Ο Δήμος Καρπενησίου είναι ο πρώτος σε απορροφητικότητα ΕΣΠΑ, αναλογικά με τους κατοίκους. Αυτό πώς το πετύχατε; «Από την πρώτη στιγμή θεωρήσαμε δεδομένη τη δημοσιονομική στενότητα. Είναι αυτό που λένε ο τζαμπατζής απέθανε και ο γιος του δεν χαρίζει. Ξέραμε, λοιπόν, ότι έπρεπε να στραφούμε στο ΕΣΠΑ. Ομως το ΕΣΠΑ απαιτεί ώριμες μελέτες και συνεχή διεκδίκηση».

Ποιος σας βοήθησε σε αυτό; Στο τεχνικό κομμάτι; «Αν έρθετε στο Δημαρχείο, θα δείτε ότι είμαστε μια ομάδα ανθρώπων η οποία δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Στα υπουργεία πηγαίνω εγώ ο ίδιος, από γραφείο σε γραφείο, από όροφο σε όροφο, και παρακαλάω να μου υπογράψουν».

Σας ζήτησαν ποτέ να λαδώσετε; «Οχι, ποτέ».

Αν σας έλεγαν ότι το Καρπενήσι θα αποκτήσει το πιο σύγχρονο νοσοκομείο της Ευρώπης αρκεί να δώσετε 200.000 ευρώ σε έναν υπάλληλο, θα τα δίνατε; «Δύσκολη ερώτηση. Νομίζω ότι αυτή είναι η κακοδαιμονία της Ελλάδας. Εχουμε πάντα έτοιμο ένα άλλοθι: “Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”, “τίποτε δεν γίνεται σε αυτή τη χώρα με τον σταυρό στο χέρι”. Ολα αυτά, όμως, είναι δικαιολογίες για τα κακώς κείμενα. Ε, όχι, λοιπόν, δεν θα τα έδινα. Θα είχα, βέβαια, πεισμώσει τόσο πολύ, που θα πετύχαινα τον στόχο μου με διαφορετικό τρόπο. Και ας μετρηθούμε, το πείσμα με την πεπατημένη, και ας χάσω».

Ανακοινώσατε 495 έργα σε δύο χρόνια. «Ναι, μικρά και μεγάλα. Μην ξεχνάτε ότι εμείς έχουμε 49 χωριά και δεκάδες κοινότητες».

Στην ανακοίνωσή σας, πάντως, είδα ότι έχετε πολλά έργα στον τομέα της αποχέτευσης, αλλά δεν έχετε φτιάξει μια βιβλιοθήκη. «Εχουμε πολλά έργα στον τομέα της αποχέτευσης, διότι καταφέραμε να εξασφαλίσουμε 6,5 εκατομμύρια ευρώ από το ΕΣΠΑ, για να κάνουμε την αναβάθμιση του βιολογικού καθαρισμού του Καρπενησίου και αποχετευτικά δίκτυα σε πάνω από δέκα χωριά. Ο λόγος για τον οποίο εμείς δίνουμε προτεραιότητα σε αυτό είναι ο εξής: το Καρπενήσι, γενικά η Ευρυτανία, είναι μία από τις πέντε πιο καθαρές περιοχές στον κόσμο, σύμφωνα με έρευνα της UNESCO».

Υπερβολή; «Πώς είναι δυνατόν να υπερβάλλει κάποιος για τον τόπο του; Ακούστε, είμαι φανατικός τοπικιστής. Δεν έχω ίχνος αντικειμενικότητας για την Ευρυτανία και δεν προσποιούμαι ότι έχω. Οι αποχετεύσεις είναι για εμάς προτεραιότητα επειδή ξέρουμε ότι το περιβάλλον είναι το ανταγωνιστικό πλεονέκτημά μας. Μην ξεχνάτε ότι μέχρι τη δεκαετία του ’70 η Ευρυτανία ήταν τόπος εξορίας. Ακόμη και σήμερα είμαστε στατιστικά ο πιο φτωχός νομός της Ελλάδας, σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία. Αρα, λοιπόν, εμείς πρέπει να επενδύσουμε σε αυτό που έχουμε. Ποιος είναι ο πλούτος μας; Το περιβάλλον. Γιατί δώσαμε τόσο μεγάλη σημασία στις αποχετεύσεις; Διότι τα λύματα, δυστυχώς, καταλήγουν στα ποτάμια».

