Εκεί που βολτάρεις ανέμελος, τους βλέπεις να έρχονται καταπάνω σου (είναι εκατοντάδες), ρίχνοντάς σου το πιο άγριο βλέμμα τους και χτυπώντας με μανία τα κουδουνάκια τους. Εσύ φταις που περπατούσες πάνω στον ποδηλατόδρομο. Αντε τώρα να τους εξηγήσεις πως δεν το έκανες επίτηδες, απλώς στην Ελλάδα, στο κέντρο της Αθήνας, τέτοιες πολυτέλειες (δρόμoυς για ποδήλατα) δεν τις έχουμε, οπότε δεν γνωρίζουμε πώς να συμπεριφερθούμε όταν πρωτοβρεθούμε σε χώρες όπως η Ολλανδία και η Δανία, όπου ο κόσμος χρησιμοποιεί κατά κόρον το ποδήλατο για τις μετακινήσεις του. Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσαν όλοι αυτοί οι ξέφρενοι καβαλάρηδες που κόντεψαν να σε πατήσουν να ήταν λίγο πιο ευγενικοί. Θα μπορούσες όμως και εσύ να είχες προσέξει τη σχετική σήμανση και να περπατούσες στο πεζοδρόμιο (φαρδύ και άνετο ήταν) και όχι στον δρόμο τους.
Θέμα σεβασμού είναι όλα και τήρησης των νόμων. Και όπως οι οδηγοί αυτοκινήτου, έτσι και οι ποδηλάτες της Βόρειας Ευρώπης, τους τηρούν τους νόμους, έχουν άψογη οδική συμπεριφορά και απαιτούν το ίδιο από εσένα, τον πεζό. Το ακριβώς αντίθετο από τους εν Ελλάδι ποδηλάτες που έχουν αντιγράψει στα πάντα τους άναρχους έλληνες οδηγούς: παραβιάζουν τα φανάρια, πηγαίνουν αντίθετα στο ρεύμα, ανεβαίνουν στα πεζοδρόμια και βαράνε με εκνευρισμό το κουδουνάκι τους αν ο πεζός τούς κλείνει τον δρόμο, παρκάρουν όπου γουστάρουν. Τους παρατηρώ και απορώ: εμένα, που περπατώ, με έχουν γραμμένο στα παλιά λάστιχα των ποδηλάτων τους, είναι, όμως, δυνατόν να μη φοβούνται για την ίδια τους τη ζωή, έτσι όπως παραβιάζουν διαρκώς τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας; Δεν φοβούνται. Το πιο θλιβερό; Οι περισσότεροι εξ αυτών είναι νέοι άνθρωποι, προέρχονται από γενιές που θα τις περίμενε κανείς πιο εξελιγμένες και πιο πολιτισμένες από τις παλαιότερες. Γενιές που θα έπρεπε να έχουν απορρίψει μετά βδελυγμίας τον Ελληνάρα που όταν πιάνει τιμόνι (έστω ποδηλάτου) γίνεται ένας νταής που κορνάρει και δέρνει, που βασιλεύει στις λεωφόρους και ισοπεδώνει τα εμπόδια που βρίσκει στον δρόμο του χωρίς δεύτερη σκέψη. Ομως και αυτοί οι νέοι άνθρωποι, που κατά τα άλλα μιλάνε για οικολογία και για «προχώ» τρόπους διαβίωσης, έχουν υιοθετήσει και ως δικυκλιστές τις αισχρές και άκρως επικίνδυνες συμπεριφορές των παλαιότερων.
Τελικά, αυτό που συμβαίνει στο κέντρο της πόλης δεν λέγεται εναλλακτικός και φιλικός προς το περιβάλλον τρόπος μετακίνησης, λέγεται αλητεία. Λίγες οι εξαιρέσεις. Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει σε τέτοιες αλήτικες συμπεριφορές, τις προσπερνάμε (σχεδόν) αδιάφορα, δεν μας κάνουν εντύπωση. Ακόμη και έτσι, όμως, μερικά πράγματα είναι κάτι περισσότερο από απαράδεκτα, είναι εγκληματικά. Οπως η οικογένεια που είδα τις προάλλες να κάνει ποδήλατο στα πέριξ του Ολυμπιακού Σταδίου: η μαμά και ο μπαμπάς μπροστά (νεότατοι και οι δύο) και τα παιδιά τους (το πολύ δέκα χρόνων) να ακολουθούν. Εικόνες από τα πρόσφατα ταξίδια μου στη Βόρεια Ευρώπη ήρθαν αμέσως στο μυαλό μου: οι μικροί ποδηλάτες φορούσαν όχι μόνο κάσκα αλλά και φωσφορίζον γιλεκάκι ώστε να γίνονται εύκολα αντιληπτοί από τους οδηγούς αυτοκινήτων. Απόρησα με τους έλληνες γονείς που είχαν βγάλει τα παιδιά τους στον δρόμο χωρίς καμία απολύτως προστασία. Αναρωτήθηκα, αν τους έβρισκε η κακιά η ώρα, που όλους μάς παραμονεύει, αν ένα από τα παιδιά τους έπεφτε και χτυπούσε σοβαρά, τότε πώς θα τους χαρακτηρίζαμε; Ατυχους ή εγκληματίες που οι ίδιοι ενορχήστρωσαν με την αμέλεια, την αδιαφορία, τη βλακεία τους (όπως θέλετε πείτε το) την οικογενειακή τραγωδία τους; Εκείνοι συνέχισαν τον δρόμο τους, χαλαροί, ανέμελοι και fit. Χωρίς να έχουν επίγνωση του πόσο κακοί γονείς είναι. Εκτός αν δεν θεωρείται κακός ο γονιός που βάζει σε κίνδυνο τη ζωή του παιδιού του.
Πιο κάτω, μέσα στις αθλητικές εγκαταστάσεις, είδα και άλλα παιδιά να κάνουν ποδήλατο και πατίνι. Κανένα δεν φορούσε κάσκα. Ολα εκπαιδεύονταν από τις οικογένειές τους ώστε να συνεχίσουν την παράδοση: να γίνουν οδηγοί (ποδηλάτου, μηχανής, αυτοκινήτου) προορισμένοι για να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν. Ετσι μας μεγαλώνουν, έτσι μεγαλώνουμε κι εμείς τους καθ’ όλα άξιους απογόνους μας. Ο δε ΚΟΚ παραμένει ένα από τα πιο σουρεαλιστικά ανέκδοτά μας.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