Go design, go!

Η υλιστική μας πραγματικότητα συντίθεται από αντικείμενα με δεδομένη, γνώριμη και χαρακτηριστική εικόνα. Πόσο εύκολο είναι να ανατρέψει κανείς αυτή την οπτική, και κατά συνέπεια πρακτική, οικειότητα; Ο άγγλος βιομηχανικός σχεδιαστής Benjamin Hubert, επικεφαλής του στούντιο Layer, το επιχείρησε θέτοντας υπό αμφισβήτηση τη σχεδιαστική ταυτότητα της αναπηρικής καρέκλας. Η αντιπρότασή του, το τροχήλατο κάθισμα GO, προέκυψε μέσα από διετή έρευνα στην οποία συμμετείχαν δεκάδες χρήστες αναπηρικών αμαξιδίων και εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό με στόχο ένα προϊόν ανθρωποκεντρικό, αποδεσμευμένο από το στίγμα του ιατρικού εξαρτήματος. Η πλειονότητα των χρηστών εστίασε στον μαζικό σχεδιασμό που τελικά δεν ανταποκρίνεται στις ξεχωριστές ανάγκες του καθενός. Ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτή η «συνύπαρξη» μπορεί να φτάσει τις 18 ώρες ημερησίως με αποτέλεσμα πολλοί να πάσχουν από αρθρίτιδα που προκαλείται και από τις επιπλέον πιέσεις του ακατάλληλου καθίσματος. Στα βασικά αρνητικά σημεία και η έλλειψη σταθερότητας, ειδικά σε περιπτώσεις ολισθηρών επιφανειών, αλλά και της βάσης για τα πόδια που τα υποχρεώνει σε μια προς τα μέσα κλίση –«γιατί θα πρέπει να τονίζουμε τόσο πολύ το πρόβλημά μας;» παρατήρησε χαρακτηριστικά ένας παραπληγικός συμμετέχων. Ετσι, η κατασκευή της GO βασίστηκε στην τεχνολογία της τρισδιάστατης εκτύπωσης (3D print) εξασφαλίζοντας τη δυνατότητα παραγωγής κάθε κομματιού σε απόλυτη συμφωνία με τις κινητικές ιδιαιτερότητες, τα κιλά και το ύψος κάθε χρήστη. Χαρακτηριστική εξέλιξη το κάθισμα της που παράγεται από ημιδιάφανη ρητίνη και πλέγμα TPU το οποίο λειτουργεί ως ένα σύστημα ανάρτησης απορροφώντας τους κραδασμούς και μειώνοντας την όποια μυοσκελετική επιβάρυνση. Ευτυχώς, όλο και περισσότεροι βιομηχανικοί σχεδιαστές εντρυφούν στο λεγόμενο inclusive design προσβλέποντας σε έναν κόσμο ονειρικά πλασμένο για τον καθένα από εμάς.