Την ξέρατε την Ευρυτανία προτού γίνετε δήμαρχος; «Με την Ευρυτανία μεγάλωσα. Και θεωρητικά και πρακτικά».

Οταν λέτε ότι μένετε μόνιμα στην Ευρυτανία, εννοείτε ότι ζείτε στην Αθήνα και πάτε δύο ημέρες την εβδομάδα στο Καρπενήσι; «Τα καθήκοντα του δημάρχου δεν ασκούνται με τηλεκοντρόλ. Πρέπει να είμαι εκεί. Από τις 7.30 το πρωί ως τις 9.00 το βράδυ. Αρα προφανώς ζω μόνιμα στην Ευρυτανία».

Τα παιδιά σας είναι ευτυχισμένα εκεί; «Πολύ».

Θα είναι ευτυχισμένα που δεν θα έχουν σινεμά όταν μεγαλώσουν; Θέλω να πω εσείς κάνατε μια επιλογή χορτάτος από παραστάσεις ζωής και ξενύχτια. «Τα καρπενησιωτάκια μεγαλώνουν σε ένα υγιές, ασφαλές, ισορροπημένο περιβάλλον, με πάρα πολλή φροντίδα και αγάπη. Εχουν μεγαλύτερους βαθμούς ελευθερίας. Το παιδί μπορεί να βγει στην πλατεία πιο εύκολα, να παίξει στον δρόμο πιο εύκολα. Και αυτό, σε μεγάλο βαθμό, δεν έχει να κάνει με το ότι είμαστε μακριά από το τσιμέντο, όπως νομίζουν πολλοί που μένουν σε μια μεγαλούπολη. Εχει να κάνει με το ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί που πάντα θα έχουν το ένα μάτι ανοιχτό. Δηλαδή εμείς κοιτάμε ο ένας το παιδί του άλλου».

Εγκληματικότητα έχει το Καρπενήσι; «Πολύ χαμηλή».

Νιώθετε ασφαλής που δεν έχετε γκαζάκια στο Καρπενήσι; «Δεν μου κάνει καμιά διαφορά. Γιατί τα γκαζάκια στην Αθήνα, δηλαδή, με επηρέαζαν όταν ζούσα εκεί;».

Εννοούσα επιθέσεις από μια οργάνωση. «Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται».

Παρακολουθείτε τη δράση της νέας γενιάς τρομοκρατών; «Βεβαίως, από πάρα πολύ κοντά».

Πώς σας φάνηκαν οι δηλώσεις των γονιών που έλεγαν ότι νιώθουν περήφανοι για τα παιδιά τους; «Καταλαβαίνω απολύτως τον γονιό ο οποίος αντικρίζει το παιδί του και βλέπει το μωράκι που γεννήθηκε, το πεντάχρονο που το πήρε από το χέρι και το πήγε στο σχολείο ή βλέπει τον έφηβο που είχε τις πρώτες του ανησυχίες. Θεωρώ απόλυτα λογικό και είναι δικαίωμά τους να δίνουν μάχη για τα παιδιά τους. Δικαίωμά μας, όμως, είναι και εμάς των υπολοίπων να κρίνουμε αυτούς τους ανθρώπους. Προφανώς η κακούργα κοινωνία, με ή χωρίς εισαγωγικά, έχει παίξει τον ρόλο της, αλλά τουλάχιστον στην Ελλάδα ξέρουμε πάρα πολύ καλά και τη σημασία, αλλά και την αξία της ανατροφής και της διαπαιδαγώγησης».

