«Η απώλεια ενός από τους γονείς επηρεάζει τα παιδιά στις κατοπινές επιλογές συντρόφων;». «Πριν παντρευτεί ένα ζευγάρι είναι σκόπιμο να συμβουλεύεται ψυχολόγο για την ορθότητα της επιλογής του;». «Σε τι οφείλεται η απώλεια της ερωτικής έλξης;». Και… «Τι ωθεί μια κοπέλα να επιλέγει τον γάμο μετά την ηλικία των 55 ετών;». Ο καταιγισμός των ερωτήσεων χθες στο Μέγαρο Μουσικής αποδείχθηκε εφάμιλλος του πολυπληθούς ακροατηρίου. Η αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος» αποδείχθηκε επίσης μικρή για να χωρέσει όσους έσπευσαν να ακούσουν τον ψυχίατρο-ψυχαναλυτή κ. Ματθαίο Γιωσαφάτ να αναλύει την «τυπολογία» του γάμου και τα προβλήματα της συμβίωσης, με γενικό τίτλο της διάλεξής του «Συνειδητοί και ασυνείδητοι παράγοντες στην επιλογή συντρόφου. Είδη γάμου και τα προβλήματά τους». Ενδεικτικό του ενδιαφέροντος για τη διάλεξη ήταν οι μεγάλες «ουρές» που σχηματίστηκαν από νωρίς το απόγευμα, προκειμένου να εξασφαλίσουν οι ακροατές ένα δελτίο ελεύθερης εισόδου. Φυσικό επακόλουθο, το ακροατήριο – γυναίκες στην πλειονότητά τους, αλλά και πολλά νεαρά ζευγάρια- να κατακλύσει το φουαγιέ, τις σκάλες ακόμη και τους διαδρόμους έξω από την κατάμεστη αίθουσα.

Ο κ. Γιωσαφάτ, άλλοτε με πολλές δόσεις χιούμορ, άλλοτε επικαλούμενος αποσπάσματα από θεατρικά και λογοτεχνικά έργα, όπως το «Κουκλόσπιτο» του Ερρίκου Ιψεν, αλλά και την αρχαία ελληνική Γραμματεία και την ποίηση, όπως το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και την «Ιθάκη» του Καβάφη, αντιστοίχως, φώτισε πτυχές του ανεξάντλητου θέματος. «Η επιλογή επαγγέλματος και συντρόφου είναι οι δύο πυλώνες της- σχετικής πάντοτε- έννοιας της καθημερινής ευτυχίας στο μακρό ταξίδι της ζωής» τόνισε. Και πρόσθεσε ότι η δεύτερη, «απείρως δυσκολότερη, αν και φαινομενικά πιο ελεύθερη, διέπεται από συνειδητούς, αλλά κυρίως ασυνείδητους παράγοντες, τους “Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες” του ποιητή, που επηρεάζουν και διαμορφώνουν την προσωπικότητα και εν πολλοίς ανάγονται στα βιώματα της παιδικής ηλικίας, τις συνθήκες του οικογενειακού περιβάλλοντος και το επίπεδο ωριμότητας του ατόμου».

Κ ομβικό σημείο, κατά τον κ. Γιωσαφάτ, «η σχέση των παιδιών με τη μητέρα· το επίπεδο, την πληρότητα και τη διαχρονική εξέλιξη της οποίας “αναβιώνει” αργότερα το κάθε μέλος του ζευγαριού στον γάμο». Υπό αυτό το πρίσμα, «όσο πιο ικανοποιημένο είναι το βρέφος, το παιδί και ο έφηβος από τη μητρική σχέση τόσο λιγότερα αρνητικά φορτία “αποθηκεύονται” στο ασυνείδητο, για να ανέλθουν αργότερα στην επιφάνεια ως εσφαλμένες, δυσλειτουργικές, αλλά και αναγκαίες ή αλλιώς “μοιραίες” επιλογές και στάσεις», υπογράμμισε ο ψυχίατρος.

Ο κ. Γιωσαφάτ μάλιστα έκανε και μια γενική κατηγοριοποίηση των «τύπων» ανθρώπων που αναζητούν ή βρίσκονται σε γάμο. Ετσι, «ανάλογα με το επίπεδο ψυχοσεξουαλικής και ψυχολογικής ωριμότητας», όπως υπογράμμισε, συναντώνται, από το υψηλότερο στο χαμηλότερο επίπεδο, οι «ισότιμοι ή ώριμοι», οι «ρομαντικοί», οι «γονεϊκοί», οι «παιδιάστικοι», οι «συντροφικοί» (αναζητούν μόνο μια συντροφιά, δίνοντας ελάχιστη σημασία σε διάφορες παραμέτρους, όπως το σεξ), οι «ορθολογιστικοί» (κινούνται με γνώμονα το «λογικό» και την «ορθότητα») και οι «παράλληλοι» (η σχέση θυμίζει «ξενοδοχείο» κάλυψης των απαραίτητων αναγκών). «Τον πρώτο “τύπο” ακόμη δεν τον έχω συναντήσει στην επαγγελματική μου πορεία», είπε ο κ. Γιωσαφάτ, προκαλώντας και την ανάλογη θυμηδία. Ως συνηθέστερη συμβίωση, ο κ. Γιωσαφάτ χαρακτήρισε τη συνάντηση «γονεϊκών» και «παιδιάστικων», όπου «η κοινή ανάγκη αλληλεξάρτησης ενός ισχυρού μέλους, συνήθως του άνδρα- Πυγμαλίωνα, με ένα, μερικές φορές και φαινομενικά, ανίσχυρο, μπορεί είτε να δώσει έναν αρμονικό γάμο, μέσα στο πλαίσιο εξάρτησης, ή αντίθετα τον πλέον “αιματηρό”, δυσλειτουργικό και δυστοπικό».

Οποια πάντως και αν είναι η επιλογή συντρόφου, και «με όσα χρόνια “καθυστέρηση” να έρθει, ακόμη και έπειτα από δύο ή τρία διαζύγια, πάντοτε ο γνώμονας που οδηγεί τα βήματα, είναι το ψυχικό, ακόμη και στην ανωριμότητά του, ταίριασμα», σημείωσε ο κ. Γιωσαφάτ.

Η διάλεξη του κ. Γιωσαφάτ, δεύτερη τα τελευταία χρόνια στο Μέγαρο Μουσικής, εντάσσεται στον εφετινό κύκλο διαλέξεων του Μegaron Ρlus και δόθηκε σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής Θεραπείας και με τη χορηγία του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης.