Η Κατερίνα Τσάβαλου έχει έντεκα τατουάζ. Τα δείχνει και χάνει το μέτρημα. Ξεχνάει κάθε φορά ένα συγκεκριμένο και στο τέλος μπερδεύεται. Της το επισημαίνω και ηρεμεί. «Το καθένα είναι συνδεδεμένο με μια ξεχωριστή στιγμή στη ζωή μου» λέει. Ολα συμβολίζουν από κάτι. Η λατινική φράση που έχει στον θώρακά της, «Vires acquirit eundo», σημαίνει «αποκτάς δύναμη προχωρώντας». «Η πεταλούδα που έχω στον καρπό μου μού υπενθυμίζει το butterfly effect, αυτή τη θεωρία που υποστηρίζει πως ό,τι κάνουμε έχει μια επίπτωση στον κόσμο. Το πιστεύω αυτό. Θεωρώ ότι είμαστε όλοι συνδεδεμένοι, γι’ αυτό και πρέπει να νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον». Αυτή η πεποίθησή της είναι απολύτως συμβατή και με το βασικό μήνυμα του θεατρικού έργου στο οποίο θα πρωταγωνιστήσει. «Ο ευτυχισμένος πρίγκιπας» του Οσκαρ Γουάιλντ θα εγκαινιάσει μια νέα θεατρική σκηνή, με το όνομα «Ατλαντίς», η οποία στεγάζεται στον ανακαινισμένο, ομώνυμο κινηματογράφο, στη λεωφόρο Βουλιαγμένης 245. Σκηνοθετεί ο Δημήτρης Παναρετάκης και τον πρίγκιπα υποδύεται ο Νεκτάριος Λουκιανός.

«Δεν μας έκλεψαν κανένα όνειρο»

Η ατάκα που της αρέσει πιο πολύ από το έργο είναι η εξής: «“Περίεργο, ενώ κάνει ψύχρα, μέσα μου νιώθω ζεστά, πολύ ζεστά”. Και μου απαντάει κάποιος: “Είναι γιατί έκανες μια καλή πράξη”». Στην παράσταση τραγουδάει και χορεύει, περί μιούζικαλ πρόκειται άλλωστε, όμως η official φωνή του MTV και παραγωγός του BHMA FM 99,5 (στην εκπομπή «Αικατερίνης και Παύλου», κάθε Σαββατοκύριακο 18.00-19.00, με τον Γιώργο Χατζηπαύλου) δεν φοβάται να ανταποκριθεί σε τέτοιες απαιτήσεις και είναι πάντα σε ετοιμότητα. Την κρίση την ξεπερνά βάζοντας στόχους – «για να γίνομαι όλο και καλύτερη. Ειδικά σε δύσκολους καιρούς, όσοι ασχολούμαστε με την τέχνη πρέπει να βελτιωνόμαστε διαρκώς, διότι αυτή είναι η τροφή της ψυχής» – και κάνοντας όνειρα: «Θέλω να συνεχίσω να ονειρεύομαι και δεν θέλω να με πάρει από κάτω η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Δεν πιστεύω αυτό που λένε για τα κλεμμένα όνειρα. Εννοείται ότι έχει δυσκολέψει η καθημερινότητα όλων μας, κάποιων βασανιστικά, αλλά το όνειρο οφείλει να επιβιώνει, αλλιώς δεν θα είχαμε λόγο να προχωρήσουμε». Εχει περάσει παλαιότερα τη φάση των Εξαρχείων, αλλά τώρα πια καταφύγιό της είναι το σπίτι της και μεγάλη της αγάπη ο γάτος της, ο Φιόγκος. Εκεί, στη «φωλιά» της, τα ξεχνάει όλα παρέα με τους φίλους της.

Γνωρίζει ήδη με ποιους ανθρώπους ταιριάζει. «Με προσελκύουν οι άνθρωποι που έχουν μια ροπή προς το σκοτάδι, εκείνοι που ίσως θα χαρακτηρίζαμε και καταθλιπτικούς. Οι απαισιόδοξοι με τραβάνε, ίσως επειδή εγώ έχω φως μέσα μου και θεωρώ ότι αυτό με συμπληρώνει. Ενας στίχος που θυμάμαι τώρα είναι από το τραγούδι του Rous “Εξαιρέσεις”, που λέει “σ’ αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω, δεν υπάρχουν κανόνες, μα μόνο εξαιρέσεις”, γιατί έτσι είναι, για κάθε άνθρωπο ανοίγεται ένας ξεχωριστός δρόμος, ολόδικός του». Γενικά δεν θεωρεί ότι έχει υπάρξει ποτέ παρεξηγημένη, αλλά έχει τύχει να την έχουν ταυτίσει με ρόλους της, για παράδειγμα εκείνον στην ταινία «Hardcore» του Ντένη Ηλιάδη, αλλά και στο θεατρικό «Διονυσιακή νύχτα», όπου συμπρωταγωνιστούσε με την Μπέτυ Λιβανού, και το χαίρεται. Πρόκειται άλλωστε για δύο δουλειές που θεωρεί σταθμούς στην ως τώρα καριέρα της.

