Το σπίτι του αυτοκινήτου

Ο Eλβις Πρίσλεϊ προτιμούσε τις Cadillac. Είχε αγοράσει γύρω στα 100 μοντέλα, ένα από τα οποία, μια πορφυρή Fleetwood του 1976, είναι σήμερα παρκαρισμένη δίπλα στα υπόλοιπα ιστορικά μοντέλα του Μουσείου Louwman στη Χάγη. Με επιπλέον προβολείς που πήραν τη θέση τους πάνω από τον στάνταρ εξοπλισμό, βελούδινη ταπετσαρία, φώτα στο ταμπλό που χορεύουν στον ρυθμό της μουσικής του ραδιοφώνου και εκτεταμένο προφυλακτήρα με χώρο για εφεδρική ρόδα –στην πραγματικότητα δεν χωρά κανονική ρόδα -, το εντυπωσιακό αυτοκίνητο αποδεικνύει περίτρανα ότι είχε παραδοθεί χωρίς αντίσταση στις απαιτήσεις του βασιλιά της ροκ. Ο Ελβις δεν πρόλαβε να το χαρεί όσο θα ήθελε, αλλά από εφέτος οι απανταχού λάτρεις των τεσσάρων τροχών έχουν τη δυνατότητα να το θαυμάζουν για ώρες.

Ο Πιτ Λούμαν άρχισε να καταπιάνεται με το εμπόριο τη δεκαετία του ’20, όταν ήταν ακόμη έφηβος. Κατάλαβε νωρίς την αξία μιας συλλογής από μοντέλα που θα διηγούνταν την ταχεία εξέλιξη της αυτοκινητοβιομηχανίας στις επόμενες γενιές και το 1934 ξεκίνησε τον μακρύ δρόμο προς τον στόχο του με την αγορά ενός μοντέλου της Dodge που τότε είχε κλείσει μόλις μία εικοσαετία ζωής. Το 1969, μετά τον θάνατό του, ο Εβερτ Λούμαν, σημερινός ιδιοκτήτης και άγρυπνος φρουρός της συλλογής του πατέρα του, που δεν σταμάτησε ποτέ να τη διανθίζει, πήρε τα ηνία. Και ενώ μέχρι πριν από λίγα χρόνια τον θησαυρό της οικογένειας μπορούσαν να τον εκτιμήσουν μόνο λίγοι, τα δεδομένα άλλαξαν. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’90, ο Εβερτ είχε αποφασίσει να βρει τον κατάλληλο τρόπο να τον μοιραστεί με το κοινό και αφιέρωσε μία δεκαετία στην οργάνωσή του. Το αποτέλεσμα τον δικαίωσε.

Το Μουσείο Louwman στη Χάγη φιλοξενεί 250 κλασικά αυτοκίνητα που έχουν συλλέξει οι δύο γενιές της οικογένειας. Οι ειδικοί κατατάσσουν την ιδιωτική συλλογή ανάμεσα στις πιο εντυπωσιακές του κόσμου, ενώ είναι γεγονός ότι στο επιβλητικό οικοδόμημα που απέχει μια «πόρτα» από την κατοικία της πριγκίπισσας Βεατρίκης, διαφορετικά μεταξύ τους αυτοκίνητα μοιράζονται λίγη από την αίγλη τους, αφήνοντας το μοντέλο Dion-Bouton et Trépardoux του 1887, το παλαιότερο αμάξι στο μουσείο αλλά και ένα από τα παλαιότερα αμάξια που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στον κόσμο, να νικήσει στα σημεία.

Εδώ, κάθε αμάξι έχει τη δική του ιστορία να διηγηθεί και το δικό του λιθαράκι να προσθέσει στην εξέλιξη του «είδους». Αλλωστε, η ποιότητα και η σπανιότητά τους είναι το μοναδικό εισιτήριο για να διασχίσουν τα ιστορικά τετράτροχα το συγκεκριμένο κατώφλι. Από την Aston Martin του Τζέιμς Μποντ στον «Χρυσοδάχτυλο» και το Baja Boot, με το οποίο κατέβαινε ο Στιβ ΜακΚουίν στους αγώνες στην έρημο, μέχρι το παλαιότερο Toyota που έχει βρεθεί, τα μοντέλα καταφέρνουν να τραβήξουν τα βλέμματα με τον δικό τους τρόπο το καθένα. Παρότι στην τελευταία περίπτωση κάτι τέτοιο δεν είναι δύσκολο να συμβεί, αφού κανείς δεν περιμένει ένα από τα πιο προσεγμένα μουσεία να φιλοξενεί ένα σαράβαλο με σπασμένα τζάμια. Οταν όμως διαβάζει την εξήγηση στην ενημερωτική ταμπέλα καταλαβαίνει ότι έχει τους λόγους του.

Το μουσείο δεν απευθύνεται μόνο σε συλλέκτες. Ανθρωποι που δεν έχουν πιάσει ποτέ τιμόνι στη ζωή τους αλλά και μικρά παιδιά στέκονται για ώρα μπροστά στο ιδιαίτερο Brooke Swan, που έχει αφήσει έναν κύκνο να πιάσει την καλύτερη θέση και με τα φτερά του αγκαλιάζει το καπό. Σχεδιάστηκε από τον αγγλικής καταγωγής Ρόμπερτ Νίκολ «Σκότι» Μάθιουσον, ο οποίος έμενε στην Καλκούτα και ήθελε να ταράξει τα νερά της τοπικής κοινωνίας. Στο πρώτο φτερούγισμά του, μάλιστα, το εκκεντρικό μοντέλο πέτυχε τον στόχο του, αφού προκάλεσε πανικό –κανείς δεν είχε δει κύκνο σε παρμπρίζ με μάτια που φωσφορίζουν στο σκοτάδι –και χρειάστηκε να παρέμβει η αστυνομία. Λίγο πιο κάτω, τη δική του γωνιά έχει και το μοντέλο με το λουστραρισμένο ξύλινο deck και τα σωσίβια. Το αυτοκίνητο-σκάφος αντί για καμπίνες κρύβει ένα Fiat 1100 του 1953.

Ιστορικά μέσα μεταφοράς του 1886 και εμβληματικά αυτοκίνητα, όπως το Humber του 1954 που μετέφερε τον Ουίνστον Τσόρτσιλ, παρελαύνουν στους διαδρόμους του Μουσείου Louwman, αντανακλούν τον χαρακτήρα της κάθε εποχής και αποτελούν κομμάτι της ιστορίας του μοντέρνου κόσμου. Ποια μοντέλα τού σήμερα θα κερδίσουν μελλοντικά μια θέση στη συλλογή του μουσείου είναι άγνωστο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο κόσμος θα χρησιμοποιεί κάθε διαθέσιμο μέσο για να επισκέπτεται τον συγκεκριμένο χώρο, ο οποίος καταφέρνει να ταξιδέψει τους επισκέπτες στον χρόνο αποκλειστικά σε τέσσερις τροχούς.