Α ν η μισή μου καρδιά βρίσκεται στην Ελλάδα, η άλλη μισή, εδώ και χρόνια, στη Δανία βρίσκεται. Η παραφθορά αυτή ταιριάζει απόλυτα σε μια αρχαία μαρμάρινη στήλη, το μισό της οποίας φιλοξενείται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά ενώ το άλλο της μισό, το καλύτερο, εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο της Κοπεγχάγης. Πρόκειται για την επιτύμβια Στήλη του Δωροθέου, η οποία χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 4ου αιώνα π.Χ. και απεικονίζει έναν νέο, στην πλήρη άνθησή του, αθλητή προφανώς, με τη στλεγγίδα (όργανο για τον καθαρισμό του σώματος από το λάδι μετά την άσκηση) στο χέρι, συνοδευόμενο από έναν μικρό δούλο, ο οποίος κρατάει το δοχείο του λαδιού. Σπασμένη σε δύο κομμάτια, άγνωστο πότε και πώς, η στήλη «βρέθηκε» κατά το άνω μέρος της (που περιλαμβάνει την επίστεψη και το μεγαλύτερο μέρος του σώματος του Δωροθέου) στην Κοπεγχάγη, ενώ το υπόλοιπο κάτω τμήμα ανήκε στη συλλογή Μελετόπουλου με αρχαιότητες από τον Πειραιά, η οποία και πέρασε στο μουσείο της πόλης.

Οπως αναφέρει η αρχαιολόγος κυρία Μέλπω Πωλογιώργη στο ανάτυπο για «Ορισμένα αττικά επιτύμβια μνημεία», που μόλις εκδόθηκε, την ταύτιση των δύο τμημάτων έκανε πρόσφατα ο αρχαιολόγος με ειδίκευση στις γραπτές επιτύμβιες στήλες Ρίχαρντ Ποσαμεντίρ. Αλλωστε η φωτογραφική ανασύνθεση της στήλης, την οποία έκανε ο ίδιος με τη σύγχρονη τεχνολογία, το αποδεικνύει, ασχέτως της διαφοράς διατήρησης των δύο τμημάτων (αυτό που παρέμεινε στην Ελλάδα έχει υποστεί μεγαλύτερη φθορά εξαιτίας πιθανώς δύσκολων συνθηκών). Στο ανάτυπο, πάντως, η κυρία Πωλογιώργη, της οποίας η διατριβή αναφέρεται στα αττικά επιτύμβια μνημεία του Πειραιά, καταθέτει σημειώσεις και παρατηρήσεις για μερικά ακόμη μνημεία του μουσείου.