Το πρώτο πράγμα που έκανε μετά την τοποθέτησή του στο υπουργείο Ανάπτυξης, πριν από έναν χρόνο, ο κ. Χρ.Φώλιας ήταν να εκχωρήσει στον υφυπουργό του κ. Γ.Βλάχο το υπουργικό γραφείο που βρίσκεται στον πρώτο όροφο του κτιρίου της πλατείας Κάνιγγος. Ως τότε- και ο προκάτοχός του κ. Δ.Σιούφας δεν ήταν εξαίρεση- το γραφείο του πρώτου ορόφου ανήκε στον υπουργό και το μάλλον άβολο και μικρότερο του δεύτερου ορόφου ήταν του υφυπουργού. Μια παράδοση τουλάχιστον 20 χρόνων που ο κ. Φώλιας κατήργησε, προφανώς σκεπτόμενος ότι η παρουσία του στην πλατεία Κάνιγγος θα ήταν όχι μόνο τυπική αλλά και περιττή. Ο ίδιος- έτσι τουλάχιστον φανταζόταν- θα ασχολούνταν κυρίως με τη «διπλωματία των αγωγών» από εκεί που την άφησε ο νυν Πρόεδρος της Βουλής. Η πραγματικότητα όμως είναι αδυσώπητη. Την περασμένη άνοιξη ο κ. Χρ. Φώλιας βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση. Το διατροφικό σκάνδαλο του ηλιελαίου και η έξαρση του πληθωρισμού τον ανάγκασαν να συνειδητοποιήσει για ποιον λόγο οι προκάτοχοί του διατηρούσαν το ευάερο, ευήλιο και φυσικά άνετο γραφείο του πρώτου ορόφου. Και αυτός, ένας υπουργός με ύφος δανδή, αναγκάστηκε, έπειτα από αρκετά χρόνια είναι αλήθεια, να ασχοληθεί με θέματα διατροφής αλλά και με την ακρίβεια- κυρίως με αυτήνμε τρόπο που ως τότε δεν είχε φανταστεί, αν και κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη σχέση του με την αγορά και την επιχειρηματική εμπειρία του. Και ξαφνικά είδε τις «μετοχές» του να πέφτουν στο «πολιτικό χρηματιστήριο» του Μεγάρου Μαξίμου. Τι κι αν η προσωπική του σχέση με τον πρωθυπουργό κ. Κ.Καραμανλή μετρούσε τουλάχιστον δύο δεκαετίες…

Ο ίδιος και το περιβάλλον του θεώρησαν τότε ότι η πολιτική διάσωσή του περνά μέσα από την «αποδυνάμωση» του υφυπουργού του κ. Βλάχου. Ο πρώην επιχειρηματίας και παλαιός πρωθυπουργικός φίλος είναι το ακριβώς αντίθετο από τον υφυπουργό του, ο οποίος οφείλει την πολιτική ανάδειξή του στην επιτυχή κομματική σταδιοδρομία που είχε. Ετσι, λοιπόν, η έξαρση των ανατιμήσεων και η χρονική της σύμπτωση με το διατροφικό σκάνδαλο του ηλιελαίου δεν δοκίμασαν απλώς τις σχέσεις των δύο ανδρών, αλλά μεταξύ τους- κυρίως μεταξύ των δύο «συστημάτων» που τους περιβάλλουν- διαδραματίστηκαν σκηνές που παραπέμπουν μάλλον σε ασπρόμαυρη ταινία του ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του 1960. Δύο-τρεις μήνες αργότερα η σχέση του με το «σύστημα» του Μαξίμου αποκαταστάθηκε, όπως τουλάχιστον φάνηκε από την παρουσία του κ. Φώλια στις συναντήσεις του Πρωθυπουργού με τους εκπροσώπους των κοινωνικών οργανώσεων. Παρουσία ιδιαίτερα εύχαρι, όπως μαρτυρούν οι συνομιλητές του.

Ωστόσο δεν είναι γνωστό αν στην αναθέρμανση των σχέσεων μεταξύ των δύο ανδρών βοήθησε η γειτνίαση του υπουργού με τον Πρωθυπουργό στην περιοχή της Ραφήνας.Από τα τέλη του 2007 ο υπουργός Ανάπτυξης εγκατέλειψε το νοικιασμένο διαμέρισμα που διατηρούσε στην οδό Αναγνωστοπούλου, στο Κολωνάκι, και απέκτησε ιδιόκτητο σπίτι, μεγάλο λένε αυτοί που γνωρίζουν- τα χρήματα ούτως ή άλλως δεν λείπουν από την οικογένεια Φώλια- πλησίον της πρωθυπουργικής κατοικίας. Η πραγματικότητα όμως συνεχίζει να είναι σκληρή για τον bon viveur από τη Σαμαρίνα του Νομού Γρεβενών.

