Συγκρίνοντας τα ανόμοια. Βάζουμε έναν φυλακισμένο αναρχικό δίπλα σε έναν τζιχαντιστή. Νέοι άνθρωποι με κινητήριο δύναμη το μίσος. Νέοι άνθρωποι που θέλουν να καταργήσουν τον δυτικό τρόπο ζωής, τον οποίο δεν εγκρίνουν. Με επικριτικό ύφος και διαρκή απειλή να σκοτώσουν όποιον δεν γουστάρουν. Αυτό είναι το ρήμα: «Δεν γουστάρουν». Δεν γουστάρουν που είσαι καταναλωτικός. Σε σκοτώνουν. Δεν γουστάρουν που πίνεις αλκοόλ και κάνεις σεξ. Σε σκοτώνουν. Δεν γουστάρουν που δουλεύεις σε τράπεζα, σε τηλεόραση, σε πολυεθνική. Σε σκοτώνουν. Προτού σκοτώσουν παραδίδουν ένα μαθηματάκι ηθικής σε όλους τους εξευτελισμένους, δηλαδή σε όσους έχουν διαφορετικές αντιλήψεις και διαφορετικές συνήθειες.
Υπάρχουν πολλές ενστάσεις για μια τέτοια σύγκριση, του αναρχικού με τον τζιχαντιστή. Ο ένας έχει πολιτική τοποθέτηση, ο άλλος έχει θρησκευτική τύφλωση. Καταγράφονται όμως το ίδιο ξέχειλο μίσος, ο ίδιος διδακτισμός, τα ίδια συμπλέγματα. Ας διαβάσουμε μια χαρακτηριστική παράγραφο από απειλητικό κείμενο και να απαντήσουμε στο κουίζ: Ποιος ο υπογράφων;
«Βρισκόμαστε στη διαδικασία της ποιοτικής αναβάθμισης του πολιτισμένου πολέμου, όπου η ευτυχία του ενός συνυπάρχει με το μαρτύριο του άλλου· σ’ αυτό το νέο περιβάλλον εμφανίζεται το είδος των σύγχρονων ανθρώπων, γενετικά κατάλληλων για να αποδεχτούν, σαν αυτονόητο, έναν άρρωστο τρόπο ζωής, μέσα σε έναν εκφυλισμένο κόσμο, από τον οποίο όλη η αγριότητα της φύσης έχει εξαφανισθεί από την αστική ανάπλαση και την επεκτατική διάθεση των τεχνητών συνθηκών του πολιτισμού».
Η παράγραφος είναι του Νίκου Ρωμανού, από το κείμενο με το οποίο απειλούσε να σπάσει βιτρίνες πολυκαταστημάτων, να βάλει εμπρηστικούς μηχανισμούς σε φασίστες και αφεντικά, να ανατινάξει σπίτια πολιτικών, να πετάξει μολότοφ στους μπάτσους. Επίσης εκδήλωνε την επιθυμία να σαμποτάρει την ομαλή ροή εμπορευμάτων μέσα στα Χριστούγεννα. (Χο χο χο, που θα έλεγε κι ο Αϊ-Βασίλης.) Οι πολεμιστές του Ισλαμικού Κράτους κάπως έτσι μιλούν κι αυτοί, απειλητικά. «Θα φοβάστε να περπατήσετε στους δρόμους. Θα φοβάστε να δουλέψετε. Θα φοβάστε μέσα στα ίδια τα σπίτια σας».
Οι τρομοκράτες όλων των ειδών, πολιτικοί και θρησκευτικοί, πάσχουν από σύνδρομο μεγαλείου. Θεωρούν τον εαυτό τους πολύ σπουδαίο, πολύ ξεχωριστό, πολύ έξυπνο, τόσο έξυπνο που κατάφεραν να κατακτήσουν τη μοναδική αλήθεια. Φουσκωμένοι από υπεροψία δεν αντιλαμβάνονται πόσο τραγικά αμόρφωτοι είναι. Γίνονται χολερικοί χωρίς να αναλύουν την υποτιθέμενη υπεροχή τους. Δεν κάνουν διάλογο, δεν ακούνε τους άλλους, δεν καταγράφουν αντίθετες απόψεις. Οσοι δεν είναι όμοιοι κρίνονται ως υποδεέστεροι.
Υπάρχει κάτι ακόμη κοινό μεταξύ φυλακισμένων αναρχικών και πολεμιστών του Ισλαμικού Κράτους. Εχουν ακόρεστη δίψα για προβολή. Φυσικά επικρίνουν τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, όμως δεν αντέχουν τη διακριτικότητα και τη σιωπή. Γράφουν μακροσκελή κείμενα και αναρτούν βίντεο γεμάτα ναρκισσισμό. Πρώτα το μάθημα προς τους αδαείς, για το ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος στη ζωή ετούτη, κατόπιν οι προγραμματικές δηλώσεις, τι θα κάψουν, πού θα σκοτώσουν, με ποιον τρόπο θα τιμωρήσουν τους διαφορετικούς.
Κάτι τελευταίο, κοινό στα δύο είδη βίαιων ανδρών. Είναι στην πρώτη τους νιότη και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο στην αγάπη. Η αγάπη είναι γόνιμο συναίσθημα, σε παρασύρει σε ονειροπόληση για το μέλλον, δημιουργεί αισιοδοξία. Η αγάπη οδηγεί στο συμπέρασμα «όλα θα πάνε καλά». Οι νεαροί τρομοκράτες αποστρέφονται οτιδήποτε θετικό και δημιουργικό. Θα καταστρέψουν, θα σκοτώσουν, θα αφανίσουν, θα διαλύσουν. Συντρίμμια και πτώματα. Αυτό είναι το κοινό όραμά τους για το μέλλον. Είναι τόσο ίδιοι που μπορούμε να μιλήσουμε για δίδυμα, έτοιμα για αδελφοκτονία.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
