Η ανάπτυξη θα έλθει ούτως ή άλλως, μας είπε ο Πρωθυπουργός από τη Θεσσαλονίκη. Είναι θέμα χρόνου, εκτίμησε, επαναλαμβάνοντας τη γνωστή θεωρία του συμπιεσμένου ελατηρίου, την οποία πρώτος διετύπωσε εδώ και καιρό ο «εχθρός» διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Και όντως μια οικονομία απείρως φθηνότερη, με όλους τους παραγωγικούς συντελεστές –από την εργασία ως τη γη και τα ακίνητα –υποτιμημένους, δεν μπορεί παρά να προκαλέσει κάποια στιγμή το επενδυτικό ενδιαφέρον και να προσφέρει ευκαιρίες κερδών.
Πολύ περισσότερο όταν είναι διαπιστωμένο ότι η ελληνική οικονομία λειτουργεί κάτω από το 70% των παραγωγικών δυνατοτήτων της.
Ωστόσο ένας πρωθυπουργός που σέβεται τον εαυτό του και τις αγωνίες των πολιτών, ιδιαιτέρως των νέων και των ανέργων, οφείλει να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του προκειμένου να επιταχύνει την έναρξη της προσδοκώμενης αναπτυξιακής διαδικασίας.
Αυτό είναι ίσως και το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας: ότι η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός προσωπικά δεν έχουν καλή αίσθηση του χρόνου ούτε αντιλαμβάνονται πόσο επείγουσα μπορεί είναι η έναρξη της αναπτυξιακής διαδικασίας.
Αντιθέτως, μάλιστα, βραδυπορούν επικίνδυνα, θέτοντας εμπόδια, γραφειοκρατικά και άλλα, σε κάθε επενδυτική προσπάθεια και ιδέα η οποία θα μπορούσε να κινητοποιήσει πόρους και δυνάμεις ικανές να επανεκκινήσουν την ελληνική οικονομία.
Στις παρούσες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες όμως η επανεκκίνηση της οικονομίας είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Το ελατήριο συνεχίζει να συμπιέζεται, το βάρος των φόρων αφαιρεί δυνάμεις και δυνατότητες, τα capital controls στεγνώνουν τις επιχειρήσεις, το έλλειμμα πιστώσεων δημιουργεί περιβάλλον ασφυξίας και οι αντοχές των πολλών ανθρώπων εξαντλούνται.
Το συμπιεσμένο ελατήριο που επικαλείται ο κ. Τσίπρας μπορεί να σπάσει προτού καν ελευθερωθεί και αντί της προσδοκώμενης ανάπτυξης να μονιμοποιηθούν οι συνθήκες βύθισης της οικονομίας και της χώρας.
Αν ο Πρωθυπουργός και οι επιτελείς του είχαν πραγματική αίσθηση των συνθηκών στη χώρα, δεν θα έχαναν ούτε λεπτό και δεν θα εξαντλούνταν σε ανούσιες διαπραγματεύσεις με την τρόικα. Θα έκλειναν τις εκκρεμότητες της παρούσας αξιολόγησης χωρίς χρονοτριβή, θα επιτάχυναν την προετοιμασία της δεύτερης αξιολόγησης και θα έκλειναν όλα τα ανοιχτά επενδυτικά μέτωπα εν ριπή οφθαλμού.
Επιπλέον θα ευνοούσαν την ταχεία αναδιάρθρωση της οικονομίας, θα προσέφεραν όλα τα νομικά εργαλεία στις τράπεζες για τη διαχείριση των κόκκινων δανείων και θα ευνοούσαν την είσοδο ξένων επενδυτών στην ελληνική οικονομία, προετοιμάζοντας πραγματικά το έδαφος για την έξοδο στις αγορές και την επανένταξη της χώρας στο διεθνές οικονομικό σύστημα.
Επειτα από τόσες πικρές εμπειρίες ο κ. Πρωθυπουργός δεν έχει καμία δικαιολογία. Μπορεί να γοητεύεται από τα παιχνίδια εξουσίας, αλλά χωρίς προκοπή και δημιουργία όλα τελειώνουν κάποια στιγμή. Και μάλιστα με πολύ κακό τρόπο.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
