Σύμφωνα με τον Δαρβίνο, «όταν ένα είδος, χάρη στις εξαιρετικά ευνοϊκές συνθή-κες, αυξάνεται υπερβολικά σε αριθμούς σε μια μικρή περιοχή – τουλάχιστον αυτό φαίνεται να συμβαίνει με τα ζώα που κυνηγάμε – συχνά ενσκήπτουν επιδημίες. Και ε-δώ έχουμε έναν περιοριστικό έλεγχο ανεξάρτητο του αγώνα για την επιβίωση.»1 Παράλληλα αυξάνεται και η επιθετικότητα εντός του είδους: «Από πολλά πειράματα με ζώα είναι γνωστό ότι ο συνωστισμός αυξάνει την επιθετικότητα εντός των ειδών.»2 Γιατί όμως όταν ένας πληθυσμός αυξηθεί υπερβολικά, αναπτύσσονται μηχανισμοί αυτοκαταστροφής του;
Θα προσπαθήσω να δώσω απάντηση. Ο πόλεμος γίνεται για το δικαίωμα αναπα-ραγωγής. Το έπαθλο του νικητή είναι το δικαίωμα, η υποχρέωση, αναπαραγωγής. Όσο τα ζώα δεν βλέπουν τον θάνατο, δεν έχουν λόγο αναπαραγωγής. Ο κυρίαρχος πληθυσμός δεν κινδυνεύει, δεν σκοτώνεται από άλλους, άρα δεν έχει λόγο αναπαραγωγής. Ακόμα και στην φυλακή, το φυλακισμένο ζώο είναι κυρίαρχο στην περιοχή-κλουβί του. (Όπως και ο άνθρωπος στο διαμέρισμα-κλουβί του.) Για να δουν τον θάνατο μένει μόνο μία λύση – η αυτοκαταστροφή. Να τι λύση δίδουν τα λιοντάρια: «Όταν συμβεί αυτό, τα «καινούργια» αρσενικά σκοτώνουν αμέσως όλα τα μικρά στο κοπάδι και αρχίζουν έναν αλλόφρονα γύρο ζευγαρώματος με τα θηλυκά… Μπροστά σε ένα τετελεσμένο γεγονός – τα νεκρά νεογνά – η καλύτερη στρατηγική για το θηλυκό είναι να ζευγαρώσει με το κυρίαρχο αρσενικό το συντομότερο δυνατό και να παράγει νέα μικρά που θα ανατραφούν από το κοπάδι μέχρι να μεγαλώσουν.»3 Η ανθρώπινη κοινωνία είναι κυρίαρχη στον πλανήτη. Τότε όμως, μη κινδυνεύοντας και μη βλέποντας τον θάνατο, θα σταματήσει να αναπαράγει. Και ο άνθρωπος, ο πολιτισμένος άνθρωπος, βρήκε την λύση στην τρομοκρατία.
Η τρομοκρατία είναι ο μηχανισμός, που τονώνει την ανθρώπινη αναπαραγωγή δείχνοντας τον θάνατο στην πόλη. Στη πόλη Μπεσλάν, μετά την τρομοκρατική επίθεση την 1-3 Σεπτεμβρίου 2004 όπου σκοτώθηκαν 333 παιδιά, δεν παρατηρήθηκε απλά ακόμα ένα baby bοοm, αλλά και μάνες που έχασαν τα παιδιά τους ξαναέγιναν μητέρες. Ακριβώς όπως οι λιονταρίνες!
Καταπολέμηση της τρομοκρατίας
Ο πολιτισμός καλείται να δίνει ελεγχόμενες δόσεις εικονικής βίας στα μέλη της κοι-νωνίας. Εάν οι δόσεις είναι μικρές, τότε δημιουργούνται φαινόμενα ανεξέλεγκτης βίας, όπως η παιδική εγκληματικότητα και η τρομοκρατία. Σύμφωνα με τον Κ. Λόρεντς: «Ο αποπροσανατολισμός της επιθετικότητας είναι η πιο απλή και η πιο ελπιδοφόρα μέθοδος εξουδετέρωσής της.»4 Οι ελεγχόμενες δόσεις εικονικής βίας είναι ο μόνος τρόπος αποτροπής της βίας και της τρομοκρατίας. Αυτές πραγματοποιούνται με τρεις τρόπους: αθλητισμός, τέχνη και έρωτας. Και οι τρεις τρόποι μαζί καθιστούν την τρομοκρατία ανενεργή, τροφοδοτώντας τους άνδρες με την απαραίτητη δόση βίας.
1 Κ. Δαρβίνος, Η Καταγωγή των Ειδών, Εκδ. Παν. Πατρών, Πάτρα 1997., σ. 93.
2 Κόνραντ Λόρεντς, Так называемое зло, Культурная Революция, 2008, σ. 19. (Η μετάφραση δική
μου.)
3 John & Mary Gribbin, Η κοινωνιοβιολογία του ανθρώπου – Το πλεονέκτημα του 1%, Εκδ. ΩΡΟΡΑ,
Αθήνα, σ. 223-224.
4 Κόνραντ Λόρεντς, όπ. π., σ. 299. (Η μετάφραση δική μου.)
