Είστε η Αντιγόνη στην παράσταση «Επτά επί Θήβας», μια παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις. Πώς προσεγγίζετε την ηρωίδα σας;
«Είναι ο μεταφορέας του μηνύματος της αγάπης, η θηλυκή δύναμη. Ηθελε μέσα στον ζοφερό κόσμο του μίσους να αποτελεί κερί αναμμένο, να διαχέει ήρεμη τρυφερότητα. Ο Τσέζαρις, όμως, την ίδια στιγμή μού ζητούσε αυτή η τρυφερότητα να αποπνέει δύναμη και αυτή η κουβέντα του με συγκίνησε πολύ».
Μπορεί η τρυφερότητα να κρύβει δύναμη;
«Πάρα πολύ. Γιατί ό,τι πηγάζει από τη φύση του ανθρώπου είναι δυνατό, καθώς είναι η ίδια η ζωή».
Εχουν περάσει τόσοι αιώνες από τότε που έχουν γραφτεί αυτά τα έργα και η ανθρωπότητα μοιάζει να μην έχει κάνει καμία πρόοδο…
«Υπάρχει ένα συγκεκριμένο σημείο στην παράσταση που με αγγίζει. Ο Χορός λέει τη φράση: «Από την τρελή του μίσους λογική» και τότε ξεκινά ο θρήνος μου με την Ισμήνη. Θυμάμαι τα λόγια του Τσέζαρις για την αγάπη ως τη μόνη διέξοδο. Δεν έχουμε κάνει καμία πρόοδο ως ανθρωπότητα. Και αυτό εύχομαι: να μπορούσαμε να πάμε σε έναν κόσμο φωτεινό και να γινόταν το θαύμα».
Δεν γίνονται, όμως, μικρά θαύματα καθημερινά γύρω μας;
«Φυσικά. Εχετε παρατηρήσει πώς μεταφέρεται η θετική ενέργεια; Ξέρετε, καμιά φορά τα πράγματα στους θιάσους είναι δύσκολα, αλλά θα υπάρχει πάντα κάποιος ή κάτι που θα κάνει τα πνεύματα να ηρεμήσουν και ξαφνικά εκεί που ο καθένας μας κουβαλά τα προβλήματά του κουρδίζουμε όλοι μαζί σε έναν ήχο και βγαίνουμε στη σκηνή».
Πώς βιώσατε την εμπειρία της Επιδαύρου;
«Είναι ένας χώρος φορτισμένος, σαν να κουβαλά όλο το άγχος των προηγουμένων αλλά και των επόμενων ηθοποιών που θα παίξουν εκεί. Την ίδια στιγμή, είναι φιλόξενη, με μια ενέργεια μεταφυσική. Στην παράσταση της Παρασκευής ήμουν σε βαθιά συστολή. Κοίταζα μία το κοινό, μία την ορχήστρα. Ο Τσέζαρις μας ζήτησε με το που θα πατήσουμε το πόδι μας στην ορχήστρα να καλωσορίσουμε από μέσα μας το κοινό. Το έκανα, και η παράσταση του Σαββάτου ήταν γιορτή».
Τηλεόραση, μουσικό θέατρο και τώρα τραγωδία. Προσπαθείτε να μην τυποποιηθείτε;
«Δεν σκέφτομαι τι θα πουν οι άλλοι για εμένα. Θα έλεγα είναι ένας αυτοματισμός, η προσπάθειά μου να ανακαλύπτω συνέχεια κάτι καινούργιο για εμένα, για το θέατρο, για τους ανθρώπους, και κάπως έτσι ίσως προσελκύω και τις αντίστοιχες συνεργασίες».
Την τηλεόραση την αγαπάτε;
«Την έχω αγαπήσει ως προς τον δικό μου συσχετισμό με αυτή. Συνολικά ως μέσο έχω και ενστάσεις και διαφωνίες, αλλά ανήκω και σε μια γενιά η οποία έχει μεγαλώσει με την ιδιωτική τηλεόραση, οπότε έχει μεγάλες αναφορές στη διαμόρφωσή μου».
Δεν αποτελεί πια ταμπού για μια νέα ηθοποιό;
«Νομίζω ότι πλέον έχουμε καταρρίψει αυτούς τους τοίχους που μόνο διαχώριζαν χωρίς να δημιουργούν καινούργιους δρόμους. Και σε αυτό μάς έχει βοηθήσει η κρίση που οδήγησε σε μια συσπείρωση δυνάμεων».
Διαθέτετε μια ομολογουμένως πολύ καλή φωνή. Στο σπίτι τραγουδάτε;
«Ολη την ημέρα, με τα θετικά και τα αρνητικά που αυτό συνεπάγεται για τους ανθρώπους γύρω μου. Ξυπνάω το πρωί και ακούω τις μεγάλες ντίβες, την Ελα Φιτζέραλντ, τη Πέγκι Λι. Με το τραγούδι «It’s a Good Day» ξεκινά η ημέρα μου».
Είστε τόσο θετική όσο ακούγεστε; Ιδιοτροπίες δεν έχετε;
«Πώς δεν έχω; Θα σας δώσω δυο-τρία τηλέφωνα να ρωτήσετε. Εχω αρκετές, ευτυχώς, όμως, έχω τους φίλους μου που μου τις επισημαίνουν και γίνομαι καλύτερη. Το δουλεύω».
Μπήκατε μόλις στη δεκαετία των τριάντα. Περάσατε την περίφημη κρίση;
«Χαίρομαι που δεν είμαι πλέον κοριτσάκι. Απολαμβάνω τη ζωή πιο ουσιαστικά. Ισως δεν υπάρχει η ίδια αδρεναλίνη. Μοιάζει σαν να τρώω πιο αργά το φαγητό μου και να απολαμβάνω περισσότερο τη γεύση».
** «Επτά επί Θήβας»: Σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα έως τις 11 Σεπτεμβρίου.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino το Κυριακή 21 Αυγούστου 2016
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
