Εμείς οι ίδιοι οι Έλληνες πουλάμε την χώρα μας για τριάκοντα αργύρια. Ναι και δυστυχώς δεν είναι ψέμα. Οι απόγονοι των φιλελεύθερων και μεγαλύτερων μαχητών, από τα αρχαία ακόμη χρόνια, καταντήσαμε ανήμπορα, βολεμένα ανθρωπάρια του χειρίστου βαθμού, που το μοναδικό τους κίνητρο σ’ αυτή τη ζωή είναι ο εαυτούλης τους (και άσε τους άλλους να πεθαίνουν) και η μοναδική τους επιδίωξη, το χρήμα και η καλοπέραση. Το μέσον για την απόκτησή του, είναι αδιάφορο, πουλάμε τα πάντα γι’ αυτό. Ακόμη και την εθνική μας συνείδηση. Στο Πρώτο Θέμα της Κυριακής, στις 7/8/2011, διαβάζουμε στο άρθρο «Τουριστικές Αποβάσεις των Τούρκων στο Αιγαίο», του Μάκη Πολλάτου, ότι με μια συμφωνία του 2010 με την “φίλη” μας χώρα Τουρκία, γύρω στις 800.000 Τούρκοι κατέχουν τα λεγόμενα πράσινα διαβατήρια, που τους δίνουν την άνεση να επισκέπτονται την Ελλάδα χωρίς να έχουν εκδώσει βίζα. Επωφελούμενοι αυτού του μέτρου, πολλοί Τούρκοι ταξιδεύουν με τα σκάφη τους στα Ελληνικά νησιά, χωρίς άδεια εισόδου στην Ελληνική επικράτεια. Σύμφωνα με το άρθρο: «Το Λιμενικό Σώμα διενεργεί ελέγχους εντοπίζοντας Τούρκους σκαφάτους που έχουν έρθει με τα πολυτελή τους γιότ ή με ιστιοπλοϊκά στα νησιά των Δωδεκανήσων χωρίς να έχουν πληρώσει το μικρό παράβολο που απαιτείται για την έκδοση της βίζας και χωρίς να έχουν πράσινο ή διπλωματικό διαβατήριο, μέσω των οποίων απολαμβάνουν το δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης στα Ελληνικά νησιά». Δεν εξίσταμαι για το μικρό παράβολο που χάνουμε. Εδώ έχουμε χάσει τόσα και τόσα, αυτό μας μάρανε; Εξίσταμαι, που ενώ οι Έλληνες τουρίστες χάνουν, δεν ξέρω και εγώ, πόσες ώρες στο τελωνείο για είσοδο στην Τουρκία, για να μην ξεχνάμε και το απαραίτητο «λάδωμα» των τελωνοφυλάκων τους, μπας και τελειώσουν μια ώρα αρχύτερα, αυτοί αρμενίζουν στα δικά μας νησιά με μια ευκολία που είναι, αν μη τι άλλο, προκλητική. Αυτό όμως που είναι ακόμη πιο εξοργιστικό και, πάνω απ’ όλα, λυπηρό για το πού έχουν φτάσει οι συμπατριώτες μου, είναι η συνέχεια στο ίδιο άρθρο, όπου διαβάζουμε το εξής: «… κάθε φορά που οι άντρες του Λιμενικού διενεργούν ελέγχους για να διαπιστώσουν αν οι επισκέπτες από την Τουρκία διαθέτουν τα κατάλληλα ταξιδιωτικά έγγραφα προκαλείται κύμα διαμαρτυριών(???) από τους Έλληνες επιχειρηματίες των νησιών, που βλέπουν να χάνουν πελάτες(!!!)». Ναι, εκεί καταντήσαμε, προπαντός μη χάσουμε το χρήμα. Τώρα, για το ποιοί βρίσκονται πάνω σ’ αυτά τα γιοτ, το ποιόν τους, τι είναι κλπ. δεν νομίζω πως ενδιαφέρει και πολύ τους ευυπόληπτους Έλληνες επιχειρηματίες των νησιών μας. Μόνο το τι θα αφήσουν στην τσέπη