Συστήματα ιδεών, που έχουν δημιουργηθεί δικαιολογημένα από μια ιστορική συγκυρία ή έναν συσχετισμό κοινωνικών δυνάμεων, διαιωνίζονται αρκετό καιρό μετά το τέλος των συνθηκών που επέτρεψαν τη γέννηση και την ανάπτυξη και οδήγησαν στην παρακμή τους. Τότε, επειδή έχει πάψει να υπάρχει οποιαδήποτε σχέση με την πραγματικότητα, αυτές οι ιδέες παίρνουν απόλυτη μορφή, απογειώνονται, γίνονται αντικείμενο μονόπλευρης αφοσίωσης και φανατικής λατρείας από τους οπαδούς τους. Οι ιδεολογίες γίνονται ιδεοληψίες. Ετσι, από το 1832 ως το 1940 η ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ και τα κατάλοιπά της κυριαρχούν και παρασύρουν στο στράτευμα μερικές από τις πιο ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας. Οι επαγγελματίες στρατιωτικοί απολαμβάνουν μια διακεκριμένη και κυρίαρχη θέση στην κοινωνία και αναπτύσσουν την αντίστοιχη εικόνα για τον εαυτό τους.
Μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου η εικόνα αυτή καταρρακώνεται ραγδαία. Η ανοικοδόμηση της χώρας προβάλλει άλλα κοινωνικά πρότυπα: ο πολιτικός μηχανικός είναι πια ο καλύτερος γαμπρός. Η χρησιμοποίηση, σε μεγάλους αριθμούς, μαχητών πρώτης γραμμής, με τις αντίστοιχες απώλειες, διευρύνει το πεδίο επιλογής νέων αξιωματικών, μειώνει τις απαιτήσεις που υπάρχουν για τις σπουδές τους και καθιστά το επάγγελμα προσιτό στους γόνους μικροαστικών και –γιατί όχι –και αγροτικών ακόμη οικογενειών. Η φλυαρία όμως για την «ειδική συμπεριφορά» του Ελληνα και ειδικότερα του αξιωματικού σε συνθήκες μάχης («η πολεμική αρετή των Ελλήνων») συνεχίζει να απολαμβάνει μεγάλη δημοτικότητα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αρκετά χρόνια μετά την καταγέλαστη πτώση της χούντας σε σχετική δημοσκόπηση οι Ελληνες δηλώνουν, με συμπαγή πλειοψηφία, ότι πρώτος θεσμός που εμπιστεύονται είναι ο στρατός.
Παράλληλα, με αυτή την επιβίωση μιας καθ’ όλα αδικαιολόγητης αντίληψης, ισχύουν ακόμη και σήμερα πρωτοφανείς απόψεις των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων για τις σχέσεις τους με τον λαό, ο οποίος τους χρηματοδοτεί με τους φόρους του και επομένως θα μπορούσε, ανά πάσα στιγμή, να περικόψει μέσα από το Κοινοβούλιο τις στρατιωτικές δαπάνες. Το χειρότερο, βέβαια, είναι ότι ο παλιός πολυάριθμος στρατός δεν θα επιζήσει μετά τις αλλαγές που φέρνει η τεχνολογία*. Αυτές χρειάζονται ανθρώπους με τεχνολογικό και επιστημονικό επίπεδο, ορθά εκπαιδευμένους και όχι μεγάλες μάζες κληρωτών που θα υφίστανται πιθηκοειδούς έμπνευσης εκγύμναση σε ασκήσεις με τελετουργικό χαρακτήρα και με κορύφωση τις αγέρωχες παρελάσεις. Μεγάλες, λοιπόν, εκτάσεις και πολλά κτίρια στο κέντρο των πόλεων, όπου γίνεται μεγάλη σπατάλη χώρου, υποχρησιμοποιούνται ή δεν χρησιμοποιούνται καθόλου από τον στρατό.
Η ηγεσία του στρατεύματος είχε πάντα τη φιλοδοξία να ηγείται ενός χώρου περίκλειστου. Στόχος της χούντας ήταν πάντα η αυτοδιοίκηση του στρατεύματος και η εν κλειστώ αναπαραγωγή της ηγεσίας του. Εξω από το πλαίσιο αυτό, που δεν έχουν πλέον καμία γενικότερη δικαιολογία ύπαρξης, είναι εξωφρενικό αίτημα να παζαρεύει ο στρατός την απόδοση στο κοινωνικό σύνολο άχρηστων για τις λειτουργίες του ακινήτων, που έχει παραλάβει προς χρήσιν από το κράτος, δηλαδή από το κοινωνικό σύνολο.
Δεν ξέρω πώς θα κριθεί από την ιστορία η απερίγραπτη συνύπαρξη στην εξουσία των ακροδεξιών, εθνικιστών και λαϊκιστών του Παναγιώτη Καμμένου και του συνονθυλεύματος αναρχικών, παλαιοκομμουνιστών και περιθωριακών αντιεξουσιαστών του κ. Τσίπρα, που συνενώθηκαν από το όραμα της εξουσίας και της λεηλασίας του κράτους. Οπωσδήποτε όμως θα εκτιμηθεί δεόντως από τους ιστορικούς του μέλλοντος η εκχώρηση του υπουργείου Εθνικής Αμύνης σε αυτόν ακριβώς, τον κινούμενο στα όρια της λογικής, εθνικιστή. Ηταν αναμενόμενο να λειτουργεί ο υπουργός ως κορυφαίο συνδικαλιστικό όργανο των επαγγελματικών στελεχών των ενόπλων δυνάμεων. Ακόμα και σε συνθήκες εξαιρετικά επικίνδυνης κρίσης με διεθνείς προεκτάσεις, θεωρεί ότι νομιμοποιείται να παζαρεύει και να καθυστερεί τη συμμετοχή των ενόπλων δυνάμεων στην αντιμετώπιση του προσφυγικού ρεύματος και κυρίως να ζητεί ανταλλάγματα για την εκχώρηση ακινήτων, που χρόνια τώρα έχουν εγκαταλειφθεί.
Η συντεχνιακή οργάνωση του κράτους υπάρχει και σε άλλους τομείς –εφοριακός συνδικαλιστής υπουργός Οικονομικών, εύκαμπτοι δικαστικοί δεξιά και αριστερά, πειραιώτης ψηφοθήρας στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, γιατροί αρειμάνιοι στο Υγείας κ.ο.κ. –ως δείγμα της περιφρόνησης του Τσίπρα προς τη λαϊκή κυριαρχία. Είναι όμως η μόνη φορά που η ιδιάζουσα διαπλοκή πολύ παλιάς ακροδεξιάς συντεχνιακής αντίληψης και επαμφοτερίζουσας, αντιεξουσιαστικής και υπερεθνικής ιδεοληψίας για το ανθρωπιστικό μας καθήκον έδωσε τόσο οικτρά αποτελέσματα, δηλαδή πέντε μήνες καθυστέρηση για τη δημιουργία μιας στοιχειώδους υποδομής υποδοχής του ανεξέλεγκτου μεταναστευτικού ρεύματος.
* Είναι σαφές πια για όλους ότι η άμυνα μιας χώρας προϋποθέτει την ύπαρξη μικρών ευκίνητων μονάδων με μέσα που αυξάνουν τη δυνατότητα να αντιληφθείς έγκαιρα τον αντίπαλο και να τον αιφνιδιάσεις συγκεντρώνοντας απότομα εναντίον του μεγάλη δύναμη πυρός.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
