Ηαπόδοση σε πρόσωπα ευσήμων ή ευθυνών για ευεργετήματα ή για δεινά που μας συμβαίνουν και οφείλονται σε διαφόρους παράγοντες που υπάρχει μεταξύ τους αλληλεπίδραση, σε συλλογικές πρακτικές πολλών φυσικών προσώπων, σε φυσικές νομοτέλειες ή ακόμη και στην τύχη, είναι απολύτως άδικη. Ομοίως, άστοχη είναι η απόδοση ρόλων πρωταγωνιστή σε ανθρώπους που ανακοινώνουν δημοσίως αποφάσεις οργάνων συλλογικών ή ad hoc επιτροπών, ασχέτως αν και οι ίδιοι, λόγω θέσεως και αρμοδιοτήτων, επηρεάζουν λίγο ως… λιγότερο τις αποφάσεις αυτές. Φαίνεται όμως ότι η αναζήτηση θεών και δαιμόνων που (υποτίθεται ότι) καθορίζουν τα θετικά και τα αρνητικά της καθημερινότητάς μας αποτελεί αδήριτη ανάγκη των ανθρώπων. Ετσι, στο πλαίσιο της αναζήτησης των πρωταγωνιστών στη σοβούσα κρίση αναδεικνύεται το πρόσωπο του αμερικανού υπουργού Οικονομικών Χένρι «Χανκ» Πόλσον. Δεν χρειάζεται πολλές εξηγήσεις για να αντιληφθεί κανείς ότι ο Πόλσον είναι ένας απολύτως αδύναμος πολιτικά υπουργός. Πολιτικά αδύναμη άλλωστε είναι ολόκληρη η κυβέρνηση Μπους και ο ίδιος ο αμερικανός πρόεδρος. Θα έλεγε κανείς ότι ο ρόλος τους είναι πλέον υπηρεσιακός εφόσον ούτε ο Μπους ούτε κάποιος υπουργός- και κυρίως ο Πόλσον- δεν πρόκειται να συνεχίσει την πολιτική του καριέρα μετά την 20ή Ιανουαρίου του 2009, οπότε θα αναλάβει καθήκοντα ο πρόεδρος που θα εκλεγεί στις εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου. Υποκύπτοντας όμως στην ανάγκη προσωποποίησης των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων, ο αρθρογράφος της «Daily Μail» Εντουαρτ Χέθκοουτ Εϊμορι
Ο πρώην τραπεζίτης ως υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ έχει μετατραπεί σε «θεό» του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος
αποδίδει στον Πόλσον τον ρόλο του «ισχυρότερου άνδρα της Αμερικής». Ο Πόλσον, κατά τον βρετανό αρθρογράφο, «είναι ο άνθρωπος που δίνει το σύνθημα για κάθε πυροβολισμό με στόχο την πιστωτική κρίση», γιατί «με έναν λόγο του πρώην τραπεζίτη ο αμερικανός φορολογούμενος αναλαμβάνει να πληρώσει δισεκατομμύρια δολάρια για να σώσει κάποιες εταιρείες (όπως την ΑΙG), ενώ αφήνει άλλες (όπως τη Lehman) να καταρρεύσουν». Στην πραγματικότητα ο αμερικανός υπουργός απλώς ανακοινώνει τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί από επιτροπές ειδικών περί τα οικονομικά και τα χρηματοοικονομικά επιστημόνων- έτσι τουλάχιστον ελπίζει ολόκληρη η ανθρωπότητα… Το ρητορικό ωστόσο ερώτημα «ποιος είναι λοιπόν ο «Χανκ» Πόλσον και τι του δίνει το δικαίωμα να παίζει τον θεό με το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα;» που θέτει ο αναλυτής της «Daily Μail» είναι βέβαιο ότι θα καθηλώσει το ανθρωποβόρο αναγνωστικό κοινό. Πρώην βοηθός συνεργάτη του προέδρου Νίξον, που αργότερα φυλακίστηκε ως συμμέτοχος στο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, ο ηλικίας 62 ετών σήμερα υπουργός αποφοίτησε από το φημισμένο Χάρβαρντ. Μετά την παραίτηση του Νίξον προσελήφθη στην Goldman Sachs. Ανέβηκε καλπάζοντας τα ιεραρχικά σκαλιά φθάνοντας το 1999 μέχρι τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της επενδυτικής τράπεζας.
Η προσωπική του περιουσία εκτιμάται ότι ξεπερνά τα 700 εκατ. δολάρια. Ομως «ουδέποτε υπήρξε ένας τυπικός μάνατζερ εταιρείας της Wall Street», όπως σημειώνει ο βρετανός αναλυτής. Υπήρξε πάντοτε προσιτός και κοινωνικός άνθρωπος, ίσως επειδή είναι μέλος της αίρεσης Christian Science, που πρεσβεύει ότι «η αγάπη αποτελεί το καλύτερο αντίδοτο του φόβου». Αλλωστε, έχει υποσχεθεί δημοσίως ότι θα διαθέσει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του για αγαθοεργούς σκοπούς. Το 2006 ο προσωπάρχης του Τζορτζ Μπους τηλεφώνησε στον Πόλσον για να τον πληροφορήσει ότι ο πρόεδρος ήθελε να τον κάνει νέο υπουργό Οικονομικών. Δέχθηκε με συγκίνηση. Η τύχη ωστόσο το έφερε να συνδέσει το όνομά του με τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση που ενέσκηψε στις ΗΠΑ έπειτα από εκείνη της δεκαετίας του 1930.
