Γράφτηκαν τα πάντα για την αποποµπή του Παπαµιµίκου. Για το ευρύ κοινό να πούμε ότι «παπαμιμίκος» δεν είναι ράτσα κοτόπουλων, σαν τα «μιμίκος». Πρόκειται για τον αρχηγό της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας –γραμματέας ήταν, πρόεδρος ήταν, δεν έχει σημασία ο τίτλος. Καθόταν επί μακρόν σε θρόνο νεολαίας ενόσω οι πρώτες άσπρες τριχούλες μαρτυρούσαν ότι νεολαίος δεν ήταν.
Σήμερα, Κυριακή των Βαΐων, ολοκληρώνεται το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας χωρίς τη συμμετοχή μιμίκων και παπαμιμίκων. Με συνοπτικές διαδικασίες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης διέλυσε ένα νοσηρό σύστημα. Αν θα πρέπει από όλη αυτή την ιστορία να μας προβληματίσει κάτι, αυτό δεν αφορά τη διάλυση ενός μηχανισμού και την έξοδο ατόμων από τις δομές. Αυτό που θα πρέπει να μας προβληματίσει είναι η ανανέωση της βάσης, δηλαδή το άνοιγμα του κόμματος σε άλλους ψηφοφόρους, εν ολίγοις η αληθινή αύξηση συμμετοχής στις διαδικασίες.
Η Νέα Δημοκρατία έκανε ένα άνοιγμα, το άνοιγμα των τριών ευρώ με τα οποία μπορούσε καθένας να καθορίσει την εκλογή του προέδρου στο κόμμα. Στις ουρές στήθηκαν άτομα που δεν είχαν ποτέ σχέση με τοπικές οργανώσεις, με κομματικά γραφεία, με βουλευτές ή δημάρχους. Αυτά έχουν καταγραφεί, υπάρχουν λίστες με ονόματα ανά περιοχή. Οι λίστες αυτές φάνηκαν πολύ χρήσιμες ως τα τώρα. Εστάλησαν κατά τόπους προσκλήσεις για την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας. Επίσης, ζητήθηκε από τους ψηφίσαντες πρόεδρο κόμματος να επιλέξουν συνέδρους.
Εδώ, σε αυτό το σηµείο, τίθεται το ζήτηµα της ανανέωσης. Μαθαίνουμε ότι δεν δόθηκε δυνατότητα στα νέα πρόσωπα να είναι υποψήφιοι για το συνέδριο. Καταρτίστηκαν λίστες χωρίς πρότερη συζήτηση, χωρίς να δημοσιευτούν βιογραφικά παλαιών και νέων, χωρίς να κατατεθούν προτάσεις, χωρίς να γίνει μια κάποια ζύμωση. Σε διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων υπήρξε κατάλογος με δεκάδες ονόματα, από τον οποίο αναδείχτηκε μονοψήφιος αριθμός συνέδρων. Οι απέξω παρέμειναν απέξω χωρίς να τους δοθεί η δυνατότητα να θέσουν υποψηφιότητα. Ειδοποιήθηκαν για τη βασιλόπιτα, αλλά δεν ενημερώθηκαν για τα προσυνεδριακά.
Η αλήθεια είναι ότι η πολλή Δημοκρατία ενέχει κινδύνους. Συνέβη στη Δράση, όταν γίνονταν οι διεργασίες για ανάδειξη νέου προέδρου. Περνούσε τυχαία από εκεί ο Θόδωρος Σκυλακάκης, ευρωβουλευτής άλλου κόμματος, λέει «ας δοκιμάσω» και δοκίμασε. Είχε καλό πολιτικό γραφείο, ξεσήκωσε κοσμάκη να γίνει μέλος της Δράσης και εξελέγη πρόεδρος στα καλά καθούμενα. Δεν λέμε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης φοβάται για το καρεκλάκι του, αλλά ότι στη βάση υπάρχουν παγιωμένες καταστάσεις που δεν θα αλλάξουν αν δεν αλλάξει το κόμμα θεσμικά. Αν δεν ανοίξουν οι διαδικασίες σε χαμηλό επίπεδο.
Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί ασχολούμαστε με κάτι τόσο βαρετό όσο τα εσωκομματικά της Νέας Δημοκρατίας. Επειδή κάπου εκεί, στην ευρεία συμμετοχή στη βάση, βρίσκεται η απάντηση στη μόνιμη έκπληξη: «Μα καλά, πώς είναι δυνατόν να εκλέγεται βουλευτής το τάδε σούργελο;». Οσο οι πύλες εισόδου στις τοπικές οργανώσεις είναι μισάνοιχτες, άρα κλειστές, τα μέλη θα γερνούν ανακυκλώνοντας τις εμμονές, τα πάθη, τις παλιές ιδέες, τις παλιές μεθόδους. Κι αυτό θα οδηγεί στην εκλογή των ίδιων προσώπων ή ενός συγκεκριμένου τύπου βουλευτή. Η ανανέωση δεν θα επιτευχθεί ούτε αν παραμένει κλειδωμένη στο γραφείο του προέδρου.
Στο ερώτημα «Ποιος σοβαρός άνθρωπος θα πάει να μπλεχτεί με τη Νέα Δημοκρατία;», δεν υπάρχει απάντηση ούτε θα υπάρξει εάν δεν προηγηθούν πρωτοβουλίες για την υποδοχή νέων μελών που θα έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα παλαιά μέλη. Κακά τα ψέματα, εάν ένα κόμμα δεν μπορεί να εμφανίσει κανόνες δικαίου για τη λειτουργία του, δεν έχει εχέγγυα για μια δίκαιη διακυβέρνηση. Μικρογραφία είναι το κόμμα, μικρογραφία που δείχνει τις προθέσεις και τις απόψεις των συμμετεχόντων.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 24 Απριλίου 2016
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