τους. Έρχονται με όποιον τρόπο αυτοί θελήσουν, τους κάνουμε τεμενάδες, τους κάναμε αδέρφια μας με δικαιώματα περισσότερα απ’ αυτά που έχουμε εμείς σαν αυτόχθονες Έλληνες. Κατά τ’ άλλα, στις τουρκικές εφημερίδες, όταν εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του ρευστού και της αδερφοσύνης των λαών μας, δεν χάνουν την ευκαιρία τα “καρντάσια” μας, οι Τούρκοι, να μας χλευάσουν, όπως έκανε πρόσφατα ο Μεχμέτ Γιλμάζ, όταν έγραψε στη «Hurriyet», ότι «η πιο αστεία είδηση της ημέρας» ήταν ότι το Ελληνικό υπουργείο Άμυνας ανησυχούσε για την αντιπαράθεση της κυβέρνησης με τους στρατηγούς. Και μας προτρέπει όλο «ενδιαφέρον», μια και είμαστε εν μέσω διακοπών: «Μην ανησυχείτε, δεν θα κάνουμε πόλεμο, μπορείτε άνετα να πάτε για ούζα». Ναι, μέχρι κι αυτοί μας πήραν χαμπάρι. Μόνο γι’ αυτά είμαστε, για τα ούζα. Έχουμε αφήσει τα πάντα στην τύχη τους, λες και δεν ζούμε στην Ελλάδα. Καταντήσαμε «Εφιάλτες» για την ίδια μας την χώρα. Ξεσηκωνόμαστε αποκλειστικά και μόνο γιατί μας χάλασαν την βολή μας, την καλοπέρασή μας, τα εορτο-δάνειά μας, και την ελπίδα, που όλοι μας λίγο-πολύ τρέφαμε, να γίνουμε νέοι χαραμοφάηδες και καλοπερασάκηδες στο Δημόσιο και βρέχει χιονίσει να παίρνουμε ακάματα τον μισθουλάκο μας και να κρατάμε «αιώνια» την θεσούλα μας. Μας ρίξανε και λίγη ανασφάλεια, λίγο ΔΝΤ, λίγα Spreads, λίγα μεσοπρόθεσμα, λίγο κίνδυνο για πτώχευση και αυτό ήταν. Όλες οι άλλες ειδήσεις περνάνε στα ψιλά γράμματα, που κανένας μας δεν θέλει να ξέρει, σαν κάτι επουσιώδες. Την ίδια, αν όχι μεγαλύτερη, ευθύνη φέρουν και οι εκάστοτε κυβερνήσεις μας. Έχουν «μέλλον» και «όραμα» οι πολιτικοί μας. Δεν νοιάζονται για τέτοιες μικρολεπτομέρειες. Για χρόνια ολόκληρα απομυζούσαν ότι έπεφτε στα χέρια τους, τα μασούσαν, τα μοίραζαν στους υμετέρους, τα έχωναν στις τσέπες τους. Το μεγάλο τους όραμα ήταν, είναι και θα είναι το πώς θα καταφέρουν να ξεπαραδιάσουν όλους μας και να ξεπουλήσουν όλο τον πλούτο αυτής της χώρας, για χάρη βεβαίως – βεβαίως της Ελλάδας. Τι μεγαλοψυχία, Θεέ μου! Δάκρυα συγκίνησης αναβλύζουν από τα μάτια μου. Και αυτούς τους ανθρώπους εκλέγουμε για να υπερασπίζονται τα εθνικά μας συμφέροντα και μας. Τι ειρωνεία! Αλλά ας μην παραπονιόμαστε. Οι κυβερνήσεις μας είναι τέλειος αντικατοπτρισμός του πώς είμαστε εμείς σαν χώρα και σαν άνθρωποι. Και τέτοιοι που είμαστε αυτοί μας αξίζουν, αλληλοσυμπληρώνουμε οι μεν τους δε. Άλλωστε μια σοφή Ελληνική παροιμία λέει: « Μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις». Τώρα, βέβαια, δεν ξέρω στην δικιά μας περίπτωση ποιός είναι ο δάσκαλος και ποιος ο μαθητής.