α) Η ανάπτυξη του αθλητισμού, και ειδικά των βαρέων αθλημάτων – πυγμαχία, άρση βαρών, πάλη και των ομαδικών – ποδόσφαιρο, καλαθοσφαίρηση – δίδει τις απαιτούμενες δόσεις βίας. Για σύγκριση θα αναφέρουμε τις μονομαχίες στην αρχαία Ρώμη. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε κατακτήσει τον τότε γνωστό κόσμο. Οι κάτοικοί ζούσαν μακρυά από τις μάχες με αποτέλεσμα να μην βλέπουν βία. Για να αναπληρώσουν αυτή την έλλειψη, επινοήθηκαν οι μονομαχίες. Σκοπός των μονομαχιών ήταν η θέα της βίας, ο πόνος και το αίμα, που διαγείρει τους ανθρώπους για αναπαραγωγή.
β) Η τέχνη με έργα τρόμου, βρυκολάκων, βίας και το θέατρο με δράματα και τραγωδίες επίσης δίδει δόσεις βίας. Έργα τρόμου είναι ΟΙ ΠΕΡΣΕΣ του Αισχύλου και Ο ΕΛΑΦΟΚΥΝΗΓΟΣ, ΟΙ ΑΧΑΡΝΗΣ του Αριστοφάνη και ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ.
γ) Ο πολιτισμός έκανε από το δάγκωμα το φιλί, από το χτύπημα το χάδι και από τη βία τον έρωτα. Ειδικότερα, από δάγκωμα μεταξύ ανδρών σε φιλί μεταξύ ανδρών και γυναικών, από χτύπημα μεταξύ ανδρών σε χάδι μεταξύ ανδρών και γυναικών και από βία μεταξύ ανδρών σε έρωτα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Γι’ αυτό η βία σήμε-ρα συνοδεύεται από γενετήσιο υβρεολόγιο: πχ. αντί «θα σου σπάσω το κεφάλι», η α-πειλή διατυπώνεται «θα σε γ…» ή «θα σου γ…(κάποια θηλυκή συγγενή)». Μπορού-με να ορίσουμε τον έρωτα ως υποκατάστατο της βίας στον πολιτισμό, ως η ηδονή της βίας κατά την αναπαραγωγή
Παράλληλα, όλοι οι λαοί θυσίαζαν παιδιά, εικονικά ή κυριολεκτικά, για να βιώσουν τον θάνατο και να τονώσουν την αναπαραγωγή τους. Και η εκάστοτε θρησκεία αιτιολογούσε την θυσία των παιδιών. Τα παιδιά στην ελληνική μυθολογία είναι ευάλωτα και κινδυνεύουν ιδιαίτερα από θεούς, γυναίκες και άνδρες. Τα παιδιά εμφανίζονται στη μυθολογία μόνο για να υποστούν σκληρότητα. Η βία εναντίον των παιδιών στο πλαίσιο του μύθου είναι ενδεικτική. Πάντως, στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχαν οι τακτές ανθρωποθυσίες που παρατηρούνταν σε άλλους πολιτισμούς, όπως για παράδειγμα οι Ίνκα, οι Μάγια και οι Αζτέκοι, καθώς και οι Φοίνικες. Οι τελευταίοι θυσίαζαν τα βρέφη στον θεό ήλιο Βαάλ (Μολώχ) για να τον εξευμενίσουν. Ο Χριστιανισμός επίσης παρέχει εικονική σφαγή βρεφών. Όταν ο Ηρώδης πληροφορήθηκε από τους αρχιερείς τη γέννηση του Ιησού, παρακάλεσε τους μάγους, που πήγαιναν για να προσκυνήσουν το νεογέννητο Ιησού, να τον ειδοποιήσουν για να πάει και αυτός, προφανώς για να το σκοτώσει. Επειδή όμως το σχέδιό του απέτυχε, διέταξε τη σφαγή όλων των νηπίων της Βηθλεέμ, για να θανατωθεί και ο Ιησούς, καθώς πίστευε ότι θα ήταν ο μελλοντικός βασιλιάς των
Ιουδαίων. [Σημειώνω: η σφαγή αυτή, ιστορικά, είναι μύθος]
Συμπέρασμα
Με τα παραπάνω έδειξα ότι η τρομοκρατία μπορεί να εξηγηθεί στη βάση της θεωρίας του Δαρβίνου για τη φυσική επιλογή. Η βία είναι αναπόσπαστη από τη ζωή και την αναπαραγωγή. Στο πολιτισμό, η βία δεν μπορεί να καταργηθεί με αντι-βία, ούτε καν αντιμετωπίζεται με αντι-βία. Η μόνη δυνατότητα κατάργησης της βίας είναι η σταδιακή αντικατάστασή της με εικονική βία, μέσω του αθλητισμού, της τέχνης και του έρωτα. Οι ολυμπιακοί αγώνες, το αρχαίο θέατρο, οι μονομαχίες και οι θρησκείες έδιναν και δίνουν εικονική βία στην κοινωνία. Είναι ο μόνος τρόπος που τα παιδιά θα βιώσουν τη βία χωρίς να νοιώσουν την ανάγκη για πραγματική βία.
(Από το βιβλίο «Πολιτισμός και φυσική επιλογή» του ΚΜ)
Πρώτη δημοσίευση: “The Process of Terrorism and its Elimination”, BODY LANGUAGE, www.bljournal.us, ISSN 2319 – 1996, Volume – 2, ISSUE – 3, pg 14 – 20, bl – 04062012.
http://www.bljournal.us/images/stories/BL-Issue_3-3-_Voume2.pdf.
