Σ τόχο στην «καρδιά» του πολιτικού προβλήματος της χώρας βρήκε με την προχθεσινή παρέμβασή του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κ.Παπούλιας. Παρουσία των πολιτικών ηγετών και πλήθους στελεχών των κομμάτων που κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή από το 1974 κι έπειτα, επεσήμανε ότι συμμερίζεται την οργή των πολιτών. Οχι για θεμελιώδεις αδυναμίες του πολιτικού συστήματος (το οποίο άλλωστε δεν αντιμετωπίζει ορατές απειλές πραξικοπηματικών ανατροπών…), αλλά για το γεγονός ότι «η πολιτική αντιμετωπίζεται ως όχημα προσωπικού πλουτισμού» . Η παρέμβαση του κ. Παπούλια στην επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας ακούστηκε από πολλούς σαν επίπληξη και αποδοκιμασία προς τους εκπροσώπους του έθνους.

Παρά ταύτα οι παρευρισκόμενοι δεν έδειξαν να το «παίρνουν προσωπικά» (αν και αντίστοιχες διαπιστώσεις είχαν διατυπωθεί λίγες ώρες νωρίτερα και στην αίθουσα του Κοινοβουλίου). Ακολούθησαν χαμόγελα και χειραψίες, και η δεξίωση έληξε όπως όλες οι προηγούμενες.

Οι καθυστερημένες διαπιστώσεις των τελευταίων μηνών για τα κρούσματα διαφθοράς των προηγούμενων δεκαετιών ήλθαν ως επιβεβαίωση όσων οι περισσότεροι (πολίτες) υποψιάζονταν. Ωστόσο η πολιτική αντίδραση αναζητείται ακόμη, όπως επιβεβαιώνεται από τη συνεχιζόμενη ανταλλαγή προφανών προτάσεων, κατηγοριών και αντεγκλήσεων μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και των ηγετών τους.

Επειτα από όλα αυτά η εικόνα που διαμορφώνεται στο πολιτικό σκηνικό δύσκολα κρύβεται: Το κόμμα που ήλθε στην εξουσία με κύρια εξαγγελία του την κάθαρση και την επανίδρυση του κράτους προσποιείται ότι τίποτε από εκείνα που λέγονται στα δικαστήρια του Μονάχου ή περιγράφονται σε εισαγγελικά πορίσματα στην Αθήνα δεν το αφορά. Ο κ. Κ.Καραμανλής εξακολουθεί να διακηρύττει τη μηδενική ανοχή του- και μάλλον περιορίζεται σε αυτό. «Αναδόμησε» κάποιους υπουργούς για ηθικά παραπτώματα, αλλά διατήρησε στις θέσεις τους άλλους που βαρύνονται με τα ίδια και χειρότερα. Είναι βέβαιος ως προς τις αποκαλύψεις που έπονται; Ουδείς το γνωρίζει, αν και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός προ εβδομάδων φρόντισε να υπογραμμίσει τη βεβαιότητά του για την «καθαρότητα» του κόμματος.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Γ.Παπανδρέου έχει κάνει κάποιες περισσότερο θεαματικές κινήσεις, όπως του επιτρέπει άλλωστε και η πολιτική του θέση: έδιωξε στελέχη του κόμματος που φέρονται εμπλεκόμενα σε σκάνδαλα, έστω κι αν τα τελευταία χρόνια ελάχιστη κομματική δραστηριότητα είχαν. Παράλληλα επεσήμανε στον κ. Καραμανλή ότι «θα μας πάρουν με τις πέτρες» και προ ημερών έκανε την κρίσιμη διαπίστωση, ενώπιον των βουλευτών του, σε χαλαρή ατμόσφαιρα: «Δεν με ενδιαφέρει το δικό μου ηθικό πλεονέκτημα,αν δεν το εισπράττει το ΠαΣοΚ»… Πολλοί απόρησαν ακούγοντάς τον: επρόκειτο για κυνική διαπίστωση ή ομολογία; Σε ένα τέτοιο κλίμα, η Αριστερά παρακολουθεί το θέαμα ελπίζοντας στην είσπραξη εκλογικού οφέλους και η δεξιά της Δεξιάς εμφανίζεται πρόθυμη να δείξει στη ΝΔ ποιος είναι ο σωστός δρόμος.

Ο κ. Παπούλιας μίλησε προχθές για «βαθιά κρίση του αντιπροσωπευτικού μας συστήματος» και για «κρίση της Δημοκρατίας».

Ως σήμερα είχε επικρατήσει η αντίληψη ότι στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, όλοι σχεδόν συμφωνούν σε αυτό· όμως στις συζητήσεις με τους εκπροσώπους του έθνους είναι πλέον αισθητή η αγωνία- και κυρίως μεταξύ των στελεχών των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων- μπροστά στο ενδεχόμενο να κριθούν για αυτό από τους πολίτες στις εκλογές. Ολοι τους πάντως γνωρίζουν ότι δεν θα αποφύγουν τη διαδικασία.