Υπουργείο Χαμένης Γενιάς

Ηταν όλες τους εντυπωσιακές, όλες τους χαρούμενες. Την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας χαιρετούσε τον λαό του και αγκάλιαζε τον σύμμαχό του την περασμένη Κυριακή, ο σκηνοθέτης τίμησε το ψωμί του και ζούμαρε στις «όμορφες παρουσίες» κάτω από την εξέδρα. Ηταν ορισμένες κοπέλες κοντά στα 20, όλες τους καλλίπυγες, όλες τους χαρούμενες, όλες τους ανέμελες. Τόσο ανέμελες, τόσο ενθουσιασμένες, που σε έκαναν να απορείς.

Η απορία λύθηκε: Δεν ήταν Ελληνίδες, ήταν η αντιπροσωπεία του πολιτικού σχηματισμού L’Altra Europa con Tsipras, το ιταλικό κόμμα που έστειλε τη νεολαία του για κοινοβουλευτικό τουρισμό στην Αθήνα. Η χαρά τους ήταν λογική: και ταξιδάκι και εκλογική νίκη και αριστερή ικανοποίηση και όμορφος καιρός –ιδανικός για μια μεταμεσονύκτια βόλτα στο βρώμικο, αλλά hip κέντρο της Αθήνας. Και το σημαντικότερο: Σύντομα θα επέστρεφαν στην Ιταλία για να διηγηθούν τις εμπειρίες τους από το πρώην «κέντρο του κόσμου».

Το πρόβλημα δεν είναι οι κοπέλες από την Ιταλία· το αντίθετο, ίσως να είναι και η λύση. Το πρόβλημα είναι τι κάνουμε με τους συνομήλικούς τους στην Αθήνα. Αυτούς για τους οποίους σε μια σπάνια γλωσσική ολίσθηση που πέρασε σχετικά απαρατήρητη ο Αλέξης Τσίπρας είχε δηλώσει προεκλογικά: «Τη γενιά των σημερινών 20άρηδων τη χάσαμε δυστυχώς. Τη χάσαμε με τα μνημόνια».

Παρά την εξωφρενική δήλωση, εκλογικά δεν τους έχασε. Οπως και στο δημοψήφισμα, όταν σε συντριπτικό ποσοστό 85% οι νέοι ηλικίας μέχρι 24 ετών άκουσαν τον Αλέξη Τσίπρα και ψήφισαν «Οχι», έτσι και στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ (του «Ναι» τελικά…) άντλησε τη μεγαλύτερη δεξαμενή ψήφων του (36%) από την ηλικιακή ομάδα 18-24. Λειτουργώντας κάπως χειραγωγικά, οι επικοινωνιολόγοι του Αλέξη Τσίπρα κατάλαβαν το πάγωμα της νέας γενιάς και μιλώντας κάπως σαν ερωτικός σύντροφος που έχει προδώσει, αλλά ξέρει την υπεροχή του, τους είπε: «Αν οι νέοι πιστεύουν ότι τους «πούλησα», ας πάνε να ψηφίσουν κάτι άλλο». Δεν το έκαναν.

Το ερώτημα είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα. Η υποψία που πλανιέται είναι πως θα μπούμε σε μια εποχή που θα μοιάζει με τη δεκαετία του ’90, απλώς με λιγότερα λεφτά. Η πολιτική θα πάψει να είναι μόδα. Οι νέοι σιγά σιγά δεν θα σχολιάζουν στο Facebook το cult της Βουλής. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα ξεχαστεί. Ενα νέο lifestyle θα εφευρεθεί. Η συλλογική απογοήτευση θα λειτουργήσει παραλυτικά, θα βρεθούν νέες ασχολίες.

Για να είμαστε δίκαιοι, το ζήτημα φυσικά δεν είναι μόνο της (νυν) κυβέρνησης. Εδώ και χρόνια, οι πολιτικοί μιλούν για τη νεολαία με την υποκριτική γλυκύτητα ενός άκληρου θείου που βαριέται, αλλά ανέχεται τα παιδιά της αδελφής του. Τη γενιά που έχουν καταδικάσει σε μια θλιβερή εκπαιδευτική δοκιμασία, σε μια μηχανή λοβοτόμησης που μετατρέπει τα μυαλά σε μηχανές φωτοτυπίας, που κάνει το ταλέντο και την κριτική σκέψη να μοιάζουν παρέκκλιση από την κανονικότητα του μέσου όρου. Εχουν φτιάξει σχολεία που η μεγαλύτερη διάκριση είναι η είσοδος στη Βουλή των Εφήβων, εκεί που η νεανική έμπνευση πηγαίνει να πεθάνει.

Την προηγούμενη εβδομάδα, ο Αντρέ Βέγκνερ, διευθύνων σύμβουλος της Authentise, ειδικός σε παγκόσμιο επίπεδο σε ό,τι αφορά τον χώρο των 3D εκτυπωτικών λύσεων, δήλωσε: «Σε περίπου δέκα χρόνια το 10% της παγκόσμιας παραγωγής θα γίνεται με 3D εκτυπωτές. Η αξία αυτού του 10% ανέρχεται σε 7 τρισ. δολάρια. Πιστεύω ότι η Ελλάδα μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο σε αυτό το νέο τοπίο, επειδή η χώρα σας ήταν εκεί όπου δημιουργήθηκε η έννοια της εφοδιαστικής αλυσίδας. Ενα βασικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της Ελλάδας είναι ότι το υψηλού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει».

Να κάτι που θα μπορούσε να πει ο Πρωθυπουργός στη γενιά των 20άρηδων. Να ψάξουν, να ερευνήσουν, να ξεφύγουν από αυτό το σύστημα που έχει καταρρεύσει και έχουμε αρνηθεί και να το θρηνήσουμε· όχι μόνο να το ξεπεράσουμε. Τελικά, τους είπε κάτι άλλο: Αποφασίστηκε πως το υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων μετονομάζεται σε υπουργείο Παιδείας, Ερευνας και Θρησκευμάτων. Το υπουργείο Χαμένης Γενιάς θα ήταν πιο τίμιο.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015