Κρίνοντας από τα αποτελέσματα του δεύτερου και τελικού γύρου των περιφερειακών εκλογών της Γαλλίας, είναι επίσης ένα επιχείρημα το οποίο οι γάλλοι ψηφοφόροι απέρριψαν κατηγορηματικά. Εδωσαν το 73% των ψήφων τους στους αντιπάλους του Εθνικού Μετώπου στερώντας του έστω και μία νίκη.
Η Λεπέν κατηγόρησε τα κόμματα του κατεστημένου περιγράφοντας τη συνεργασία τους ως «άρνηση της δημοκρατίας». Το επιχείρημά της είναι φυσικά σαθρό. Η ίδια η λογική ενός εκλογικού συστήματος δύο γύρων υφίσταται για να αναγκάσει τα κόμματα και τους οπαδούς τους να επιδιώξουν μια συναίνεση και να κάνουν συμμαχίες.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ουσιαστικός ισχυρισμός της Λεπέν –ότι όσοι ψηφίζουν το κόμμα της είναι «οι μοναδικοί αληθινοί πατριώτες» –θα πρέπει να απορριφθεί επιπόλαια. Στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα, που μπορεί να προσελκύσει υποστηρικτές από άλλα κόμματα. Γι’ αυτό πρέπει να ανατραπεί, τόσο στη Γαλλία όσο και αλλού.
Θέλουν να γυρίσουν το ρολόι στον Μεσοπόλεμο
Η πεποίθηση ότι το άνοιγμα αποτελεί προδοσία και το κλείσιμο είναι πατριωτικό είναι η απόρριψη όλου του μεταπολεμικού πλαισίου της πολιτικής στον ανεπτυγμένο κόσμο.
Τα μεταπολεμικά χρόνια σηματοδότησαν μια πλήρη αλλαγή κατεύθυνσης καθώς οι χώρες άνοιξαν επιτρέποντας πιο ελεύθερη ροή του εμπορίου, των κεφαλαίων, των ιδεών και των ανθρώπων. Η διαδικασία αυτή έγινε γνωστή ως παγκοσμιοποίηση μόνο μετά την προσχώρηση της Κίνας και της Ινδίας στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, αλλά είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα.
Απειλούνται κυβερνήσεις αλλά και το σύστημα
Επιπλέον, αν και το άνοιγμα δεν μπορεί να εγγυηθεί την ευημερία, ήταν πάντα προϋπόθεση για την ανάπτυξη. Ποιος είναι ο βέλτιστος βαθμός ανοίγματος είναι βεβαίως είναι θέμα προς συζήτηση. Αλλά τα μεγαλύτερα, πιο παραγωγικά επιχειρήματα έχουν σχέση με το πώς θα διαμορφώσουμε την εκπαίδευση, την αγορά εργασίας, την επιστημονική έρευνα και τις πολιτικές κοινωνικής πρόνοιας προκειμένου να βοηθήσουμε τις κοινωνίες να προσαρμοστούν στον κόσμο γύρω τους. Στον σημερινό κόσμο το εθνικό συμφέρον έγκειται στη διαχείριση του ανοίγματος –όχι στην απόρριψή του.
Ο κ. Μπιλ Εμοτ είναι βρετανός δημοσιογράφος και συγγραφέας, πρώην διευθυντής του περιοδικού «The Economist».
HeliosPlus