Εχετε την πεποίθηση ότι αν δεν ήσασταν από την οικογένεια Μητσοτάκη – Μπακογιάννη δεν θα είχατε επιτύχει στη ζωή σας αυτά που έχετε πετύχει μέχρι τώρα; «Ο ποιητής συμβουλεύει: “Και τη ζωή σου σαν να ’σαι άλλος κάμε” (σ.σ. Βάρναλης). Αυτό προσπαθώ. Δεν έχω ανασφάλεια ούτε για το ποιος είμαι ούτε για το τι κάνω. Με όλα τα θετικά μου και όλα τα αρνητικά μου. Αρνούμαι, όμως, να πάρω τον εαυτό μου στα σοβαρά ή, να σας το πω αλλιώς, αρνούμαι να μπω σε αυτό το παιχνίδι της σοβαροφάνειας και του καθωσπρεπισμού που μπαίνουν διάφοροι που εμπλέκονται στον δημόσιο βίο. Οδηγεί σε ξύλινους ανθρώπους, χωρίς ψυχή, χωρίς καμιά γοητεία και χωρίς κανένα ενδιαφέρον. Ανθρωποι είμαστε, με τα λάθη, τα πάθη και τις αδυναμίες μας».

Για ποιο πράγμα είστε πιο περήφανος; «Είμαι πολύ μικρός ακόμη και είναι πολύ νωρίς για να σας πω».

Δηλαδή, αν σας ζητούσα να μου πείτε ποια είναι η επιτυχία για την οποία καμαρώνετε… «Κοιτάξτε, καμαρώνω, για παράδειγμα, για το κοινωνικό μας δίκτυο αλληλεγγύης: από το κοινωνικό παντοπωλείο μέχρι τα γεύματα αγάπης, τη δωρεάν διανομή καυσόξυλων και πετρελαίου θέρμανσης μέχρι το κοινωνικό φροντιστήριο».

Πόσα άτομα ευνοούνται από αυτά; «Συνολικά εκατοντάδες».

Λιγότερα από χίλια δηλαδή; «Ναι, αλλά μην ξεχνάτε ότι είμαστε περίπου μόνο 13.000 μόνιμοι κάτοικοι τον χειμώνα. Το λιγότερο από χίλια, δυστυχώς, είναι πάρα πολλά για εμάς. Αυτές οι δομές είχαν πολύ μεγαλύτερη απήχηση από όσο θα ήθελα».

Οσον αφορά τους υπαλλήλους του δήμου, τι ακριβώς είναι η «καταγραφή των πραγματικών προσόντων» στην οποία προχωρήσατε; «Πολύ απλά, αξιολόγηση. Τίποτε παραπάνω και τίποτε λιγότερο. Δεν νοείται δημόσια διοίκηση χωρίς αξιολόγηση. Οπως εμείς αξιολογούμαστε καθημερινά από τους δημότες, έτσι πρέπει να αξιολογούνται και όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι για να κάνουν τη δουλειά τους».

Ο δήμος έχει προσλάβει κάποιους ανθρώπους με οκτάμηνες συμβάσεις. Αν απαιτήσουν μετά να νομιμοποιηθούν, τι θα κάνετε; «Το νομικό πλαίσιο δεν το προβλέπει. Αρα δεν μπορεί να γίνει».

Αν αρχίσουν πιέσεις άλλου τύπου όμως; Δυσαρέσκεια; «Η Tοπική Aυτοδιοίκηση δεν νομοθετεί».

Να δημιουργήσετε μια ΜΚΟ και να τους μεταθέσετε εκεί. «Αυτά είναι σουρεαλιστικά».

