Εφέτος δοκιμαστήκατε στο αρχαίο δράμα πρώτη φορά. Πώς νιώθετε; «Είναι μια διαφορετική εμπειρία, δύσκολη. Εχεις να κάνεις με ένα κείμενο πολύ σπουδαίο. Στη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης ελάχιστα είχαμε ασχοληθεί με το αρχαίο δράμα. Φυσικά, δίπλα στον Σπύρο Ευαγγελάτο ένιωσα απόλυτη ασφάλεια».

Αν δεν απατώμαι, πρόκειται για την πέμπτη συνεργασία σας. Τι εκτιμάτε σε εκείνον; «Το χιούμορ του, το ήθος του, το πώς μεταδίδει στους ηθοποιούς του αυτό που θέλει. Μετά τις πρώτες παραστάσεις, με φώναξε κοντά του και μου είπε: «Καλωσόρισες στο αρχαίο δράμα». Ηταν σημαντικό για εμένα. Η αρχαία τραγωδία είναι ένα στοίχημα το οποίο δεν είναι βέβαιο ότι μπορείς να κερδίσεις. Ζω την κάθε παράσταση σαν να είναι η τελευταία επειδή μπορεί να μην ξαναπαίξω αρχαίο δράμα. Ποιος το ξέρει; Σε αυτή τη δουλειά τίποτε δεν είναι δεδομένο. Εδώ πήγε να καταστραφεί η χώρα. Τι να λέμε τώρα;».
Την Ηλέκτρα πώς την προσεγγίσατε; «Προσπάθησα να την καταλάβω, να κατανοήσω τις συναισθηματικές μεταπτώσεις της. Δεν είναι μονοδιάστατη, υπάρχουν στιγμές που είναι ευαίσθητη και λυγίζει. Νιώθει απέραντη αγάπη για τον πατέρα της και σαφέστατα αγαπά και τη μητέρα της, αλλά θέλει να την εκδικηθεί για τον φόνο του Αγαμέμνονα. Και αυτή η εκδίκηση την τρέφει».
Η εκδίκηση μας κινητοποιεί; «Τα πάντα μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους. Οι κακές σκέψεις είναι στη φύση μας. Απλώς υπάρχει αυτή η λεπτή γραμμή που χωρίζει τη σκέψη από την πράξη. Προσωπικά, δεν είμαι εκδικητική, συγχωρώ και δίνω ευκαιρίες, γιατί πιστεύω ότι οι άνθρωποι αλλάζουν ανάλογα με τις φάσεις της ζωής τους. Και εγώ πριν από μερικά χρόνια ήμουν μια άλλη, και σε μερικά χρόνια μια άλλη θα είμαι».
Το θέατρο λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά για εσάς; «Απόλυτα. Η σκηνή με βάζει σε διαφορετικούς ψυχικούς διαδρόμους. Με βοηθά να ξεσπάω».
Το 2010 σας απονεμήθηκε το βραβείο Μελίνα Μερκούρη. Σας έκανε πιο αυστηρή στις επιλογές σας; «Πάντα ήμουν αυστηρή. Ενα βραβείο είναι μια μεγάλη ηθική ικανοποίηση. Δείχνει ότι κάποιοι σημαντικοί άνθρωποι είδαν κάτι σε σένα. Αλλά δεν σημαίνει κάτι περισσότερο. Μπορεί να έχεις κερδίσει βραβείο και μετά να είσαι άνεργος. Και το βραβείο Κάρολος Κουν πήρα εφέτος, αλλά εδώ, σε αυτή τη χώρα, αυτά τα πράγματα δεν έχουν τόση σημασία, να σας πω την αλήθεια».
Σας απογοητεύει αυτό; «Με απογοητεύει από την άποψη ότι υπάρχουν ταλαντούχοι άνθρωποι και κανείς δεν τους δίνει σημασία. Οι περισσότεροι προτιμούν την πεπατημένη. Λογικό είναι να πας σε κάτι που γνωρίζεις, αλλά καλό είναι να βλέπουμε τα πράγματα και αλλιώς. Ο πολιτισμός εξελίσσεται».
Από την τηλεόραση έχετε αποσυρθεί; «Οχι. Εχοντας όμως απαιτητικούς ρόλους
στο θέατρο, δεν μπορώ να κάνω δέκα ώρες γύρισμα και μετά να βγαίνω στη σκηνή. Σε κάτι από τα δύο δεν θα είμαι καλή».
Μήπως η τηλεόραση αποτελεί ταμπού για έναν θεατρικό ηθοποιό; «Τι σημαίνει θεατρικός; Τι σημαίνει τηλεοπτικός; Μακριά από εμένα αυτές οι ταμπέλες. Οποιος θέλει να τις φορά ας τις φορά. Ναι, αγαπώ περισσότερο το θέατρο, γι’ αυτό έγινα ηθοποιός, αλλά αν βρω κάτι που μου αρέσει στην τηλεόραση, θα το κάνω. Ισως μάλιστα συμβεί αυτό εφέτος».
Στη ζωή σας είστε πληθωρική; «Η ζωή είναι μικρή για να την κάνεις θλιβερή. Και αυτό δεν το καταλαβαίνεις πάντα. Χρειάζεται βαθύ ψάξιμο για να πετάξεις τοξικές σκέψεις και ανθρώπους. Στην ηλικία που είμαι θέλω να κάνω πράγματα που μου δίνουν μόνο χαρά».
Εκνευρίζεστε όταν σας ρωτούν σε συνεντεύξεις πότε θα γίνετε μάνα; «Αχ Παναγία μου! Με κουράζει. Χαζή ερώτηση. Πώς να το ξέρω; Μα προκαθορίζονται αυτά τα πράγματα;».
Πληροφορίες για τις επόμενες παραστάσεις στο abcd.gr

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