Θα επιβεβαιωθούν για δεύτερη φορά οι κακοί οιωνοί;

Ας ξεκινήσω από τους οιωνούς που πάλι πρώτοι μίλησαν για όσους τους πιστεύουν. Την ημέρα των εκλογών (25 Ιανουαρίου 2015) είχα διερωτηθεί αν έρχεται ο Αρμαγεδδών, καθώς την επομένη της θριαμβευτικής νίκης του κ. Τσίπρα συνέβη πτώση πολεμικού αεροπλάνου μας σε ασκήσεις στην Ισπανία, με τραγικό θάνατο των δύο ελλήνων πιλότων. Ακολούθησαν το πυκνότερο αφρικανικό νέφος που εισπνεύσαμε ποτέ και βιβλική νεροποντή με πλημμύρες και καταστροφές με επίκεντρο τη γενέτειρα του νεαρού πρωθυπουργού, την Αρτα, ενώ κατέρρευσε και το περίφημο γεφύρι της Πλάκας.

Επτά μηνών διακυβέρνηση πρώτη φορά από την Αριστερά είχε κόστος 90 δισ. ευρώ, κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων με δεκάδες χιλιάδες επιπλέον ανέργους, κλείσιμο των τραπεζών και capital controls με μεγάλες ζημιές στο εισαγωγικό και εξαγωγικό εμπόριο, φυγή πολλών δισεκατομμυρίων από τις τράπεζες και απλήρωτες υποχρεώσεις από το Δημόσιο 7 δισ. ευρώ. Επίσης εισβολή 200.000 προσφύγων και μεταναστών με όσα δεινά επισώρευσε ιδίως στα ακριτικά νησιά μας.

Την επομένη των εκλογών της 20ής Σεπτεμβρίου οι οιωνοί και πάλι μίλησαν. Νέος κατακλυσμός με καταστροφές σε ζωικό και υλικό κεφάλαιο, με ιδιαίτερα και πάλι πληγείσα την Ηπειρο, απ’ όπου ο κ. Τσίπρας. Το ίδιο βράδυ δύο νεαροί από τροχαίο στο Μαρούσι, πνιγμός τριών νεαρών φοιτητών στην Πάτρα, καταστροφικοί ανεμοστρόβιλοι, δύο θάνατοι από κεραυνούς. Απομένει να δούμε ποιος θα είναι ο απολογισμός της για δεύτερη φορά διακυβέρνησης από την Αριστερά, η οποία πάντως ξεκινά με ένα τρίτο Μνημόνιο επαχθέστερο από τα προηγούμενα. Η στήλη αυτή προεκλογικά μίλησε τη γλώσσα της πραγματικότητας και του κοινού νου. Σήμερα, μετά τους οιωνούς, ας μιλήσουν οι σοφοί. «Πιάνουν πολύ τα ψέματα. Αν δεν τα πιστέψουν όλοι, θα τα πιστέψουν όμως οι πολλοί, και οι λίγοι που δεν θα τα πιστέψουν δεν μπορούν να πείσουν τους άλλους» (Ιων Δραγούμης). «Στα άτομα η παράνοια είναι σπάνια, αλλά στις ομάδες, στα έθνη και στα κόμματα είναι ο κανόνας» (Νίτσε). «Οι μάζες ουδέποτε εδίψασαν για την αλήθεια. Αποστρέφονται τα πασιφανή γεγονότα, που τους δυσαρεστούν, και προτιμούν να θεοποιούν την πλάνη, αν αυτή τούς γοητεύει. Εκείνος που γνωρίζει να προκαλεί αυταπάτες γίνεται εύκολα ο κύριός τους και εκείνος που προσπαθεί να τους λυτρώσει από τις αυταπάτες είναι πάντα το θύμα τους» (Ευάγγελος Λεμπέσης). «Τα κόμματα ανταγωνίζονται άλληλα χωρίς αρχές. Συντάσσουν τα μεταβαλλόμενα προγράμματά τους ανάλογα με τις πιθανότητες που έχουν να αγρεύουν ψήφους» (Μαξ Βέμπερ).

«Και οι ιδεολογίες;» θα διερωτηθείτε. «Οι ιδεολογίες χρησιμεύουν για να καταλάβεις την εξουσία, όχι για να την ασκήσεις»(Μισέλ Ροκάρ). Ενας «επιτυχημένος» πολιτικός, ο Χίτλερ, διακήρυττε: «Αν θέλεις να κερδίσεις τη συμπάθεια της μάζας, πρέπει να της λες τα πιο ηλίθια και ωμά ψέματα». Αλλωστε «ένα ψέμα επαναλαμβανόμενο γίνεται αλήθεια» (Λένιν). Τότε «γιατί να λέει κανείς την αλήθεια, όταν τον συμφέρει το ψέμα;» (Π. Βιτγκενστάιν).

Και μια σοφή συμβουλή του Μαρξ: «Οι ευγενέστερες ιδέες είναι καταδικασμένες αν δεν υποστηρίζονται από υλικά συμφέροντα (…). Ο ηλεκτρικός λαμπτήρας του Εντισον φώτισε τον κόσμο επειδή ήταν κερδοφόρος για τις βιομηχανίες (και για τον εφευρέτη του)».