Είναι κάτι που γίνεται. «Τα πάντα έχουν γίνει σε αυτή τη χώρα, γι’ αυτό έχουμε καταντήσει έτσι όπως έχουμε καταντήσει. Κάποια στιγμή το πάθημα επιτέλους πρέπει να γίνει μάθημα. Σε αυτή την κρίση συνέβαλαν όλοι, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, λιγότερο ή περισσότερο. Δεν ισχυρίζομαι ότι όλοι μαζί τα φάγαμε, νομίζω ότι αυτό είναι υπερβολικό και έχει κάποια στοιχεία χυδαιότητας – τουλάχιστον ηθικά – να λέγεται. Αλλά πιστεύω σαφώς ότι όλοι μας έχουμε ευθύνη. Δεν νοείται ένας δήμαρχος στην Ελλάδα του 2013 ή οποιοσδήποτε αιρετός να κάνει καουμποϊλίκια. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Διαφώνησα και δημοσίως για τον νόμο περί διαθεσιμότητας. Οχι επειδή είμαι δογματικά ενάντια στη μείωση του δημόσιου τομέα, το αντίθετο, αλλά διότι θεώρησα ότι έγινε πρόχειρα, βιαστικά και τελικά δημιούργησε πολύ περισσότερα προβλήματα απ’ ό,τι έλυσε. Ομως ταυτόχρονα επέμεινα ότι, όσο και αν διαφωνώ, εμείς έχουμε υποχρέωση να εφαρμόσουμε αυτόν τον νόμο. Καλώς ή κακώς, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι τους οποίους έχουμε ψηφίσει. Καλώς ή κακώς, αυτοί οι άνθρωποι παίρνουν κάποιες αποφάσεις. Μπορεί να διαφωνούμε με τις αποφάσεις τους, μπορεί να δίνουμε τη μάχη πολιτικά για να αλλάξουν αυτές οι αποφάσεις, αλλά εν τω μεταξύ ο νόμος της δημοκρατίας πρέπει να εφαρμόζεται».

Δεν είναι όλοι οι νόμοι ορθοί και δίκαιοι. Yπάρχουν και νόμοι οι οποίοι είναι λάθος, όπως, για παράδειγμα, ο παλαιός νόμος περί τεντιμποϊσμού. «Μιλάτε για μια άλλη εποχή και μια ακρωτηριασμένη δημοκρατία. Φτάσαμε σήμερα να συζητάμε με τους όρους της δεκαετίας του ’60. Ωραία αυτή η φαντασιακή μας προσπάθεια να αναβιώσουμε παλιούς αγώνες, αλλά ο κόσμος έχει αλλάξει. Στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσουν παιδιά τα οποία γεννήθηκαν μετά το 1995. Δεν είναι δυνατόν εμείς να μιλάμε με τους όρους τού χθες».

Οι όροι τού αύριο ποιοι είναι; «Αυτό είναι μια μεγάλη συζήτηση. Νομίζω ότι εδώ θα πρέπει να θέσουμε κάποια διαφορετικά ερωτήματα και να δούμε τι απαντήσεις μπορούμε να δώσουμε, ας είναι και διαφορετικές. Αλλωστε, κανείς μας δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Το πρώτο ερώτημα είναι πώς μπορεί να αλλάξει το πολιτικό σύστημα. Σήμερα όλη η Ελλάδα έχει αλλάξει, αλλά το πολιτικό σύστημα παραμένει το ίδιο. Αυτό προφανώς πρέπει να ξεκινήσει από μια αλλαγή στο σύνταγμα. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Η Βουλή να έχει σταθερή θητεία όπως σε άλλες χώρες. Δηλαδή, να είναι ένας σταθερός εκλογικός κύκλος και να μη διαλύεται ανάλογα με τα κέφια του κάθε αρχηγού ή ανάλογα με τα πολιτικά του συμφέροντα. Ενα άλλο παράδειγμα, η πολυσυζητημένη, αλλά ουδέποτε καταργηθείσα διάταξη περί ευθύνης υπουργών που διαρρηγνύει τους δεσμούς εμπιστοσύνης μεταξύ του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας δεν είναι κατάπτυστη; Αλλά και πιο μεγάλες αλλαγές. Να κάνουμε μια συζήτηση για το κατά πόσον πρέπει να εφαρμόζεται καλύτερα η διάκριση των εξουσιών και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκλέγεται απευθείας από τον λαό.

