Με τον συγγραφέα συνδέομαι από τα φοιτητικά μας χρόνια. Από τότε ο Μασουρίδης είχε πάθος με την Ιστορία. Οι δρόμοι μας χώρισαν όταν πήγε στο Μόναχο για μεταπτυχιακές σπουδές και εγώ στο Φράιμπουργκ για τον ίδιο λόγο. Ξανασυναντηθήκαμε μετά την επιστροφή μας. Τότε διαπίστωσα ότι το ενδιαφέρον του για την Ιστορία είχε εστιασθεί στην προϊστορία γενικά και ιδιαίτερα στην Ελληνική Εποχή του Χαλκού, σε τούτο δε συνετέλεσε και το γεγονός ότι είχε παρακολουθήσει από κοντά τις εργασίες του πατέρα του, Νικολάου Μασουρίδη, σχετικά με την ανάγνωση των πινακίδων της Γραμμικής Β. Τα τελευταία χρόνια είχε ασχοληθεί συστηματικά με τη μελέτη της Ελληνικής Μυθολογίας και ειδικότερα με τις επικές περιπέτειες της Υστεροελλαδικής Εποχής του Χαλκού (1600-1150 π.Χ.). Το βιβλίο του Α. Μασουρίδη αποτελεί πράγματι μια νέα θεώρηση των επικών εκείνων παραδόσεων, με βάση τις τελευταίες αρχαιολογικές έρευνες. Σκοπός της μελέτης είναι η διερεύνηση του κατά πόσον οι επικές παραδόσεις δεν είναι απλά παραμύθια, αλλά αντανακλούν πραγματικά γεγονότα του προϊστορικού παρελθόντος. Η παρακολούθηση βέβαια της ανάλυσης αυτής είναι αρκετά επίπονη, καταλήγει όμως σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα σχετικά με τις διαχρονικές σχέσεις των επικών παραδόσεων, ιδιαίτερα καθώς συνδυάζονται με τα αντίστοιχα αρχαιολογικά ευρήματα. Σύμφωνα με την Ιστορία του Ελληνικού Εθνους (1972), η μεν καταστροφή των Θηβών από τους Επιγόνους χρονολογείται από το 1250 π.Χ., η δε άλωση και καταστροφή της Τροίας από τους Αχαιούς από το 1200 π.Χ. Αυτή η χρονική επομένως απόσταση θα επέτρεπε σε έναν Επίγονο που ήταν 17-20 ετών όταν αλώθηκε η Θήβα, να μετάσχει και στην εκστρατεία κατά της Τροίας ή έστω στη σύναξη στην Αυλίδα. Κατά τη δεκαετία όμως του 1980 πραγματοποιήθηκαν νεότερες ανασκαφές στη Θήβα από τον καθηγητή Β. Αραβαντινό. Σύμφωνα με τα ευρήματα των ανασκαφών αυτών, η καταστροφή της Καδμείας χρονολογείται όχι από το 1250 π.Χ. αλλά 95 με 75 χρόνια νωρίτερα, δηλαδή γύρω στα 1345-1325 π.Χ., γεγονός το οποίο θα απέκλειε βέβαια τη συμμετοχή ενός Επιγόνου στην Τρωική Εκστρατεία. Με τις ανασκαφές του Μ. Κorfmann στην Τροία ανετράπησαν οι ισχύουσες θεωρίες. Οι αρχαιολόγοι έχουν διακρίνει επτά διαφορετικές Τροίες, η καθεμία χτισμένη στα ερείπια ή στα κατάλοιπα της προηγούμενης. Κατά τον Κorfmann η Τροία του Πριάμου ήταν η Τροία VΙ, η οποία δεν καταστράφηκε από πολεμική επιδρομή αλλά από σεισμό, γύρω στα 1250-1230 π.Χ. Οπως όμως προκύπτει από τα χετιτικά αρχεία, κατά τα έτη 1296-1290 π.Χ. έγιναν συστηματικές επιδρομές αχαϊκών δυνάμεων στη Μικρά Ασία. Συνεπώς, μεταξύ της καταστροφής της Καδμείας και της έναρξης των επιχειρήσεων αυτών παρενεβλήθησαν 35-45 χρόνια, γεγονός που θα επέτρεπε τη συμμετοχή στις επιχειρήσεις αυτές, σε προχωρημένη βέβαια ηλικία, ενός Επιγόνου που ήταν 17-20 ετών όταν πολεμούσε στη Θήβα.

Συνδυάζοντας όλα αυτά τα στοιχεία και με βάση τις εκτενείς παραπομπές του στη διεθνή βιβλιογραφία, ο συγγραφέας καταλήγει στο μάλλον αναπάντεχο συμπέρασμα ότι ο Αγαμέμνων, ο Μενέλαος, ο Αχιλλέας, ο Οδυσσέας και οι άλλοι πρωταγωνιστές του ομηρικού έπους κατά τα χρόνια της μέγιστης ακμής των Μυκηνών ηγήθηκαν πράγματι μιας πανελλαδικής εκστρατείας κατά της Τρωάδος, λήστεψαν μεν και κατέστρεψαν πόλεις και οικισμούς της Μικράς Ασίας, πολιόρκησαν την Τροία και μετείχαν σε μάχες κάτω από τα τείχη της πόλεως, δεν άλωσαν όμως και δεν κατέκτησαν εκείνοι την Τροία του Πριάμου, την Τροία VΙ του Κorfmann. Η Τροία που καταστράφηκε τελικά από εχθρική επέμβαση ήταν η Τροία VΙΙa, η οποία πράγματι αλώθηκε και ερημώθηκε γύρω στα 1200 π.Χ., όταν ο Αγαμέμνων και οι απόγονοί του είχαν προ πολλού αποβιώσει.

Ο κ.Ιωάννης Μ.Βαρβιτσιώτης είναι επικεφαλής της ομάδας των ευρωβουλευτών της ΝΔ,πρόεδρος του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής» και πρώην υπουργός