Πήρα αφορμή απότη δημόσια αντιπαράθεση του Υπουργού των «τζάμπα» μεταφορών κ. Σπίρτζη και του επιτυχημένου Διευθύνοντος Συμβούλου του Ο.Α.Σ.Α. κ. Δημητριάδη ο οποίοςπροσπάθησε να νοικοκυρέψει τον Οργανισμό και, εν πολλοίς, τα κατάφερε μολονότιάλλες είναι οι βουλές του υπουργού της «πρώτης φοράς αριστερά» τις οποίες και προανήγγειλε, με άκομψο, είναι αλήθεια, τρόπο, από το βήμα της Βουλής.
Το «λάθος» του κ. Δημητριάδη είναι ότι πρότεινετην επαναφορά του άρθρου 391 του ΠΚ, όπως ίσχυε μέχρι το 1994 όταν και καταργήθηκε με το νόμο 2207/1994 σύμφωνα με το οποίο η εισιτηριοδιαφυγή ετιμωρείτο ως πλημμέλημα και όχι ως πταίσμα όπως συμβαίνει σήμερα.
Ο κ. Σπίρτζης εξανέστη μετην πρόταση του Δ.Σ. «Δεν μπορώ να καταλάβω τέτοιου είδους προτάσεις. Δηλαδή, να συλλαμβάνονται και να φυλακίζονται από τρία έως πέντε έτη όσοι χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς χωρίς εισιτήριο; Εγώ λέω να τους εκτελούμε κιόλας. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς λένε τέτοια πράγματα άνθρωποι που είναι πολλά χρόνια στα μέσα μεταφοράς. Έχουν ευθύνη για το χάλι τους, έχουν ευθύνη για τους λαθροκυνηγούς. Έχουμε ευθύνη κι εμείς γιατί δεν τους έχουμε αλλάξει ακόμα. Τέτοια πρόταση μας είχε κάνει και η τρόικα». Αυτά είπε ο κ. Σπίρτζης από το βήμα της βουλής.
Αυτή η αποστροφή δεν είναι μόνο προσβλητική για τον κ. Δημητριάδη αλλά μου δίνει και την εντύπωση παραληρηματικού λόγου.
Αν κατάλαβα καλά, ο υπουργός ζητά ναμην ελέγχονται όλοι αυτοί -και είναι οι περισσότεροι, ων ουκ έστιν αριθμός- που επιβιβάζονται τζάμπα. Αυτό, προφανώς, εννοεί με τους «λαθροκυνηγούς».
Ο υπουργός καταλόγισε στον εαυτό του «ευθύνη» επειδή δεν είχε αλλάξει ακόμα τον υφιστάμενο του. Αλλά με ποια αιτιολογία θα τον άλλαζε; Ήταν ανεπαρκής ή μήπως ο υπουργός διακατεχόταν απότην ανομολόγητη έγνοια ότι ο κ. Δημητριάδης είχε τοποθετηθεί από άλλον υπουργό άλλου κόμματος και το δικό του κόμμα έχει υποσχεθεί νατους αλλάξει όλους, να τα αλλάξει όλα!!!
Η τρόικα αν είχε προτείνει κάτι τέτοιο, φυσικά δεν θα εννοούσε την αλλαγή ενός επιτυχημένου μοντέλου με ένα άλλο απροσδιόριστης και νεφελώδους αποτελεσματικότητας! Αλλά ποιος είπε ότι και η τρόικα μπορούσε να συνεννοηθεί μαζί μας.
Επικίνδυνη λέξη η αλλαγή. Φέρνει κακούς συνειρμούς. Ράβε-ξήλωνε παντού. Λες και εμείς πρώτοι ανακαλύπτουμε την πυρίτιδα!
Σε ένα δημοκρατικό καθεστώς η προσπάθεια πρέπει να εστιάζει στο σεβασμό του νόμου. Ο φόβος της τιμωρίας λειτουργεί αποτρεπτικά και είναι προτιμότερο να προλαμβάνουμε κάτι παρά να προσπαθούμε εκ των υστέρων νατο θεραπεύσουμε γιατί τότε είναι πολύ αργά και το σύστημα θα έχει ξεχαρβαλωθεί. Και κοντά στο ξεχαρβαλωμένο σύστημα, εξαχρειώνονται και οι πολίτες, αδιαφορούν για τις υποχρεώσεις τους και παρακάμπτουν ό τι δεν τους αφορά άμεσα. Αλλά αυτή η συμπεριφορά έχει τις επιπτώσεις της σε ολόκληρη την κοινωνία.
