Ενα χρόνιο πρόβλημα υγείας, μια ξαφνική όσο και σοβαρή αδιαθεσία, μια αλλεργική αντίδραση που μπορεί να αποβεί μοιραία. Καταστάσεις καθημερινές τις οποίες όμως κανένας ταξιδιώτης ή τουρίστας δεν θα ήθελε να αντιμετωπίσει στη διάρκεια των διακοπών του στο εξωτερικό, σε χώρες και προορισμούς όπου πιθανώς ούτε τη γλώσσα ούτε το σύστημα περίθαλψης γνωρίζει. Μια «ηλεκτρονική» κάρτα υγείας έρχεται να δώσει τη λύση εν όψει τέτοιων κρίσιμων περιστατικών, αποτελώντας τμήμα μιας μεγάλης τράπεζας δεδομένων ιατρικού χαρακτήρα. Η κάρτα αυτή, η οποία θα έχει σύνθετη ηλεκτρονική μορφή και θα περιέχει ταυτόχρονα μια περίληψη του ιατρικού ιστορικού και μια συνοπτική καταγραφή των συνιστωμένων φαρμακευτικών αγωγών του ασθενούς, θα εφαρμόζεται μέσα στην επόμενη τριετία στην Ελλάδα και σε ακόμη έντεκα χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οδεύει μάλιστα στην τελική φάση υλοποίησής της, καθώς η υπογραφή του σχετικού πρωτοκόλλου έχει δρομολογηθεί για τα μέσα του ερχόμενου μήνα.

Το πρόγραμμα υπηρεσιών υγείας μέσω της «έξυπνης και ανοιχτής» χρήσης του Διαδικτύου, όπως ονομάζεται (SΟS, από τα αρχικά των λέξεων smart open services), απευθύνεται σε όσους τουρίστες επιλέξουν ως προορισμό μία από τις δώδεκα χώρες ή σε εκείνους που, λόγω διάφορων επαγγελματικών υποχρεώσεων, διαβιούν ή εργάζονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε χώρα ή χώρες διαφορετικές από αυτή της καταγωγής τους. Μέχρι στιγμής οι χώρες που συμμετέχουν στο πολυσύνθετο αυτό εγχείρημα είναι, εκτός από την Ελλάδα, η Αυστρία, η Τσεχία, η Γερμανία, η Δανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ολλανδία, η Ισπανία, η Σλοβακία, η Σουηδία και η Βρετανία. Η Σουηδία, μάλιστα, έχει αναλάβει και τον συντονισμό του επιχειρησιακού προγράμματος.

Το συγκεκριμένο σύστημα υπηρεσιών υγείας και περίθαλψης θα λειτουργεί κατόπιν συναίνεσης του ταξιδιώτη ή τουρίστα ασθενή. Ετσι, για παράδειγμα, όταν ένας Ελληνας ταξιδεύει στην Ιταλία ή στη Γερμανία και αντιμετωπίζει μια αιφνίδια περιπέτεια με την υγεία του θα μπορεί να καταφεύγει σε γιατρό της χώρας αυτής, ο οποίος, εφόσον έχει την κατάλληλη ηλεκτρονική οργάνωση στο ιατρείο του και κατόπιν της συναίνεσης του ασθενούς ή πάσχοντος, θα μπορεί να έχει πρόσβαση στο ιατρικό ιστορικό του μέσα από την ειδικά διαμορφωμένη τράπεζα δεδομένων. Μέσα στον οικείο δικτυακό τόπο ο γιατρός θα ενημερώνεται για το ιστορικό της υγείας του και παράλληλα θα μπορεί να το εμπλουτίζει ή να το αναθεωρεί σύμφωνα με την εκάστοτε εξέλιξη. Κατά αυτόν τον τρόπο ο ιταλός ή γερμανός γιατρός, αφού θα έχει γράψει τη συνταγή, θα στέλνει ένα ηλεκτρονικό αντίγραφό της μέσα στο σύστημα, πληροφορώντας τις Αρχές στην Ελλάδα για τις τελευταίες εξελίξεις αναφορικά με την υγεία του πολίτη.

Αντίστοιχη δυνατότητα θα υπάρχει και για τα φάρμακα, τις συνιστώμενες εξετάσεις και εν γένει την αγωγή που ακολουθεί ο ασθενής. Πρόσβαση στην τράπεζα δεδομένων θα έχουν και οι φαρμακοποιοί, προκειμένου να ακολουθείται πιστά η κατά περίπτωση φαρμακευτική αγωγή. Ετσι, ακολουθώντας το παραπάνω παράδειγμα, ο Ελληνας θα απευθύνεται στον ιταλό ή γερμανό φαρμακοποιό, και εκείνος με τη σειρά του, επισκεπτόμενος την κάρτα του ασθενούς στην τράπεζα δεδομένων, θα του χορηγεί το φάρμακο που λαμβάνει και στην Ελλάδα, ή θα μπορεί να έχει στη διάθεσή του συνολικά το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς και τα φάρμακα των οποίων κάνει χρήση, ώστε να αποφεύγονται ανεπιθύμητες παρενέργειες σε περίπτωση που πρέπει να λάβει νέο φάρμακο. Αντιστοίχως, μόλις το φάρμακο θα έχει διατεθεί στον ασθενή, ο φαρμακοποιός θα ενημερώνει το σύστημα της ηλεκτρονικής κάρτας για την πώλησή του και έτσι θα ενημερώνονται και οι ιατρικές και φαρμακευτικές Αρχές στην Ελλάδα.

Υπάρχουν ωστόσο ποικίλα ερωτήματα αναφορικά με την ομαλή εφαρμογή του προγράμματος. Κατ΄ αρχάς το ζήτημα της γλώσσας. Οι αρμόδιες Αρχές προσανατολίζονται σε μια δίγλωσση ηλεκτρονική «έκδοση» της κάρτας, στη γλώσσα της κάθε χώρας καταγωγής του ασθενούς και τα αγγλικά ή, εναλλακτικά, στην αυτόματη μετάφραση του ιστορικού ανάλογα με τη χώρα προορισμού, πράξη βέβαια που θα προϋποθέτει τη συναίνεση του ταξιδιώτη πριν από την αναχώρησή του. Ακόμη ένα ζήτημα θέτει η διαφορετική νομική προσέγγιση στο θέμα του ιατρικού απορρήτου στις δεκατρείς χώρες που συμμετέχουν. Ποιες προϋποθέσεις πρέπει να καλύπτονται για να γίνει σύννομα η άρση του και συνακόλουθα, με ποιον τρόπο θα εξασφαλίζεται η προστασία των προσωπικών αυτών δεδομένων από ενδεχόμενη παραβίαση, είναι ορισμένα μόνο από τα κρίσιμα ερωτήματα. Το όλο εγχείρημα χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ενωση και για την επόμενη τριετία θα διατεθούν 23 εκατ. ευρώ για την υλοποίηση και ανάπτυξή του.