ΤΟΡΟΝΤΟ Σοβαρές είναι οι ψυχικές συνέπειες της τακτικής κατανάλωσης «γρήγορου φαγητού», ιδίως από παιδιά και εφήβους, αλλά και από τους μεγάλους. Επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ενισχύει την προσδοκία για άμεση ικανοποίηση και μας κάνει όλο και πιο ανυπόμονους, ακόμη και όταν δεν μας πιέζει ο χρόνος.
Η ερευνητική ομάδα από τη Σχολή Διοίκησης Ρότμαν του Πανεπιστημίου του Τορόντο στον Καναδά έδειξε σε εθελοντές τους λογοτύπους έξι διάσημων αλυσίδων γρήγορης εστίασης (ΜcDonald΄s, Βurger Κing, ΚFC, Subway, Wendy΄s και Τaco Βell). Κατόπιν οι ερευνητές τους έκαναν διάφορες ερωτήσεις μελετώντας τις απαντήσεις και τη συμπεριφορά τους. Τα συμπεράσματα της έρευνας, η οποία θα δημοσιευθεί στην επιστημονική επιθεώρηση «Ρsychological Science», έδειξαν ότι οι εθελοντές έγιναν πιο νευρικοί και ανυπόμονοι στις αντιδράσεις τους αμέσως αφότου είχαν δει τα λόγκο.
«Το φαστ φουντ αντιπροσωπεύει μια κουλτούρα χρονικής πίεσης και στιγμιαίας ικανοποίησης» αναφέρει χαρακτηριστικά ο ερευνητής Τσεν-Μπο Ζονγκ καταλήγοντας ότι «το πρόβλημα είναι πως ο μηχανισμός εξοικονόμησης χρόνου ενεργοποιείται όταν αντικρίζουμε γρήγορο φαγητό, ανεξαρτήτως αν ο χρόνος μάς πιέζει ή όχι».
«Διαπιστώσαμε με έκπληξη ότι η οπτική έκθεση ενός ανθρώπου σε γρήγορο φαγητό μειώνει αυτομάτως τη διάθεσή του για μακροπρόθεσμους στόχους, όπως, λ.χ., για αποταμίευση, και τον ωθεί σε πράξεις που πιστεύει πως θα έχουν πιο άμεσο αποτέλεσμα» είπε ο δρ Σάνφορντ ΝτεΒόε που συμμετείχε στην έρευνα.
Η μελέτη τους έρχεται να συμπληρώσει μια δεύτερη έρευνα του Ινστιτούτου Scripps στη Φλόριδα των ΗΠΑ, η οποία δημοσιεύθηκε πριν από έναν μήνα και υποστηρίζει πως η κατανάλωση φαστ φουντ είναι το ίδιο εθιστική με το κάπνισμα και την ηρωίνη.
Οι επιστήμονες Πολ Τζόνσον και Πολ Κένι, οι οποίοι διεξήγαγαν την έρευνα, χορήγησαν αποκλειστικά φαστ φουντ σε ποντίκια προκαλώντας εξασθένηση της ενεργοποίησης των εγκεφαλικών κυκλωμάτων που παράγουν την ντοπαμίνη, την ουσία δηλαδή που μας προσφέρει το συναίσθημα της ικανοποίησης ύστερα από ένα γεύμα ή από κάποια άλλη ευχάριστη εμπειρία. Τα πειραματόζωα αναζητούσαν συνεχώς φαστ φουντ, χωρίς να αισθάνονται κορεσμό από την κατανάλωσή του, οδηγούμενα, εκτός από την παχυσαρκία, και στην εξάρτηση.
«Η μελέτη αυτή εξηγεί τι ακριβώς συμβαίνει στον εγκέφαλο των πειραματόζωων όταν αυτά έχουν εύκολη πρόσβαση σε τροφές υψηλής θερμιδικής αξίας και λιπαρώνπροσφέροντας αποδείξεις ότι ο εθισμός στα ναρκωτικά και η παχυσαρκία βασίζονται τελικά στους ίδιους νευροβιολογικούς μηχανισμούς» καταλήγει ο δρ Κένι.
Η απεξάρτηση αποδείχθηκε μια εξίσου δύσκολη διαδικασία. Οταν οι ερευνητές άρχισαν να χορηγούν στα τρωκτικά πιο υγιεινές τροφές, τα πειραματόζωα αρχικά αρνήθηκαν να τις δεχθούν και χρειάστηκε αρκετό χρονικό διάστημα ώστε να επανέλθουν στις φυσιολογικές διατροφικές συνήθειές τους.
