Ο Αριέλ Σαρόν, ο αυτοαποκαλούμενος «πολεμιστής» που κυριάρχησε στην στρατιωτική και πολιτική ζωή του Ισραήλ για πολλές δεκαετίες, πέθανε σε ηλικία 85 ετών, οκτώ χρόνια μετά από ένα ισχυρό εγκεφαλικό επεισόδιο που τον άφησε νοσηλευόμενο σε κώμα.
Η υγεία του πρώην στρατηγού και πρώην πρωθυπουργού του Ισραήλ, πρόσφατα παρουσίασε επιδείνωση με πολλαπλή οργανική ανεπάρκεια. Οι γιοι του βρίσκονταν στο πλευρό του στο ιατρικό κέντρο Σέμπα κοντά στο Τελ Αβίβ, όπου ο Σαρόν νοσηλευόταν από τον Μάιο του 2006. Ο γιος του Γκιλάντ δήλωσε: «’Έφυγε. ‘Έφυγε όταν το αποφάσισε ο ίδιος».
Τα τηλεοπτικά δίκτυα της χώρας διέκοψαν το πρόγραμμά τους για να μεταδώσουν την είδηση του θανάτου του. Ωστόσο, ο θάνατός του ήταν μικρότερο σοκ για τους Ισραηλινούς σε σχέση το εγκεφαλικό που υπέστη στις 4 Ιανουαρίου 2006, στο αποκορύφωμα της πρωθυπουργικής του θητείας.
Για τους Ισραηλινούς, ο πρώην στρατηγός ήταν ένας ιστορικός, αν και κατά πολλούς αμφιλεγόμενος, ηγέτης. Οι Παλαιστίνιοι όμως δεν έχουν δάκρυα για τον Αριέλ Σαρόν. Παρά την όψιμη πολιτική του μεταμόρφωση, στα μάτια τους παραμένει ο «χασάπης του Λιβάνου», ο άνθρωπος που ήταν υπεύθυνος για τις σφαγές στους προσφυγικούς καταυλισμούς στη Σάμπρα και την Σατίλα, το 1982, στον Λίβανο.
Παρασημοφορημένος στρατιώτης, πρωταγωνίστησε σε όλους τους πολέμους του Ισραήλ – για την Ανεξαρτησία το 1948, στον πόλεμο των έξι ημερών το 1967 (όταν ως διοικητής μίας ταξιαρχίας κατέλαβε την ανατολική Ιερουσαλήμ, μεγάλο μέρος της Δυτικής Όχθης και την Λωρίδα της Γάζας), στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973, και στον πόλεμο με τον Λίβανο το 1982.
Αυτός ο πόλεμος σφράγισε την καριέρα του. Ως υπουργός Άμυνας πήρε εντολή να εισβάλει στο νότο του Λιβάνου, μόνο για 48 ώρες, για να καταστρέψει τις θέσεις του πυροβολικού της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Χωρίς να ενημερώσει ούτε τον τότε πρωθυπουργό Μεναχέμ Μπέγκιν, ο Σαρόν κατέλαβε μέσα σε τρεις ημέρες την Βηρυτό.
Για δεκαετίες, το πρόγραμμα της κατασκευής εβραϊκών οικισμών στα παλαιστινιακά εδάφη είχε τη δική του σφραγίδα. Ολόκληρη την ζωή του, ο Αριέλ Σαρόν υποστήριζε πως ό,τι δεν μπορεί να γίνει με την βία, μπορεί να γίνει με περισσότερη βία.
Άνθρωπος της αδιαλλαξίας απέναντι στους άραβες, δημιούργησε εκατοντάδες οικισμούς και εγκατέστησε εκατοντάδες χιλιάδες εβραίους εποίκους στη Δυτική Όχθη, στη Λωρίδα της Γάζας, στο Σινά, και στα Υψώματα του Γκολάν.
Και όμως, τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Αριέλ Σαρόν άλλαξε πολιτική. Επιχείρησε, έστω και αργά, να μεταμορφωθεί από σκληροπυρηνικός σε μετριοπαθή ηγέτη. Αυτή η αλλαγή άρχισε το 2001, όταν εξελέγη πρωθυπουργός.
Δήλωσε τότε για πρώτη φορά ότι η ισραηλινή κατοχή επί των Παλαιστινίων δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα.
Όταν άρχισε να διαλύει εβραϊκούς οικισμούς (μερικούς από τους οποίους είχε ιδρύσει ο ίδιος) στη Λωρίδα της Γάζας, συνάντησε σθεναρή αντίσταση από το κόμμα του, το δεξιό Λικούντ.
Τον Νοέμβριο του 2005 προκάλεσε πολιτικό σεισμό στο Ισραήλ όταν εγκατέλειψε το Λικούντ (του οποίου ήταν συνιδρυτής) για να δημιουργήσει ένα δικό του κεντρώο κόμμα, το Καντίμα.
