Παράλληλες ιστορίες και δράσεις. Πρόσωπα που συναντιούνται, αναζητήσεις που διασταυρώνονται και σχέσεις που μοιάζουν. Στο «Hitchcock Blonde» του Τέρι Τζόνσον ο σκηνοθέτης Αντώνης Καλογρίδης ανακάλυψε όλα τα παραπάνω και τα στοιχεία εκείνα που θα τον οδηγούσαν στο να αποφασίσει τη μεταφορά του έργου στη σκηνή του Μουσούρη. Μια σκηνή στην οποία είχε φιλοξενηθεί πριν από μερικά χρόνια με την παράσταση «Angel baby». Τώρα, έχοντας στο ενεργητικό του και άλλες δουλειές, και άλλες παραστάσεις, επιστρέφει στο ίδιο μέρος δοκιμάζοντας κάτι καινούργιο. Κάτι που από την πρώτη στιγμή τον μαγνήτισε. «Οταν το διάβασα την πρώτη φορά, έφθασα ως τη μέση. Το μόνο που μπορούσε να με διακόψει ήταν το γεγονός ότι είχα πρόβα για την καλοκαιρινή παράσταση που σκηνοθετούσα. Αργησα όμως στην πρόβα, επειδή το κείμενο είχε ήδη καταφέρει να με απορροφήσει».
Ποιοι ήταν οι λόγοι; «Σε πρώτο επίπεδο μου άρεσαν οι παράλληλες δράσεις με την ξανθιά και τον Χίτσκοκ. H φαντασίωση του 1919, ο γρίφος του 1959 και του 1999. H αναζήτηση της λύσης για το ερώτημα της εμμονής σε ξανθιές και από πού έχει ξεκινήσει. Σε δεύτερο επίπεδο με ενδιέφερε ο συσχετισμός των δράσεων. Είναι μια σπείρα που γυρίζει συνέχεια».
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο κείμενο, το οποίο εκτός από τα ερεθίσματά του ικανοποίησε και άλλη μία προσωπική ανάγκη του A. Καλογρίδη: «Είμαι ανήσυχος. Πρόκειται για έργο το οποίο σου αφήνει πολλά περιθώρια να το δεις μέσα από μια προσωπική ματιά. Μέσα από τις πρόβες βγαίνουν πράγματα και όταν αφήνεις πράγματα να τα δεις από μόνος σου έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ημουν γενικότερα σε φάση αναζήτησης. Δεν έψαχνα κάτι συγκεκριμένο. Διαβάζω πολλά κείμενα και περιμένω κάτι να με ιντριγκάρει. Οταν υπάρχουν δυνατοί χαρακτήρες και ενδιαφέρουσα δομή, τότε σε διεγείρει» εξομολογείται.
Στο παρελθόν σκηνοθέτησε βιντεοκλίπ, έφτιαξε ένα μαγαζί, φιλοτέχνησε εξώφυλλα. Το καλοκαίρι που πέρασε σκηνοθέτησε την παράσταση «Μια ζωή την έχουμε» στο θέατρο Παρκ. Πολλοί απόρησαν για την κίνησή του, δεδομένου ότι ως τότε το ενδιαφέρον του φαινόταν να στρέφεται σε άλλου ύφους κείμενα και θέατρα. «Ηξερα ακριβώς πού πήγαινα από την αρχή. Ηθελα να κάνω καλοκαιρινό θέατρο. Ηταν από τις ταινίες που μου άρεσαν, από τα φιλμ νουάρ του ελληνικού κινηματογράφου. Είχε ενδιαφέρον για μένα το να πάρεις ένα κινηματογραφικό έργο και να το στηρίξεις στο σανίδι, και επιπλέον είναι και αρκετά δύσκολο. Ηταν εμπειρία για μένα το ότι δούλεψα με τον Βαγγέλη Λιβαδά και σε ένα ανοιχτό θέατρο».
Την ελευθερία κινήσεών του την αναγνωρίζει και τη διεκδικεί μέσα από τον χώρο του θεάτρου, στον οποίο, όπως υποστηρίζει, δεν υπάρχουν διαμορφωμένες τάσεις. «Οταν αρχίζεις να βάζεις ταμπέλες, χάνεις την ταυτότητά σου. Είναι ωραίο να πειραματίζεσαι αλλά να μη βάζεις στο μυαλό σου ταμπέλες. Εμένα αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως στο θέατρο είναι ο θεατής, πέρα από το έργο, να φεύγει και να έχει συγκλονιστεί από κάποια σημεία. Αλλωστε είμαι της άποψης ότι πρέπει να δοκιμάζεις τα πάντα προτού τα απορρίψεις». Οσο για το μέλλον; «Δεν μου αρέσει να προβλέπω το μέλλον. Νομίζω ότι θα είμαι στο θέατρο. Με τρομάζει το να βλέπω πολύ μπροστά».
H πρεμιέρα του έργου του Τέρι Τζόνσον «Hitchcock Blonde» θα δοθεί στις 30 Οκτωβρίου στο θέατρο Μουσούρη. H σκηνοθεσία είναι του Αντώνη Καλογρίδη και η μετάφραση του Σταμάτη Φασουλή. Πρωταγωνιστούν οι Χρήστος Βαλαβανίδης, Μηνάς Χατζησάββας, Ναταλία Δραγούμη και Νατάσσα Καλογρίδη.