Το δεύτερο ερώτημα έχει να κάνει με την κοινωνική δικαιοσύνη. Το πρόβλημα που έχουμε σήμερα είναι ότι κινδυνεύουμε από μια χώρα στην οποία κυριαρχούσαν τα καρτέλ και τα ολιγοπώλια και η οποία είχε ατελείωτες στρεβλώσεις στην αγορά της και ενδεχομένως σωστά έχει περιγραφεί ως η τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης, να πάμε στο άλλο άκρο, της ασυδοσίας, της απόλυτης απουσίας του μέτρου και των ελέγχων. Εγώ είμαι φιλελεύθερος, το λέω ξεκάθαρα, αλλά, όπως πολύ ωραία είχε πει ο Aρχιεπίσκοπος Αναστάσιος της Αλβανίας, πιστεύω στην ελευθερία του ανθρώπου, όχι στην ελευθερία της αγοράς. Αρα, λοιπόν, εδώ θα πρέπει να το δούμε συνολικά. Εξηγήστε μου. Γιατί εμείς πληρώνουμε φόρο για το πετρέλαιο του σχολείου στο χωριό πάνω στο βουνό και δεν πληρώνει φόρο για το πετρέλαιο ο εφοπλιστής στο καράβι του;».

Εσείς να μου το πείτε αυτό. Προφανώς έχει μια λογική και αυτό για την ανάπτυξη της Ναυτιλίας. «Ενδεχομένως. Ομως θα μπορούσα και εγώ να επιχειρηματολογήσω ότι λογική έχει πως για να μαθαίνουν γράμματα τα παιδιά δεν πρέπει να κρυώνουν στο σχολείο. Αρα οι αλλαγές του πολιτικού συστήματος και η κοινωνική δικαιοσύνη είναι πάρα πολύ σημαντικά. Εξίσου σημαντική είναι η μάχη κατά των μεγάλων συμφερόντων, τα οποία, δυστυχώς, ακόμη και σήμερα παίζουν πάρα πολύ μεγάλο ρόλο. Το αποτέλεσμα είναι πως η Ελλάδα, κατά καιρούς, θυμίζει περισσότερο την Αίγυπτο του Μουμπάρακ, από ό,τι μια σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία. Μπορεί να ακούγεται κάπως ρομαντικό, αποδώστε το σε νεανική αφέλεια, αν θέλετε, αλλά η πολιτική οφείλει να αυτοπροστατεύεται έναντι πάσης μορφής οικονομικοεξουσιαστικής εξάρτησης».

Εσείς, πάντως, αντί να συμβάλετε σε όλα αυτά, επιλέξατε να πάτε να φτιάχνετε αποχετεύσεις στο Καρπενήσι. «Ναι, γιατί, πολύ απλά, αγαπώ πάρα πολύ τον τόπο μου και θέλω να αλλάξω κάτι. Ξέρετε, εμείς έχουμε πειστεί στον Δήμο Καρπενησίου, αυτή η ομάδα που είμαστε, ότι μπορούμε να αλλάξουμε τον μικρόκοσμό μας. Ακόμη και σήμερα, ακόμη και μέσα στην κρίση. Δίνουμε έμφαση στο απτό, στο μετρήσιμο, στο πραγματικό. Και αυτό προσφέρει μια μεγάλη ικανοποίηση. Αλλωστε, όπως λέει μια παλιά κινέζικη παροιμία: “είναι καλύτερα να ανάβεις ένα κερί παρά να καταριέσαι το σκοτάδι”. Τα λόγια πρέπει να γίνονται πράξεις… Το να κάθεσαι στο Κολωνάκι, να πίνεις καφέ και να συζητάς για τα αιώνια, τι να σας πω, εγώ θα το βαριόμουνα».

Αυτό κάνουν οι πολιτικοί της κεντρικής σκηνής; «Μα έχω φίλους στη Βουλή, οι οποίοι είναι πολύ ικανοί και πάρα πολύ άξιοι άνθρωποι, έντιμοι, με διάθεση προσφοράς, που όμως εκλέγονται πάρα πολλά χρόνια και αν τους ρωτήσεις “Εντάξει, τι έχεις κάνει για να αλλάξεις κάτι; Πρακτικό, άμεσο, χειροπιαστό… ” θα σε κοιτάνε. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γίνεται. Απλώς – κακά τα ψέματα – στο επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι πιο εύκολο».

