Χθες το πρωί άφησε τη ζωή και την τέχνη η γνωστή ελληνίδα καλλιτέχνις Οπυ Ζούνη. Επιτυχημένη εμπορικά και πολύ καταξιωμένη στην Ελλάδα, δημιούργησε το δικό της ιδίωμα γεωμετρικής αφαίρεσης στη ζωγραφική, στη γλυπτική και στις κατασκευές. Γεννημένη στο Κάιρο το 1941, η Οπυ Σαρπάκη-Ζούνη ήρθε στην Ελλάδα το 1962. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δασκάλους τους Γιώργο Μαυροϊδή, Γιάννη Μόραλη και Βασίλη Βασιλειάδη.
Την πρώτη ατομική της έκθεση την έκανε το 1970 στη Γαλλία. Πάντοτε δραστήρια, η Οπυ Ζούνη ουδέποτε σταμάτησε να μοιράζεται τη δουλειά της με το κοινό σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σε μουσεία και αίθουσες τέχνης: συνολικά είχε κάνει 70 ατομικές εκθέσεις, ενώ είχε συμμετάσχει σε 450 ομαδικές και σε Διεθνείς Μπιενάλε και Τριενάλε. Στο τέλος του 2006- αρχές 2007 είχε πραγματοποιηθεί μεγάλη αναδρομική έκθεσή της στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης με τίτλο «Το παρόν και η πρόσφατη εικοσαετία».
Η ίδια τόνιζε για τη δουλειά της: «Χωρίς φως δεν υπάρχει χρώμα.Το πολύ φως διαλύει τη φόρμα.Παρατηρώ ατελείωτα πώς παίζει το φως επάνω στους συννεφιασμένους ουρανούς και στις άπειρες κλίμακες του πράσινου των φυλλωμάτων.Κάθε ώρα εμφανίζονται άλλες ανταύγειες,το σούρουπο βαραίνει η σκιά και μετά έρχεται το σκοτάδι.Χωρίς φως δεν υπάρχει σκιά.Και αν δεν καταλαβαίνεις τη δομή του ασπρόμαυρου,δεν στήνεις εύκολα τη σύνθεσή σου.Για μένα το ασπρόμαυρο είναι η δομή της σύνθεσης.Συχνά συνδυάζω το φως, την ύλη,τη γραφή.Οι εικόνες και τα χρώματα της τηλεόρασης ή του ηλεκτρονικού υπολογιστή με προκαλούν έντονα.Η γενιά μου και οι επόμενες θα είναι επηρεασμένες από αυτές τις εικόνες και τα χρώματα που γίνονται βιώματα,που ποτέ δεν ζήσαμε,όμως είδαμε διά μέσου των τεχνολογικών μέσων που έχουν τη δυνατότητα να τα προβάλλουν και να τα ξαναπροβάλλουν συνεχώς.Η τεχνολογία σήμερα μας προτείνει αδιάκοπα καινούργιες οπτικές και είναι αδύνατον να τις αγνοήσουμε.Αναρωτιέμαι πού βρίσκεται η πραγματική εικόνα και πού η σκηνοθετημένη. Εχουμε μοναδικές οπτικές εμπειρίες που δεν έζησαν οι προηγούμενες γενιές.Ο καλλιτέχνης είναι δημιουργός εικόνας και η εποχή μας είναι κατ΄ εξοχήν εποχή της εικόνας.Ο καλλιτέχνης μπορεί να έχει απαλλαγεί από την απεικόνιση αλλά όχι από την εικόνα.Εκείνο που δημιουργεί είναι η δική του εικόνα,γιατί αποτυπώνει τη φαντασία,τη σκέψη και τη ζωή τουσε σχέση με το παρόν,ίσως και το μέλλον.Κάθε δημιουργός,κάθε σκεπτόμενος,πρέπει να συνειδητοποιεί πως ό,τι πολυτιμότερο διαθέτει είναι η σκέψη του που τον ακολουθεί και στις χαρές και στις λύπες και πως μπορεί να αναπτύξει με άπειρους τρόπους το δώρο της έκφρασης,αν ενεργοποιήσει την εσωτερική του φλόγα.Η τέχνη είναι τόλμη,ένας διαρκής αγώνας για να ξεπερνάς τα όρια του εαυτού σου. Κέρδος είναι το ξετύλιγμα της προσωπικότητάς σου μέσα στον χρόνο,ο διάλογος με τον εαυτό σου,με τις γενιές…».
ΗΟπυ Ζούνη απεβίωσε σε ηλικία 67 ετών στο νοσοκομείο Μετροπόλιταν, όπου νοσηλευόταν από τις 25 Σεπτεμβρίου, αφ΄ ότου επί δώδεκα χρόνια αντιμετώπισε την επάρατο νόσο, αφήνοντας πίσω τον σύζυγό της Αλέκο, καθώς και τους δύο γιους της, Πέτρο και Γιάννη. Η κηδεία της θα γίνει τη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου στις 16.00 από τον ιερό ναό του Αγίου Σεραφείμ στην Πεντέλη, προκειμένου να ταφεί εκεί όπου έζησε όλα αυτά τα χρόνια.