Η ψυχοθεραπεία

Το ραδιόφωνο μπήκε φυσικά στη ζωή της, ως ένα μέσο που αγαπούσε από μικρή. Ακουγε παλιά Jeronimo Groovy, τραγουδάει και το τζινγκλ «The Βest Radio Station in Town», έγραφε εκπομπές του Rock FM σε κασέτες, θυμάται και τη φωνή της Ιωάννας Σουλιώτη να λέει για τον «κούκο της ροκ». Ο Ντάνιελ Ντέι Λούις, ο Τζόνι Ντεπ, η Μαριόν Κοτιγιάρ, ο Εντουαρντ Νόρτον είναι μερικοί από τους αγαπημένους της ηθοποιούς, οι δύο από τους τέσσερις έγιναν μεγάλοι σταρ στα 90s, μια δεκαετία που η γενιά της 36χρονης ηθοποιού έχει ήδη αρχίσει να αναπολεί. Της Κατερίνας τής λείπει η μουσική εκείνης της δεκαετίας: «Οι Prodigy, οι Smashing Pumpkins, αν και παρηγοριέμαι σήμερα με Florence and the Machine και με τη φωνή της Εϊμι Γουάινχαουζ. Ωστόσο, δεν κοιτάζω πίσω. Αισθάνομαι πολύ καλύτερα με τον εαυτό του σήμερα, από ό,τι όταν ήμουν μικρότερη. Εχω κάνει και κάποια χρόνια ψυχοθεραπεία και με έχει βοηθήσει πολύ. Εχω καταλάβει από πού προέρχονται κάποιες περίεργες επιλογές ή λάθη μου, και μπορώ πλέον να διαχειρίζομαι τις συναισθηματικές αντιδράσεις μου, ξέρω τη ρίζα τους και μπορώ να τις ερμηνεύω. Ο άνθρωπος, βέβαια, δεν αλλάζει, μπορεί απλώς λίγο να βελτιώνεται. Η ψυχοθεραπεία είναι κάπως παρεξηγημένη, και πολλοί, για παράδειγμα, ακόμη και σε μια απλή κρίση πανικού, παίρνουν κατ’ ευθείαν αντικαταθλιπτικά ή ηρεμιστικά. Προσωπικά, θεωρώ πως το να μιλήσεις σε κάποιον ειδικό και να καταλάβεις τον εαυτό σου μπορεί να είναι πιο επίπονο και χρονοβόρο, αλλά πιο χρήσιμο τελικά».

Η Χρυσή Αυγή στη Βουλή

Την προβληματίζουν πολλά. «Με ανησυχεί που η Χρυσή Αυγή είναι στη Βουλή, με τρομάζει η σκέψη ότι κάποιοι μπορεί να την ψήφισαν για πλάκα, με ενοχλεί και με προβληματίζει πολύ η τρομολαγνεία, αλλά και αυτή η αίσθηση ότι τείνει να επικρατήσει η διχόνοια αντί της αλληλεγγύης. Κάποιοι Ελληνες ρίχνουν το φταίξιμο για ό,τι τους συμβαίνει στους μετανάστες, οι οποίοι ήρθαν εδώ για ένα καλύτερο αύριο και όλη αυτή η σύγκρουση αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά προβλήματα αυτής της χώρας. Δεν πιστεύω ότι η απάντηση βρίσκεται στους συλλογικούς αγώνες, αλλά στην αλλαγή που προκαλεί ο καθένας μας στον εαυτό του. Αν καθένας από εμάς, ξεκινώντας από τα απλά, προσπαθήσει να είναι πιστός στις αρχές του, από το να ανακυκλώνει και το να μην προδώσει τον σύντροφό του μέχρι το πού θα ρίξει την ψήφο του, όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο».

Γιατί επέλεξες αυτό το παράδειγμα; Μιλάς ως άνθρωπος που έχει νιώσει την προδοσία; «Ολοι έχουμε προδοθεί στη ζωή μας. Οχι μόνο με την έννοια της ερωτικής απιστίας, αλλά και με άλλες μορφές. Οταν έχεις πιστέψει σε κάποιον, έχεις επενδύσει συναισθηματικά και σε αφήνει ξαφνικά μετέωρο, είναι και αυτό μια προδοσία».

Δεν υπάρχει μονογαμία

Στη μονογαμία πιστεύεις; «Οχι. Μακάρι να ζήσω το “για πάντα”, αλλά τώρα μάλλον μιλάει η δική μου ρομαντική πλευρά. Δεν γίνεται εύκολα στη ζωή. Δεν ξέρω αν ισχύουν όλα τα κλισέ, “ο άνδρας είναι κυνηγός”, “η γυναικά σταθερή”, αλλά θα ήθελα έναν σύντροφο ζωής. Αυτό θα ήταν το ιδανικό. Μακάρι να μου συμβεί».

Λίγο προτού αρχίσει την ετοιμασία για τη φωτογράφιση, μου μιλάει για κάτι που έμαθε και την εντυπωσίασε. «Διάβασα τελευταία για έναν ιάπωνα επιστήμονα, τον Μασάρου Εμότο, ο οποίος πήρε νερό, το έβαλε σε βαζάκια και κόλλησε επάνω τους ετικέτες που στην καθεμιά αναγραφόταν μία λέξη ή φράση. Αλλες με θετικό νόημα, όπως “φως” και “σ’ αγαπώ”, και άλλες με αρνητικό, όπως “σκοτάδι” ή “σε μισώ”. Ως αποτέλεσμα είδε να αλλάζει η κρυσταλλοδομή του νερού, ανάλογα με το αν η λέξη είχε θετικό ή αρνητικό νόημα. Φαντάσου, εφόσον το σώμα μας αποτελείται στο μεγαλύτερο ποσοστό του από νερό, πόσο μεγάλο ρόλο παίζουν αυτά που ακούμε στην ψυχολογία μας, χωρίς να το καταλαβαίνουμε». Και με αυτή τη σκέψη σηκώνεται και μπαίνει στο στούντιο.

* «Ο ευτυχισμένος πρίγκιπας» θα ανεβαίνει κάθε Σάββατο και Κυριακή, από τις 2 Δεκεμβρίου, στη θεατρική σκηνή Ατλαντίς (λεωφ. Βουλιαγμένης 245).