Παραμένουν φίλοι σας αυτοί; «Εχουν κατανόηση, υπομονή, με αντιμετωπίζουν με μια… συγκαταβατικότητα».

Η ομάδα σας από ποιους απαρτίζεται; Τους έχετε πάρει από την Αθήνα ή τους βρήκατε εκεί; «Οχι. Η ομάδα μας, πρώτον, απαρτίζεται από ανθρώπους όλων των κομμάτων. Είμαστε μια υπερκομματική ομάδα, έχουμε αφήσει στην άκρη τα παλιά. Δεύτερον, είμαστε μια ομάδα η οποία έχει πάρα πολλούς νέους ανθρώπους και πολλούς ανθρώπους που είναι νέοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Τρίτον, είμαστε μια ομάδα η οποία σε πολύ μεγάλο βαθμό προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα. Αυτά είναι τα τρία βασικά χαρακτηριστικά μας».

Δεν μου είπατε για τη βαριά βιομηχανία του Καρπενησίου, τον τουρισμό. Ποιος πάει, δηλαδή, στην Ευρυτανία από τη Γαλλία ή τη Γερμανία; «Κοιτάξτε, αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Να ξεκινήσω από το διεθνές περιβάλλον, γιατί μέχρι τώρα βλέπαμε μόνο την ελληνική αγορά, με εξαίρεση ίσως κάποιες επισκέψεις από το Ισραήλ».

Ισραήλ, γιατί; «Ερχονταν κάποιοι Ισραηλινοί, με οργανωμένα γκρουπ, και έκαναν τζίπινγκ στα βουνά. Κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια να προσελκύσουμε ξένους επισκέπτες. Για πρώτη φορά ήρθαν ξένοι τουριστικοί πράκτορες στην Ελλάδα όχι για να πάνε στη θάλασσα, αλλά για να πάνε στα βουνά, γιατί πήγαμε στις εκθέσεις που έκαναν στο εξωτερικό και τους φέραμε. Μην ξεχνάτε ότι η Ελλάδα είναι η τρίτη πιο ορεινή χώρα της Ευρώπης. Αν θέλουμε να μιλάμε για τουρισμό 365 ημέρες τον χρόνο, προφανώς θα πρέπει να αναδείξουμε και την ηπειρωτική μας χώρα με όλες τις ομορφιές της. Πόσω μάλλον όταν το 10% των επισκεπτών που έρχονται στην Ελλάδα, σύμφωνα με μια έρευνα, δηλώνουν ότι πολύ ευχαρίστως θα συμπεριελάμβαναν και μερικές ημέρες στο βουνό στο πρόγραμμά τους. Δυστυχώς, όμως, σήμερα, σε επίπεδο εθνικό, επιμένουμε σε μια στερεοτυπική εικόνα της Ελλάδας μάλλον ξεπερασμένη. Νομίζω ότι είμαστε μια χώρα που έχει πολύ περισσότερα να δώσει απ’ ό,τι απλώς τον ήλιο και τη θάλασσα. Ταυτόχρονα κάνουμε μια πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια στην ελληνική αγορά, με συστηματικές προσπάθειες, διοργανώνουμε ένα μεγάλο φεστιβάλ το καλοκαίρι και πολλές εκδηλώσεις μέσα στον χρόνο, από γιορτές τοπικών προϊόντων μέχρι πιο κοινωνικές δραστηριότητες για τα παιδιά, και προσπαθούμε όσο μπορούμε να αναδείξουμε τους κρυμμένους θησαυρούς που έχει η Ευρυτανία. Επειδή δουλεύουμε και με επαναλαμβανόμενους επισκέπτες, όταν κάποιος έρχεται, ξανάρχεται. Θέλουμε επισκέπτες που να γίνονται μετά πρέσβεις της Ευρυτανίας».

Μπορεί να ανταγωνιστεί η Ευρυτανία το κόστος μιας επίσκεψης στη Βουλγαρία ή την Πολωνία που έχουν αντίστοιχα βουνά; «Ανετα. Οι τιμές έχουν διορθωθεί πολύ, οι υποδομές μας είναι πάρα πολύ καλές, τα ξενοδοχεία και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια είναι εξαιρετικά».