Δεν είναι κακό, το κράτος να είναι συνεπές με τον εαυτό του και σοβαρό ώστε να πάψει να αιωρείται μέσα σε μιαδιαρκή αμηχανία και ένα συνεχή φόβο για το «πολιτικό κόστος» που το κάνουν απολύτως αναξιόπιστο και ενισχύουν την ασυδοσία των πολιτών.
Αυτοί οι άνθρωποι «που λένε τέτοια πράγματα» επειδή είναι πολλά χρόνια στα Μέσα Μεταφοράς καλό είναι να εισακούγονται γιατί είναι ειδήμονες και γνωρίζουν την κατάσταση σε βάθος ενώο κ. Σπίρτζης, και ο κάθε κ. Σπίρτζης, μετην κομματική διαδρομή, δεν γνωρίζει το αντικείμενο, θα είναι σήμερα αλλά αύριο δεν θα είναι στο υπουργείο ή ενδεχομένως θα είναι σε κάποια άλλη θέση και θα μας λέει τα ίδια φαιδρά…
Στο μεταξύ, το «τζάμπα» στα λεωφορεία ή το ιδιαίτερα φθηνό εισιτήριο, εμένα μου στερεί την ποιότητα των μετακινήσεων. Το κόστος συντήρησης ενός Οργανισμού που δεν είναι ανταποδοτικός είναι δυσβάσταχτο και καλούμαστε να το πληρώσουμε πάλι όλοι εμείς.
Η συχνότητα των αφίξεων και αναχωρήσεων σε όλα τα μέσα γίνεται όλο και πιο αραιή, τα στέγαστρα των στάσεων, οι πινακίδες και οι πίνακες με τα δρομολόγια έχουν καταστραφεί και κανείς –ούτε οι δήμοι-δεν ενδιαφέρεται να τα αποκαταστήσει. Τα λεωφορεία έχουν παλιώσει –εγώ πηγαινοέρχομαι στο κέντρο της Αθήνας με ένα λεωφορείο που θα έπρεπε να είχε πάει προ πολλού για πρώτη ύλη – οι δρόμοι είναι άθλιοι, σε λίγο δεν θα καμαρώνουμε ούτε για το Μετρό αφού κανείς δεν ακυρώνει το εισιτήριό του ενώ τα σκουπίδια, οι χυμένοι καφέδες και οι μικροπωλητές με τις βρώμικες καρέκλες, τις πλαστικές σακούλες και τα βρώμικαstandsτων εφημερίδων έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους ιδιαίτερα στο μετρό της Ομόνοιας.
Πουθενά δεν υπάρχουν κανόνες!
Αλήθεια αυτές οι μπάρες που θα εμπόδιζαν την επιβίβαση στο συρμό των τζαμπατζήδων, τι γίνονται; Αλλά, μακριά από την «πρώτη φορά αριστερά» οι έλεγχοι. Τα διαπιστευτήρια της δημοκρατικότητας δεν μπορεί κανείς να μας τα πάρει!
Μόνο που το επιτυχημένο, καλό είναι ναμην το αλλάζουμε γιατί η εμμονή μας στην ιδεοληψία μας και στην κομματική στράτευσηθα ζημιώσει μεν τον υπουργό μετην αποτυχία της πολιτικής του αλλά κοντά με αυτό θα ζημιωθεί η χώρα. Και για μεν το πρώτο δεν μας νοιάζει, μας νοιάζει όμως για το δεύτερο γιατί αφορά την ποιότητα της καθημερινότητάς μας.
Καλό είναι μετην αναγκαιότητα της νομιμότητας να εκπαιδεύουμε και τα παιδιά, αυτό το λέω τόσο για το σχολείο όσο και γιατο σπίτι. Δεν είναι το 1 ευρώ που πονά είναι μιας μορφής δημόσιος διασυρμός που κανείς μας δεν θέλει.
Αλλά αυτή η τσίπα είναι που πάει να χαθεί από μικρούς και μεγάλους.
