάνες κατευθύνονται κυρίως προς μη αναπτυξιακές δραστηριότητες, το δημόσιο χρέος «έχει αυξηθεί δραματικά» σε απόλυτους όρους, ενώ ως ποσοστό του ΑΕΠ το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης παραμένει σχεδόν στάσιμο. Επισημάνθηκε ακόμη ότι το δημόσιο χρέος είναι αυτό που επιτείνει το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας και αποτελεί εμπόδιο στην αλυσίδα των μέσων αντιμετώπισης και των δημοσιονομικών επιπτώσεων των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης αλλά και της τρέχουσας οικονομικής κρίσης.
Τέλος, για την εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2008 αναφέρθηκε ότι εντοπίζονται αρκετά παράδοξα και ότι η λεγόμενη δημοσιονομική προσαρμογή στηρίζεται, μεταξύ άλλων, στη μη καταγραφή ορισμένων δαπανών, όπως είναι οι δαπάνες νοσοκομείων και η υποχρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης.
Στην πραγματικότητα, καταλήγει το ΙΣΤΑΜΕ, ο προϋπολογισμός συρρικνώνει τις δημόσιες δαπάνες, υποβαθμίζει το κοινωνικό κράτος και επιδεινώνει τα δημόσια οικονομικά.
