Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Η εαρινή κόπωση είναι εδώ. Μαζί της έφερε μια αφηρημάδα, μια έλλειψη συγκέντρωσης και μια διάθεση περιπλάνησης. Αφού έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελάει χωρίς κανέναν λόγο και χωρίς καμία βαθύτερη σκέψη σε κάτι χαριτωμένες αγκινάρες και αφού στάθηκα για μισή ώρα κρατώντας έναν αβγοδάρτη χωρίς να μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου τι είχα σκοπό να κάνω με αυτόν, απλώς αφέθηκα. Στις βόλτες και στην άνοιξη. Θα πάω όπου με οδηγήσει η κάθε μέρα. Στην αναζήτηση ευφραντικών σκέψεων, εμπειριών και γεύσεων.
Τα βήματά μου με πηγαίνουν σε ένα εικονικό γεύμα τέχνης στο παλαιοπωλείο Μαρτίνος. Εκεί διοργανώνεται ως το τέλος Ιουνίου η έκθεση «Μπουφές» με έργα από τη συλλογή του παλαιοπωλείου και με παράλληλη έκθεση δημιουργιών νέων καλλιτεχνών. Ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, έπιπλα, σκεύη, χρηστικά και διακοσμητικά αντικείμενα, κοσμήματα και κατασκευές έχουν επιστρατευθεί με σκοπό να τιμηθεί η τροφή. Τι περίεργο ον όμως που είναι ο άνθρωπος… Αν θυμηθούμε ότι ξεκίνησε να τρέφεται με ρίζες και καρπούς και έφτασε να τρώει μοριακούς αφρούς, να χρησιμοποιεί πιρούνια, σκεύη και σερβίτσια-υπερπαραγωγές, καταλαβαίνουμε πόσο κεφαλαιώδες είναι το θέμα του φαγητού στην ύπαρξή του. Και να μην ξεχνάμε τις μεγάλες αποφάσεις που ελήφθησαν σε ένα δείπνο.
Τώρα που είπα δείπνο, πήγα στο «Mohnblümchen» στην πλατεία Δεξαμενής. Πολυεπίπεδος χώρος, με industrial πινελιές και μια μεγάλη κόκκινη μπάρα για να πιεις κρασί και να τσιμπήσεις. Στα τραπέζια πίτσα με λεπτή τραγανή ζύμη, φοκάτσιες, πιάτα ζυμαρικών, ποικιλία από μπρουσκέτες, κροστίνι, πιάτα τυριών και αλλαντικών. Ο,τι χρειάζεται για να γίνει στέκι.
Καθ’ οδόν προς το σπίτι όμως ήθελα, με εμμονή μπορώ να πω, ένα λικέρ φουντούκι Πολυκαλά. Ενα μπουκάλι τετράγωνο, χάρμα οφθαλμών, και ένα ποτό όλο άρωμα. Ετοιμάστηκα να το απολαύσω – ίσως με ένα μαύρο λουκούμι Τεντούρα Κάστρο Χάχαλη – όταν θυμήθηκα πως έχω και την καινούργια δημιουργία της Ποτοποιίας Πολυκαλά: το βερμούτ. Καινούργια, τρόπος του λέγειν, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια αναβίωση έπειτα από 109 χρόνια. Είναι ένα αρωματικό κρασί πλούσιο σε εκχυλίσματα βοτάνων, γλυκό και πληθωρικό, που σερβιρισμένο με πάγο είναι απολαυστικό. Εν τω μεταξύ μην κοιτάτε που, όπως βλέπουμε στις ελληνικές ταινίες, ήταν μόδα στα 60s και 70s. Το βερμούτ επανέρχεται με δύναμη από τα παλιά και πίνεται ως έχει ή μπαίνει σε κοκτέιλ. Να θυμίσω πως υπάρχουν κλασικά και διάσημα κοκτέιλ με βάση το βερμούτ όπως το Manhattan, το Mephisto ή το Martini αλλά και πολλά νεότερα. Με τούτα και με εκείνα λοιπόν έφυγε η κόπωση. Εμεινε μόνο η άνοιξη.
