Αποτέλεσαν αντικείµενο χλευασµού – «ποια είναι άραγε αυτά τα σύγχρονα παιδιά των λουλουδιών που θέλουν ξαφνικά να αλλάξουν τον κόσµο;» – και κατηγορήθηκαν για έλλειψη ηγεσίας και αποκρυσταλλωµένων αιτηµάτων.
«Ακέφαλοι χίπηδες» ή µη, τα µέλη του κινήµατος «Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ!» τάραξαν τα λιµνάζοντα ύδατα της κοινωνικής δράσης στις Ηνωµένες Πολιτείες και έκαναν τα κυρίαρχα µέσα ενηµέρωσης να ασχοληθούν µαζί τους. Εµπνευσµένοι από την «Αραβική Ανοιξη» και τους «Αγανακτισµένους» της Ευρώπης και µε βασικό σύνθηµα «Είµαστε το 99%», διαλάλησαν ότι το «αµερικανικό όνειρο» έχει γίνει εφιάλτης.
Με υψηλά ποσοστά ανεργίας ακόµη και µεταξύ των πτυχιούχων, χαµηλούς δείκτες οικονοµικής ανάπτυξης, 46 εκατοµµύρια Αµερικανούς να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και τις αλλεπάλληλες κατασχέσεις σπιτιών από δάνεια που δεν αποπληρώνονται στις τράπεζες, οι Ηνωµένες Πολιτείες δεν είναι ο παράδεισος του δυτικού τρόπου ζωής. Την ίδια στιγµή οι τραπεζίτες της Γουόλ Στριτ και οι σούπερ πλούσιοι – το 1% του πληθυσµού – γίνονται πιο πλούσιοι. Και κανείς δεν τιµωρείται.Αυ τή την άνιση κατανοµή του πλούτου θέλησαν να καταγγείλουν οι µερικές εκατοντάδες άτοµα που συγκεντρώθηκαν για πρώτη φορά στις 17 Σεπτεµβρίου στο πάρκο Ζουκότι, εκεί όπου χτυπάει η καρδιά του καπιταλισµού, στη Γουόλ Στριτ της Νέας Υόρκης. Το κίνηµα γρήγορα διογκώθηκε σε αριθµό συµµετεχόντων και εξαπλώθηκε σε δεκάδες πόλεις των ΗΠΑ. ∆ιανοούµενοι και καλλιτέχνες έσπευσαν να δηλώσουν την υποστήριξή τους στους διαµαρτυρόµενους: η συγγραφέας Ναόµι Κλάιν, η ηθοποιός Σούζαν Σαράντον, οι καθηγητές Νόαµ Τσόµσκι και Σλαβόι Ζίζεκ και ο σκηνοθέτης Μάικλ Μουρ, µεταξύ αυτών. Οι κρατικοί µηχανισµοί καταστολής δεν άργησαν να δείξουν τα δόντια τους: εκκενώσεις πλατειών, βία και ψεκασµοί µε το περιβόητο πλέον «σπρέι πιπεριού» οδήγησαν σε ένα «ανθρωποκυνηγητό» των διαδηλωτών, οι οποίοι καταφεύγουν σε νέους τρόπους διαµαρτυρίας, όπως προσωρινούς αποκλεισµούς λιµανιών και άλλων κέντρων εµπορικών δραστηριοτήτων.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
