Πέρσι ήταν ο θεός άνεμος του Βύρωνα Πολύδωρα και το Ρουσοπούλειο εφεύρημα της δήθεν ασύμμετρης απειλής που κατέκαυσαν τη χώρα απ΄ άκρου εις άκρον.

Θα ανέμενε κανείς ότι μετά την περσινή τραγική εμπειρία εφέτος η κατάσταση θα ήταν καλύτερη, η πρόληψη ενεργή, ο μηχανισμός πιο αποτελεσματικός, ο συντονισμός πλήρης, οι πυροσβεστικές δυνάμεις ετοιμοπόλεμες και επαρκείς και βεβαίως οι προσπάθειες κατάσβεσης αυτοματοποιημένες και η επέμβαση έγκαιρη προτού οι φλόγες λάβουν διαστάσεις ανεξέλεγκτες. Στην αρχή του καλοκαιριού με την εκδήλωση και αντιμετώπιση των πρώτων πυρκαϊών δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι ο μηχανισμός πυρόσβεσης λειτουργεί έστω υποτυπωδώς, ότι η κατάσταση θα είναι καλύτερη και πως δεν θα έχουμε την περσινή καταστροφή.

Η συνέχεια όμως αποκαρδιώνει τους πάντες, ακόμη και τους πιο εύπιστους και εκείνους που με επιεική διάθεση προσέγγιζαν τις κυβερνητικές προσπάθειες. Οι πυρκαϊές των τελευταίων ημερών φανερώνουν δυστυχώς τα ίδια προβλήματα, αναδεικνύουν τις αυτές ανεπάρκειες και σχεδόν επιβεβαιώνουν τους δύσπιστους, τους κακεντρεχείς ή τους θεωρούμενους ιδεοληπτικούς, εκείνους που δογματικά υποστήριζαν ότι τούτοι εδώ δεν νοιάζονται, δεν είναι αφοσιωμένοι στον σκοπό, δεν αγαπάνε τον τόπο και τους πολίτες, παρά ορίζονται από τα αλλότρια, από τα μικρά και τα ευτελή, όπως η προσωπική τους πρόοδος και προκοπή, ο πλουτισμός τους και τίποτε άλλο.

Οσο και αν κανείς θέλει να αγιάσει και να αποκρούσει τα παραπάνω αναθέματα, τα γεγονότα δυστυχώς δεν τον αφήνουν.

Πριν από λίγες ημέρες γίναμε όλοι μάρτυρες του ολοκαυτώματος της Ρόδου, όπου εξαιτίας της έλλειψης συντονισμού και της απαράδεκτης αξιολόγησης των συνθηκών, αποτεφρώθηκε ένα από τα ωραιότερα, πυκνότερα και πλουσιότερα σε χλωρίδα και πανίδα δάση της νησιωτικής Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Παραλλήλως παντού στην Ελλάδα χάνονται καθημερινά δασικές εκτάσεις και χθες έκπληκτοι άπαντες είδαμε να επανέρχεται ο εφιάλτης της Ηλείας, να απειλούνται με καταστροφή τα εναπομείναντα άκαυτα χωριά του νομού που πέρσι θρήνησε δεκάδες θύματα.

Καθώς δε έφτασε ο Αύγουστος και ο θεός άνεμος θα γίνεται ασυγκράτητος, τόσο θα αυξάνονται οι φόβοι ενός νέου ολοκαυτώματος σαν αυτό που ζήσαμε πέρσι τέτοιον καιρό.

Και όσο οι πολλές και πάλι πύρινες εικόνες γέμιζαν με φόβους και ανησυχίες το πανελλήνιο, ήλθαν και οι δηλώσεις «πόθεν έσχες» βουλευτών και υπουργών να επιτείνουν την καχυποψία. Οι μαζικές αγορές ακινήτων το 2006 από συζύγους και τέκνα των επιφανέστερων υπουργών της «νέας διακυβέρνησης»- ακόμη και υπό τον «φερετζέ» των τραπεζικών δανείων- βγάζουν μάτια. Επιτρέποντας στους δύσπιστους, στους κακεντρεχείς και στους ιδεοληπτικούς να φουσκώνουν ως άλλοι ινδιάνοι και να φωνάζουν ότι «εμείς τα λέγαμε».

Είναι τελικώς τα βάρη της «νέας διακυβέρνησης» πολλά και ασήκωτα. Φαίνεται να διαμορφώνουν με τον καιρό στο πλήθος κοινή πεποίθηση ότι οι σημερινοί εξουσιαστές δεν ξέρουν, δεν μπορούν και, το χειρότερο, ότι άλλα τούς ενθουσιάζουν και όχι το συμφέρον του λαού και του τόπου. Κάπως έτσι άλλωστε τείνει μαζικά να υιοθετηθεί το αίτημα για μια νέα μεγάλη αλλαγή. Κάτι που όπως φαίνεται σε λίγο θα απαιτεί όλη η κοινωνία.

akarakousis@dolnet.gr