Σε εντελώς διαφορετικό κλίμα, η «Ενδοχώρα» (διαγωνιστικό τμήμα) του Αλγερινού Ταρίκ Τέγκουια είναι επίσης συρραφή εικόνων που στόχο έχουν να αποτυπώσουν τη ζωή στην ενδοχώρα της σύγχρονης Αλγερίας.

Ο κορμός της ιστορίας μοιάζει με διασταύρωση επιρροών από το «Επάγγελμα: Ρεπόρτερ» του Μικελάντζελο Αντονιόνι και το «Παρίσι, Τέξας» του (προέδρου της κριτικής επιτροπής) Βιμ Βέντερς: ένας τοπογράφος εγκαταλείπει τη δουλειά του και διασχίζει την Αλγερία συνοδεύοντας μια αφρικανή λαθρομετανάστη στον δρόμο προς την πατρίδα της.

Χωρίς ποτέ να παρεκκλίνει προς το φολκλόρ, ο Τέγκουια συνέθεσε μια «δυνατή» πινακοθήκη την οποία συγκρατείς μεν, σε μια ταινία όμως που δεν παίρνει ποτέ τις ανάσες που χρειάζεται. Η παρακολούθησή της συχνά κουράζει εξαιτίας των εξαιρετικά αργών ρυθμών και της αδικαιολόγητα μεγάλης διάρκειας. Η πιθανότητα να κερδίσει κάποιο βραβείο πάντως δεν αποκλείεται, διότι το σκηνοθετικό βλέμμα του Τέγκουια έχει πολλά αξιόλογα στοιχεία.