Πόσο καιρό σκοπεύετε να μείνετε στο Καρπενήσι; «Α, όσο με θέλουν… Κοιτάξτε, έχω αναλάβει μια δημόσια δέσμευση ότι θα είμαι ξανά υποψήφιος στις επόμενες εκλογές. Και αυτό το κάνω γιατί θεωρούμε ότι έχουμε ακόμη πάρα πολλή δουλειά να κάνουμε ως ομάδα. Βεβαίως, δεν σας κρύβω ότι είμαι και πολύ μεγάλος οπαδός των ορίων στις θητείες. Δηλαδή αυτό που κάνουν πολύ ωραία κυρίως οι Αγγλοσάξονες, που ύστερα από οκτώ χρόνια, για παράδειγμα, πρέπει να φύγεις. Από ένα σημείο και μετά ό,τι έδωσες, έδωσες».

Αν σας έλεγε ο Σαμαράς «Eλα τώρα να γίνεις υπουργός»… «Είσαι τρελή; Είστε τρελή; Να το πω στον πληθυντικό τουλάχιστον, να μην το λέω στον ενικό».

Με τίποτε; «Ούτε με σφαίρες. Κατ’ αρχάς, εγώ δεν έχω illusions de grandeur, έτσι; Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της Ελλάδας είναι ότι έχει αναλογικά πολύ περισσότερους σωτήρες απ’ ό,τι τής χρειάζονται… Αρα, λοιπόν, δεν έχω καμία ψευδαίσθηση ούτε για το ποιος είμαι ούτε για το τι κάνω. Αλλά δεν ανταλλάσσω αυτό που κάνω σήμερα για τίποτε στον κόσμο».

Και τι θα ψηφίζατε αν γίνονταν εκλογές αύριο; «Είμαι πολύ μεγάλος οπαδός της ευρωπαϊκής πλειοψηφίας. Θεωρώ ότι το μεγάλο επίτευγμα των δίδυμων αυτών εκλογών ήταν ότι καταφέραμε να διασφαλίσουμε μια σταθερή ευρωπαϊκή πλειοψηφία, η οποία σήμερα κυβερνά. Και νομίζω ότι όλοι μας, είτε τους στηρίξαμε είτε όχι, θέλουμε να πετύχουν, γιατί, αν πετύχουν αυτοί, πολύ απλά θα πετύχει και η χώρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να έχουμε όλοι μας επιφυλάξεις, ενστάσεις, διαφωνίες για πάρα πολλά ζητήματα. Ομως οφείλουμε όλοι να καταβάλουμε την προσπάθεια αυτή τη στιγμή. Και για να μη φανεί με οποιονδήποτε τρόπο ότι υπεκφεύγω, αν γίνονταν εκλογές αυτή την Κυριακή, θα ψήφιζα τη ΝΔ».

Θα πετύχει η χώρα, θα πεθάνουν οι άνθρωποι. «Οχι, αυτό είναι λαϊκισμός. Το δίλημμα είναι τεχνητό. Το σύνολο αποτελείται από ανθρώπους».

Με 300 ευρώ πώς ζει ο κόσμος; Δεν το έχετε σκεφτεί αυτό; «Ζω καθημερινά με ανθρώπους που βγάζουν 300 ευρώ, αλλά και με ανθρώπους που δεν βγάζουν τίποτε. Είμαστε μια χώρα σήμερα η οποία τρώει τις σάρκες της. Εχουμε αρχίσει να διαμορφώνουμε βαθιά ρήγματα: μεταξύ γενεών, μεταξύ περιφερειών, μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, μεταξύ ανέργων και εργαζομένων, μεταξύ των εχόντων και μη εχόντων. Αδιαμφισβήτητες οι διεθνείς υποχρεώσεις μας, αλλά αυτά είναι που θα έπρεπε σήμερα να μας απασχολούν για να μπορέσει αυτή η κυβέρνηση να πετύχει, και όχι μόνο τι προστάζει η τρόικα».

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino το Σάββατο 16 Μαρτίου 2013