Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τη συζήτηση για την Ολυμπιακή. Και δεν εννοώ τη συζήτηση με τους εργαζoμένους, οι οποίοι στο κάτω κάτω υπερασπίζονται τη δουλειά τους. Εννοώ μια συζήτηση όπως αυτή χθες στη Βουλή, στην οποία εξεδηλώθη σύγκρουση ανοησιών. Ανοησίες από την κυβέρνηση, από το ΠαΣοΚ και από την Αριστερά. Αντιλαμβάνομαι ότι το έπαθλο είναι η ψήφος των εργαζόμενων στην Ολυμπιακή, αλλά (θέλω να ελπίζω) ακόμη κι η απροκάλυπτη ψηφοθηρία έχει κάποιο όριο.

Ηαλήθεια είναι μία και μοναδική: το έγκλημα κατά της Ολυμπιακής είναι διαχρονικό και δικομματικό. Ευθύνονται γι΄ αυτό και οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, και οι κυβερνήσεις Σημίτη, και οι κυβερνήσεις Καραμανλή .Ολοι αυτοί είτε επιδείνωσαν το πρόβλημα είτε δεν κατάφεραν να το αντιμετωπίσουν, πράγμα που οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα. Κανείς τους λοιπόν δεν δικαιούται σήμερα να ζητάει και τα ρέστα- όπως φώναζε ο Κακλαμάνης χθες στη Βουλή…

Αλλά ας αφήσουμε τις ευθύνες στο παρελθόν. Με τα «αν» και τα «τότε» ξαναχτίζεις τη Ρώμη, μόνο που δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι ένα και απλό: από τη στιγμή που η Ολυμπιακή Αεροπορία δεν μπορεί να λειτουργήσει όπως λειτουργούσε ως τώρα, πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να λειτουργήσει διαφορετικά. Ενας τρόπος που θα εμπεριέχει το μικρότερο δυνατό κοινωνικό κόστος, τη μεγαλύτερη δυνατή κοινωνική ωφέλεια και τη στοιχειώδη αποδοτικότητα.

Είναι δεδομένο, για παράδειγμα, ότι την Ολυμπιακή δεν μπορεί πλέον να πληρώνει το κράτος, δηλαδή οι φορολογούμενοι. Πάπαλα! Το απαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά, μεταξύ μας, ούτε είναι θεμιτό. Είναι δεδομένο επίσης ότι όλοι θέλουμε να συνεχίσει να πετάει. Αν όχι με τη σημαία του «εθνικού αερομεταφορέα» (που δεν υπάρχει πια), έστω με τη λογική μιας μεγάλης ελληνικής επιχείρησης.

Υπό αυτή την έννοια, η ιδιωτικοποίηση είναι μονόδρομος. Ποιος όμως μπορεί να ενδιαφερθεί, όπως είναι σήμερα; Εξ όσων γνωρίζω, ο μόνος εκδηλωμένος υποψήφιος είναι ο Αλαβάνος- χθες στη Βουλή ανέπτυξε πλήρως τα ζητήματα διοίκησης της Ολυμπιακής… Αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί αξιόπιστη περίπτωση επενδυτή.

Ως εκ τούτου, η Ολυμπιακή πρέπει να μετατραπεί σε ελκυστική επένδυση. Με ευθύνη της κυβέρνησης. Με τη σύμφωνο γνώμη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Με τη σωφροσύνη και τη συναίνεση των εργαζομένων, οι οποίοι είναι οι πρώτοι ενδιαφερόμενοι. Αλλη προοπτική δεν υπάρχει. Και στο δίλημμα «κλείσιμο ή Αλαβάνος» δεν ξέρω τι είναι χειρότερο.

jpretenteris@dolnet.gr