Πηγαίνοντας προς τα εκδοτήρια εισιτηρίων για τα καραβάκια που περνούν από το Πέραμα στη Σαλαμίνα, δίπλα ακριβώς από τα γραφεία του συνδικάτου μετάλλου είναι πολύ πιθανόν να συναντήσει κανείς κοντοκουρεμένους νεαρούς με μαύρα μπλουζάκια, με τατουάζ στα μπράτσα, με ομοιόμορφα παντελόνια παραλλαγής, με κοντάρια με ελληνικές σημαίες, να μοιράζουν φυλλάδια και έντυπα φωνάζοντας το σύνθημα «Αίμα, τιμή, Χρυσή Αυγή».
Ανάμεσά τους ήταν μέχρι πρότινος και ο 45χρονος δολοφόνος του άτυχου ράπερ στο Κερατσίνι. Μαζί του ίσως και η γυναίκα του, καθώς πάντα στα μπουλούκια αυτά βρίσκονται και ορισμένες κοπέλες, έτσι για να σπάνε την απόλυτα κιτς εμφάνιση των χρυσαυγιτών. Αυτά είναι τα περίφημα τάγματα εφόδου του ακροδεξιού μορφώματος του κ. Ν. Μιχαλολιάκου που γεννήθηκαν, οργανώθηκαν και έδρασαν στις εργατικές φτωχογειτονιές της Νίκαιας, του Κερατσινίου, της Αμφιάλης και του Περάματος.
«Μαζεύονται κάθε λίγο και λιγάκι καμιά πενηνταριά νοματαίοι, τρομάζουν τον κόσμο, μοιράζουν φυλλάδια, τραγουδούν ένα δικό τους τραγούδι, τον εθνικό ύμνο και μετά φεύγουν έτσι ξαφνικά όπως εμφανίστηκαν» βεβαιώνει ο κ. Αντ. Φωτάκης, χρόνια οδηγός ταξί στο Πέραμα, ο οποίος πολλές φορές ήρθε αντιμέτωπος με τους χρυσαυγίτες στην προσπάθειά του για μεροκάματο.
Εμπνευστής και καθοδηγητής αυτών των ταγμάτων (ή «συμμορίας», όπως τους αποκαλούν οι εργάτες μετάλλου) φέρεται να είναι ο βουλευτής Β’ Πειραιώς κ. Γιάννης Λαγός. Ενας από τους σκληρούς στην εμφάνιση και στον χαρακτήρα ακολούθους του Μιχαλολιάκου στην πορεία έξω και μέσα στη Βουλή. Οταν πριν από δέκα χρόνια εμφανίστηκε στα γραφεία της τότε ασήμαντης οργάνωσης, ούτε κοντοκουρεμένος ήταν ούτε γεροδεμένος. Με μακρύ μαλλί και μούσι, θύμιζε περισσότερο τα θύματα των ταγμάτων εφόδων. Περαματιώτης γέννημα θρέμμα, για κάποια φεγγάρια δούλεψε ως συμβασιούχος κηπουρός στον Δήμο Περάματος και έλεγε με υπερηφάνεια ότι διορίστηκε εκεί επί πασοκικής ηγεσίας του δήμου. Η μεγάλη αγάπη και ασχολία του όμως ήταν το γήπεδο καθώς ο ίδιος διατηρούσε τα κλαμπ των οργανωμένων οπαδών της ΑΕΚ στην περιοχή, αφού εμφανιζόταν ως ένας από τους πρωταγωνιστές της Θύρας 21 της Νέας Φιλαδέλφειας.
Η πορεία του από κηπουρός και ΑΕΚτζής ως «διοικητής» των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής είναι εντυπωσιακή. Στρατολογούσε νέους ανέργους τους οποίους ανακάλυπτε σε καφετέριες των εργατοπούλεων του Πειραιά αλλά και στα γραφεία των οργανωμένων οπαδών του Ολυμπιακού, που ήταν πολυπληθέστεροι και πιο φανατικοί. Με ελάχιστη καθοδήγηση και κυρίως εκμεταλλευόμενος τα ποδοσφαιρικά τους αισθήματα κατάφερε σε λίγο χρονικό διάστημα να δημιουργήσει αυτά τα μπουλούκια χρυσαυγιτών. Επιπλέον τους προσέφερε μια στοιχειώδη (πλην όμως στρατιωτική) εκπαίδευση, κυρίως τoυς δίδασκε βηματισμό, προσοχή κτλ. Στη συνέχεια τους έριξε στους δρόμους για περιπολίες. Τα παιδιά των αριστερών οικογενειών των εργατουπόλεων του Περάματος και της Νίκαιας στράφηκαν τα τελευταία δύο χρόνια κυριολεκτικά και μεταφορικά κατά των πατεράδων τους. Χτυπούν, όπως έχει καταγγελθεί στην Αστυνομία, συνδικαλιστές, τρομοκρατούν, βρίζουν και βεβηλώνουν χωρίς αιδώ ή ενοχές τα μνημεία των θυμάτων της γερμανικής κατοχής, τα οποία είναι δεκάδες στην ευρύτερη περιοχή.
