Όσοι διατηρούν την επαφή τους με την πραγματικότητα, επιχειρήσεις,εργαζόμενοι,νοικοκυριά, αντιλαμβάνονταν πολύ πριν τη δημοσιοποίηση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ ότι η κατάσταση στην οικονομία πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Μόνο ο πρωθυπουργός,είχε την ψευδαίσθηση ότι η οικονομία έχει αρχίσει να βγαίνει από το τούνελ. Ήρθε όμως η Στατιστική Υπηρεσία λίγο μετά την ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο να αποκαλύψει τη σκληρή πραγματικότητα. Μετά το καλοκαιρινό τρίμηνο που λόγω τουρισμού, κάπως η κατάσταση είχε βελτιωθεί, ήρθαν τα στοιχεία του τελευταίου τριμήνου για να επιβεβαιώσουν ότι η ύφεση είναι εδώ.
Είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που επί οκτώ χρόνια, με ελάχιστα μικρά διαλείμματα, η οικονομία βρίσκεται συνεχώς σε ύφεση.Κι όμως η κυβέρνηση αντί να τρέχει να κλείσει την αξιολόγηση επιλέγει να κωλυσιεργεί και να διαπραγματεύεται αενάως. Με μια οικονομία εύθραστη,επιρρεπή στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια, με την ανεργία στα ύψη, με επενδύσεις ανύπαρκτες, η κυβέρνηση περί άλλα τυρβάζει. Με το βλέμμα μονίμως στις εσωκομματικές ισορροπίες και το πολιτικό κόστος, καθυστερεί το κλείσιμο της αξιολόγησης,ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι ο χαμένος χρόνος είναι σε βάρος της χώρας.
Όχι μόνο γιατί όπως έχει αποδεχθεί τα μέτρα που έρχονται είναι σκληρότερα από αυτά που βρίσκονταν αρχικά στο τραπέζι, αλλά γιατί η βαριά τραυματισμένη από την ύφεση οικονομία, αποσυντίθεται. Η φοροδοτική ικανότητα πολιτών και επιχειρήσεων εξαντλείται, οι καταθέσεις μειώνονται και οποιαδήποτε σκέψη για επένδυση παραπέμπεται στις καλένδες. Ακόμα και αυτές που με χίλια ζόρια υποτίθεται ότι δρομολογήθηκαν, όπως το Ελληνικό και τα αεροδρόμια, καρκινοβατούν από την έλλειψη πολιτικής βούλησης και την ατέρμονη γραφειοκρατία.
Είναι πραγματικά ανεξήγητη η επιμονή του κ.Τσίπρα και των υπουργών του σε μια μακρόσυρτη και κυρίως άνευ αποτελέσματος διαπραγματευτική διαδικασία. Αντί να τρέχουν να κλείσουν όλες τις εκκρεμότητες, αντί να προσπαθούν να βρουν γέφυρες συνεννόησης με τους δανειστές, επιμένουν στην περιβόητη πλέον πολιτική διαπραγμάτευση, που συνήθως καταλήγει σε αδιέξοδο.
Ενώ η οικονομία βρίσκεται κυριολεκτικά στην εντατική, ενώ η κοινωνία βρίσκεται στα όρια της, το κυβερνητικό επιτελείο …παίζει καθυστέρηση,περιμένοντας κάποιο από μηχανής θεό που θα του φέρει μια συμφωνία που θα ανταποκρίνεται στους πολιτικούς σχεδιασμούς του. Ήδη υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο η τρόικα να αποχωρήσει πάλι από την Αθήνα, με αποτέλεσμα η διαπραγμάτευση να τιναχτεί στον αέρα με προφανείς συνέπειες για τη χώρα. Αντί να σκέφτονται τους πολίτες και την οικονομία τους απασχολεί πρωτίστως πως θα σώσουν το μαγαζάκι τους, αδιαφορώντας για το τεράστιο κόστος που επωμίζεται πάλι η χώρα από τις επιλογές τους…
