ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ ΗΧίλαρι Κλίντον παραδέχεται ότι έχασε αλλά δεν βάζει «λουκέτο» στην εκστρατεία της. Δεν βιάζεται να ανακοινώσει τις αποφάσεις της, γι΄ αυτό πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι επιθυμεί να «παζαρέψει» με τον Μπαράκ Ομπάμα την πολιτική της υποστήριξη στο πρόσωπό του.

Αγωνιώντας για την ενότητά του, το κόμμα των Δημοκρατικών ψάχνει την απάντηση στο ερώτημα «Τι ανταλλάγματα ζητεί η Χίλαρι;». Βασικός στόχος της είναι να παραμείνει στο πολιτικό προσκήνιο. Θα μπορούσε να το επιτύχει είτε ως υποψήφια αντιπρόεδρος στις εκλογές του Νοεμβρίου είτε αν ο κ. Ομπάμα τη διορίσει (ισόβιο) μέλος του Ομοσπονδιακού Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ. Θα ήταν επίσης ικανοποιημένη αν ο αφροαμερικανός υποψήφιος πρόεδρος υιοθετήσει- μετά πολλών επαίνων στο πρόσωπό της- το φιλόδοξο πρόγραμμά της για την κοινωνική πρόνοια και τη δημόσια υγεία. Τελευταίο αλλά όχι έσχατο, ένα οικονομικό «αντάλλαγμα»: θα ήθελε να λάβει πίσω, με κάποιον νομικό διακανονισμό, τα 21 εκατ. δολάρια που διέθεσε από την τσέπη της στην άτυχη προεκλογική εκστρατεία της.

«Πολλοί υποστηρικτές της θα ήθελαν να τη δουν υποψήφια αντιπρόεδρο» διαβεβαίωσε χθες ο επικεφαλής της εκστρατείας της. «Δεν υπάρχει καμία συμφωνία στα σκαριά» έσπευσε να κρατήσει αποστάσεις εκπρόσωπος του κ. Ομπάμα.

Σενάρια κυκλοφορούν πολλά. Γεγονός όμως είναι ότι οι μεγάλοι χορηγοί που την υποστήριξαν συνεννοούνται παρασκηνιακά με τους ανθρώπους του κ. Ομπάμα προκειμένου να κατευθυνθεί πλέον η ροή των πόρων στην υποστήριξη της τελικής νίκης των Δημοκρατικών.

Ισχυροί υποστηρικτές της Χίλαρι δηλώνουν σίγουροι ότι τον Νοέμβριο θα νικήσει ο κ. Ομπάμα. Οκτώ στους δέκα ψηφοφόρους της Χίλαρι στη Νότια Ντακότα δηλώνουν ότι τον Νοέμβριο θα ψηφίσουν Ομπάμα. Το ενδεχόμενο ενός κομματικού «διχασμού» απομακρύνεται, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των πιο αισιόδοξων στελεχών του Δημοκρατικού Κόμματος.

Η Χίλαρι Κλίντον, λένε όσοι την ξέρουν, δεν έχει εγκαταλείψει το όνειρο να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ. Και απαιτεί τον σεβασμό που της αρμόζει. Την προεδρία ο κ. Ομπάμα τής τη στέρησε αυτή τη φορά, αλλά τον σεβασμό μπορεί να της τον εξασφαλίσει, ικανοποιώντας ταυτόχρονα και τα πλήθη των ψηφοφόρων της- προς ίδιον όφελος. Επί μήνες «φαβορί», η Χίλαρι έχασε τελικά από το πρωτοεμφανιζόμενο στον εθνικό πολιτικό στίβο «αουτσάιντερ» Ομπάμα, επειδή δεν κατάφερε να πιάσει τον σφυγμό της εποχής. Την ώρα που οι Αμερικανοί λαχταρούν την «αλλαγή», εκείνη προσπάθησε να τους πουλήσει «εμπειρία». Οταν στην πρώτη της συγκέντρωσή στο Νιου Χάμσαϊρ κάποιος ζήτησε να εξηγήσει γιατί είχε ψηφίσει υπέρ της εισβολής στο Ιράκ (το 2002 στη Γερουσία), εκείνη απάντησε: «Αν γνώριζα τότε όσα γνωρίζω σήμερα,δεν θα είχα ψηφίσει την πρόταση». Δεν είπε απλά «έκανα λάθος». Ταύτισε τον εαυτό της με μια λανθασμένη πολιτική και έναν απαράδεκτο πόλεμο.

Εχασε επειδή έκανε και πολλά άλλα λάθη. Διαρκούσης της εκστρατείας της μεταπηδούσε από το ένα θέμα στο άλλο. Ο οικονομικός σχεδιασμός της ήταν ανεπαρκής. Δεν δίσταζε να αλλάζει τους βασικούς επιτελείς της. Και η στρατηγική της αποδείχθηκε λανθασμένη: είχε θέσει στόχο μια «σύντομη και σαρωτική νίκη», αντί να προσπαθήσει να κερδίσει μεθοδικά και σταθερά τους εκλέκτορες σε 50 Πολιτείες.