Η κοινωνική κρίση, το μεταναστευτικό, σίγουρα η ανεργία (στο Πέραμα αγγίζει το 90%) και ακόμη περισσότερο η απογοήτευση από την αδυναμία της Αριστεράς και γενικότερα των πολιτικών να τους προσφέρουν μια διέξοδο στα προβλήματα και στις αγωνίες τους είναι οι λόγοι που ώθησαν τους νέους κυρίως των περιοχών αυτών από τα γήπεδα, τις αλάνες και τις καφετέριες να στραφούν στις λεγόμενες ομάδες κρούσης της Χρυσής Αυγής. Τους συναντά κανείς παντού, ακόμη και σήμερα, μερικά μόνο μέτρα από τον τόπο του φονικού στην οδό Παναγή Τσαλδάρη. Στις ομάδες κρούσης εκπαιδεύονται, φορούν ομοιόμορφες στολές, αισθάνονται ότι είναι κάποιοι μέσα στην ανωνυμία και στη μιζέρια τους, αλλά κυρίως αισθάνονται κάτι ακόμη: νιώθουν παντοδύναμοι και άτρωτοι απέναντι στους υποτιθέμενους εχθρούς τους και αυτός είναι ο λόγος που δεν διστάζουν να βγάλουν με περισσή ευκολία μαχαίρι, να χτυπήσουν με ρόπαλα και σιδηρογροθιές όχι μόνο τους μετανάστες αλλά και τους ιδεολογικούς αντιπάλους τους.
Στο Πέραμα και στο Κερατσίνι όλοι έχουν κάτι να λένε –πολλοί με τρόμο –για τα περιβόητα αυτά μπουλούκια με τα μαύρα μπλουζάκια που κυρίως κυκλοφορούν μετά τα μεσάνυχτα στους δρόμους και στις after καφετέριες. Στην αρχή εφορμούσαν εναντίον ανυποψίαστων μεταναστών, στη συνέχεια στοχοποίησαν τους Αιγυπτίους στην ιχθυόσκαλα, μετά τους μετανάστες που εργάζονταν σε βουλκανιζατέρ, γκαράζ και καφετέριες και τώρα τελευταίως επιτίθενται σε όλους όσοι θεωρούν ότι είναι ιδεολογικοί τους αντίπαλοι.
Το ότι τα τάγματα εφόδου χτυπούσαν ανηλεώς μετανάστες δεν εμπόδισε τον Γιάννη Λαγό πριν από δύο χρόνια να δουλεύει ως πορτιέρης σε κλαμπ αλβανικών συμφερόντων στην πλατεία Αττικής… Ισως αυτό να είναι δηλωτικό ενός παράδοξου φαινομένου της εποχής μας που θέλει τις συμμορίες των χρυσαυγιτών να συνεργάζονται αρμονικά με αντίστοιχες Αλβανών στις περιοχές Περάματος, Αγίου Παντελεήμονα αλλά και Κυψέλης, στρεφόμενες από κοινού κατά μεταναστών με καταγωγή από την Αφρική και τη Νοτιοανατολική Ασία, αλλά και να ανταγωνίζονται πουλώντας προστασία… Γιατί μπορεί σήμερα ο Χρήστος Παππάς να δίνει συνεντεύξεις και να λέει ότι τα σύνορα της Ελλάδας πρέπει να συμπεριλάβουν και τη μισή Αλβανία, αλλά ο ίδιος τη δεκαετία του ’80 στο περιοδικό της Χρυσής Αυγής έγραφε πως Ελληνες και Αλβανοί είναι αδέλφια, υπερηφανευόμενος για την αρβανίτικη καταγωγή του.
Την περασμένη Τετάρτη, την επομένη δηλαδή του φονικού από τον χρυσαυγίτη, τα δημόσια σχολεία του Περάματος δεν λειτουργούσαν λόγω της απεργίας. Οι μαθητές και κυρίως οι μαθήτριες βρίσκονταν στις καφετέριες. Δύο-τρεις από τις μαθήτριες (δεν θα ήταν ούτε 15 χρόνων) φορούσαν μαύρες μπλούζες με το σήμα της Χρυσής Αυγής. Ουδείς ησχολείτο μαζί τους. Ισως οι κάτοικοι του Περάματος που τις έβλεπαν αδιάφορα να θεωρούσαν ότι επρόκειτο για κάποιο κοριτσίστικο καπρίτσιο ή ένα είδος αντίδρασης. Η 16χρονη Μπλέτρα είναι από την Αλβανία, ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία δύο ετών και δίνει δίκιο σε ορισμένες από τις ενέργειες της Χρυσής Αυγής στην περιοχή της. Ουδείς την έχει ενοχλήσει ουδείς της έχει επιτεθεί και αυτό που θεωρεί πρόβλημα στο Πέραμα είναι η ανεργία. Τα ίδια λέει και η 16χρονη Γεωργία που τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς της είναι άνεργοι και ζητεί από τις δύο πλευρές (ΠΑΜΕ και Χρυσή Αυγή) να δώσουν λύσεις στα προβλήματα των κατοίκων παρά, όπως λέει, να αντιμάχονται μεταξύ τους. Και αυτά τα λέει ένα 16χρονο κοριτσάκι.