Στα τέλη του περασμένου Αυγούστου η δημοσκόπηση του Μega Channel που αφορούσε την αξιολόγηση των υπουργών τού κόστισε, τουλάχιστον ψυχολογικά- τον κατέτασσε τελευταίο, αμέσως μετά τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γ. Αλογοσκούφη. Και άρχισαν αμέσως να κυκλοφορούν τα σενάρια ανασχηματισμού του. Ο εκνευρισμός στον 6ο όροφο της λεωφόρου Μεσογείων, όπου είναι και το γραφείο του, ήταν όχι μόνο εμφανής αλλά και διάχυτος στους ανθρώπους του περιβάλλοντός του. Φαίνεται όμως ότι η πολιτική καριέρα του, που άρχισε να εκδηλώνεται από το 1986, όταν πρωτοεκλέχθηκε στη διοίκηση του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης (ΕΒΕΘ), βρίσκεται σε μια κρίσιμη στιγμή.

Είναι αλήθεια πάντως ότι έχτισε την καριέρα αυτή με μεγάλη μεθοδικότητα. Η εκλογή του στη διοίκηση του ΕΒΕΘ τού έδωσε τη δυνατότητα να κάνει γνωστή στην εμπορική κοινότητα της Θεσσαλονίκης τη φιλοδοξία του. Και το 1993 εξελέγη πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου της πόλης, ενός από τους ισχυρότερους εμπορικούς συλλόγους στην Ελλάδα, θέση που διατήρησε ως το 1997, μια χρονιά σημαντική όχι μόνο για το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας αλλά και για τον ίδιο.

Ο φίλος του, βουλευτής Α Δ Θεσσαλονίκης κ. Κ. Καραμανλής εκλέγεται πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Ο νυν Πρωθυπουργός είναι στενός φίλος του κ. Δ.Δημητριάδη, νυν προέδρου της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής και πρώην προέδρου του Εμπορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης- διαδέχθηκε τον κ. Φώλια. Στον κ. Δημητριάδη, λοιπόν, ο υπουργός Ανάπτυξης χρωστά τη φιλία του με τον Πρωθυπουργό.

Ετσι το 1997 εκλέγεται πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής», θέσεις που διατήρησε ως το 2003, ενώ από τον Ιούνιο του 1999 εκλέγεται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο- λέγεται ότι τότε έγινε τυπικά μέλος του κόμματος από απλός κεντροδεξιός- και παράλληλα εκλέγεται αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Εμπορίου «Εurocommerce». Ολα αυτά ως το 2004. Εκείνη τη χρονιά επιστρέφει στα πατρογονικά εδάφη και εκλέγεται βουλευτής Γρεβενών, τοποθετείται υφυπουργός Οικονομίας και επανεκλέγεται στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007. Ωστόσο, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ένα σημαντικό μέρος της προσωπικής του ισχύος το οφείλεισε ποιον άλλον;- στη σύζυγό του, την κυρία Τούλα Βαγιάνου, μια δυνατή προσωπικότητα για την οποία ισχυρίζονται ότι είναι «το μυαλό της οικογένειας». Επιβεβαιώνοντας τη γνωστή ρήση πως «πίσω από έναν ισχυρό άνδρα κρύβεται μια δυναμική γυναίκα».

Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε που η πολιτική τον κέρδισε από τις επιχειρήσεις. Το 2008 όμως στις συναντήσεις που είχε με τους επιχειρηματίες για τα θέματα των τιμών προφανώς ανέσυρε στη μνήμη του την παρελθούσα επιχειρηματική δραστηριότητά του. Οπως λένε πηγές της αγοράς, «σίγουρα τον βοήθησε να μας καταλάβει όταν συζητούσαμε μαζί του». Και φαίνεται ότι φοβάται αλλά και αντιπαθεί την πολιτική ενασχόλησή του με τις τιμές και τη διαμόρφωσή τους, αλλά φροντίζει συχνά- με τον τρόπο του, που πολλές φορές δεν συνάδει προς την όψη του βρετανού αριστοκράτη- να υπενθυμίζει στον κ. Βλάχο ποιος «έχει το πάνω χέρι» στο υπουργείο Ανάπτυξης.

Ανθρωποι όμως που τον γνωρίζουν καλά υποστηρίζουν ότι ο κρυφός καημός του παραμένει η επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη και όχι με τον αέρα του «θεσσαλονικάρχη» που «έκαψε» τον πρώην υπουργό Απασχόλησης κ. Σ.Τσιτουρίδη αλλά με την ιδιότητα του «πρώτου πολίτη» της βορειοελλαδίτικης πρωτεύουσας. Ισχυρίζονται, δηλαδή, ότι 22 χρόνια πολιτικής διαδρομής- με την ευρεία αλλά και τη στενή έννοια- ίσως κλείσουν με την ανάδειξή του στη θέση του δημάρχου Θεσσαλονίκης. Αυτό λένε ότι είναι ο «μύχιος πόθος» του. Δεν είναι βέβαιον αν θα ικανοποιηθεί, δεδομένων των δημοτικών περιπλοκών στη συμπρωτεύουσα, αλλά ως τον Οκτώβριο του 2010 μεσολαβούν δύο ολόκληρα χρόνια και ποτέ κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί.