Πρωταγωνιστείτε σε δύο παραστάσεις εφέτος. Δεν κουράζεστε; «Οχι, καλέ, ηθοποιός είµαι. Είναι ευχάριστο πράγµα να τρέχω συνέχεια, µην το συζητάτε. Γιατί άµα κάθεσαι σπίτι σου, ακούς τον εαυτό σου, σου µιλάνε η πίεση, η αφραγκία, η στεναχώρια, αλλά και η πείνα σου σού ζητάει συνεχώς να τρως».
Σας ενοχλεί ότι πλέον λόγω ηλικίας η γκάµα των ρόλων σας ίσως να είναι κάπως περιορισµένη; «Αστειεύεσαι; Πλέον δεν θέλω µεγάλους ρόλους. Και λέω και κάτι: το 80% της επιτυχίας ενός ηθοποιού είναι η παρουσία του. Εφέτος αυτό που συµβαίνει µε την παράσταση «Σµύρνη µου αγαπηµένη» δεν το έχω ζήσει 67 χρόνια στο θέατρο. Οι θεατές χειροκροτούν 15 λεπτά πριν από το τέλος».
Υπάρχουν πράγµατα στην καριέρα σας για τα οποία µετανιώσατε; Για παράδειγµα, τις βιντεοταινίες; «Δεν µπορείς να µην κάνεις λάθη. Τις βιντεοκασέτες είχαµε ανάγκη να τις κάνουµε τότε και είναι κάτι που έχει τελειώσει.
Η ζωή προχωρά».
Βλέπουµε τους νέους κωµικούς να ανατρέχουν στον παλαιό ελληνικό κινηµατογράφο. Ο Μπέζος ανέβασε εφέτος την παράσταση «Ενας ήρωας µε παντόφλες», ο Φιλιππίδης παλαιότερα είχε κάνει τον «Μπακαλόγατο». Σας ενοχλεί; «Οι νέοι πρωταγωνιστές είναι πολύ καλοί, ίσως και καλύτεροι από εµάς. Θα εξηγήσω το γιατί: όταν γίναµε εµείς γνωστοί, οι συγγραφείς µάς ήξεραν και έγραφαν επάνω µας τους ρόλους. Σκέψου πόσο καλοί είναι αυτοί οι κωµικοί, που παίζουν αυτά τα έργα καλά ενώ είναι γραµµένα για άλλους».
Ποια ήταν η σχέση σας µε τον Φίνο; «Πολύ καλή. Εγώ τον πρόδωσα µετά γιατί ο Κώστας Καραγιάννης µού έδωσε περισσότερα λεφτά. Στον Φίνο έπαιρνα 250.000 δραχµές την ταινία και ο Καραγιάννης µού προσέφερε 350.000 χιλιάδες. Μετάνιωσα µετά».
Είστε ανοιχτός στην κριτική; «Ξέρετε, όταν γυρίζουµε ταινίες ή σίριαλ, δεν έχουµε θεατές. Εγώ παρακολουθώ λοιπόν τους τεχνικούς. Κάνω κάτι και αν µου πουν «Βουτσά, µην το κάνεις αυτό είναι βλακεία», αµέσως το βγάζω. Οταν τους βλέπω να γελούν, λέω να το,
το βρήκα».
Ποια σκηνή σηµάδεψε τα παιδικά σας χρόνια; «Ο πατέρας µου ήταν κοµµουνιστής µε µεγάλη δράση στη Θεσσαλονίκη. Δεν υπέγραφε δήλωση και άρχισαν να τον δέρνουν άγρια µπροστά στα µάτια µου. Υστερα έπαθε φυµατίωση και τον πέταξαν σε έναν στάβλο στο Ασβεστοχώρι. Περπατάγαµε 12 χλµ. µε τη µάνα µου, που κρατούσε την αδελφή µου αγκαλιά, για να καθαρίσουµε λίγο τον χώρο».
Οπότε ορκιστήκατε να ψηφίζετε πάντα ΚΚΕ; «Ναι, αλλά εγώ σήµερα δεν είµαι κοµµουνιστής, γιατί ο κοµµουνισµός θέλει αγώνα. Το ψηφίζω το κόµµα για να κάνει αφόρητη τη νίκη των άλλων δύο, που µας έφεραν εδώ, σε αυτό το χάλι. Ευτυχώς το ΠΑΜΕ κάνει ενέργειες, απεργίες, στάσεις. Για τον Τσίπρα δεν ξέρω ακόµη. Αν κάνει αυτά που λέει, θα τον χειροκροτήσω».
Ο άνθρωπος είναι µονογαµικό ον;« Οχι».
Υπήρξατε άπιστος; Είναι αλήθεια ότι µε τη Σπεράντζα Βρανά παραλίγο να παντρευτείτε; «Ηµουν άτακτος. Εκανα απιστίες. Ηµασταν µε τη Σπεράντζα και κάποια στιγµή τα έφτιαξα µε την Ερρικα Μπρόγιερ. Η Ερρικα της έστειλε το προσκλητήριο του γάµου µας, ενώ η καλή µου Σπεράντζα έραβε νυφικό. «Αυτό είναι γκραν-γκινιόλ» γύρισε και είπε».
Ο µεγαλύτερος γυναικάς του ελληνικού κινηµατογράφου όµως ποιος ήταν; «Ο Αλέκος Αλεξανδράκης. Από την αγκαλιά του πέρασαν σχεδόν όλες οι ελληνίδες πρωταγωνίστριες. Και ο Μπάρκουλης βέβαια. Ξέρετε πώς βγήκε το περίφηµο «Κορίτσια, o Mπάρκουλης»; Eνα σχολείο θηλέων έκανε παρέλαση και ο Μπάρκουλης πέρασε από εκεί, κάποια το φώναξε στις άλλες, και αυτές παράτησαν το βήµα και άρχισαν να τρέχουν πίσω του».
Με τη νέα σύντροφό σας, Αλίκη, είστε ευτυχισµένος; «Την αγαπάω πολύ γιατί µου έχει δώσει ζωή. Υστερα είναι ο θεατής µου. Με παρασύρει και παίζω «θέατρο» µπροστά της και εκείνη όλη την ώρα γελάει».

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