Από παλιά η Χρυσή Αυγή επιχειρούσε να διεισδύσει στις περιοχές του Περάματος και της Νίκαιας, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία, καθώς είχε να αντιμετωπίσει τα αντιναζιστικά αντανακλαστικά των κατοίκων της περιοχής που είχαν νωπές ακόμη τις μνήμες από την Κατοχή. Αλλωστε το ΚΚΕ κυριαρχούσε απόλυτα στην περιοχή. Νύκτωρ και κρυφίως γίνονταν από τους χρυσαυγίτες κάποιες αφισοκολλήσεις και αναγραφή ορισμένων ναζιστικών συνθημάτων, τα οποία δεν είχαν διάρκεια ζωής πάνω από μερικές ώρες. Η υποχώρηση όμως του ΚΚΕ και η καλπάζουσα ανεργία φαίνεται ότι οδήγησαν ένα κομμάτι της τοπικής κοινωνίας να προτιμά τους χρυσαυγίτες ως τιμωρούς αδιαφορώντας για τον ναζιστικό λόγο και το εγκληματικό προσωπείο τους.
Σήμερα δεν διστάζουν να ξυλοκοπούν αυτοί τους αφισοκολλητές του ΚΚΕ κατηγορώντας τους ότι με τον συνδικαλισμό έκλεισαν τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και οδήγησαν τον κόσμο στην ανεργία.
Οι χρυσαυγίτες προτού ακόμη εισέλθουν στη Βουλή επιχείρησαν να διεισδύσουν σε εργατικά σωματεία μεγάλων βιομηχανιών. Σε μια μάλιστα πολύμηνη απεργία της Χαλυβουργίας οι χρυσαυγίτες, με επικεφαλής τον κ. Ηλ. Κασιδιάρη (ο οποίος τότε εμφανιζόταν ως… γεωπόνος), μοίρασαν τρόφιμα και χρήματα σε απεργούς.
Οπως όμως κατήγγειλαν οι συνδικαλιστές, στην ουσία υποβοηθούσαν τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς της κάθε ιδιοκτησίας.
Αυτό ακριβώς επιχειρούν να κάνουν και σήμερα με τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος, αναφέρουν οι συνδικαλιστές. Δεν είναι μόνο ιδεολογικοί οι λόγοι της επίθεσης που δέχθηκαν τα μέλη του ΠΑΜΕ από τους χρυσαυγίτες τραμπούκους αλλά και λόγοι επικράτησης στη ζώνη: «Θέλουν να διεισδύσουν στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα αυτών που τους χρηματοδοτούν, που δεν είναι άλλοι από ορισμένους εφοπλιστές και βιομηχάνους» λέει ο κ. Αθ. Τζιόμπρας, μέλος της διοίκησης του συνδικάτου μετάλλου και ενταγμένος στο ΠΑΜΕ, αποφεύγοντας όμως να κατονομάσει τους χρηματοδότες. Κάποτε η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος έσφυζε από ζωή. Σήμερα η εικόνα που αντικρίζει ο επισκέπτης είναι αυτή της εγκατάλειψης. Ούτε μία εργασία δεν γίνεται πλέον εκεί. Αν δεν υπήρχε το Λιμεναρχείο που βρίσκεται μέσα στη ζώνη, δεν θα υπήρχε η παραμικρή κίνηση. «Σπαράζει η καρδιά σου» λένε οι συνδικαλιστές, αλλά είναι αποφασισμένοι, όπως λένε, να μην αφήσουν τους χρυσαυγίτες και τους προστάτες τους «να μπουν μέσα».
Ο κ. Τζιόμπρας αποκαλύπτει όμως και κάτι άλλο. Ενας χρυσαυγίτης, ο οποίος μάλιστα πρωτοστάτησε στην επίθεση στο Πέραμα εναντίον των μελών του ΠΑΜΕ, ήταν υπάλληλος στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη. «Ημουν προϊστάμενός του, αλλά ποτέ δεν μας ενδιέφεραν τα πολιτικά του πιστεύω. Τον αγκαλιάσαμε, όπως όλους τους εργαζομένους, και σήμερα μας χτύπησε με ρόπαλο». Ακόμη και ο δολοφονηθείς Παύλος Φύσσας δούλεψε για δύο χρόνια στο Πέραμα. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι ο άτυχος ράπερ αμέσως μετά τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, ψάχνοντας εναγωνίως για εργασία, αναγκάστηκε να εργαστεί και σε ένα ροκ μπαρ της λεωφόρου Αλεξάνδρας στο οποίο σύχναζε και ο μετέπειτα οργανωτής των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής στην περιοχή του Γιάννης Λαγός…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
