Οι πολιτικοί κυλιούνται συχνά στη λάσπη. Ο Σταύρος Δήμας σε τούτο υπερτερεί. Κυλίστηκε περισσότερο απ’ όλους επειδή κυλίστηκε σε λάσπη αληθινή. Τον Αύγουστο του 1969 ο νεαρός Σταύρος, που έκανε μεταπτυχιακό στα νομικά στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, αποφάσισε με την παρέα του να πάει στο Φεστιβάλ Γούντστοκ.
Θα περίμενε κανείς ότι από εκείνη την εποχή τού έμειναν τα βινύλια της Τζάνις Τζόπλιν. Φευ, ο υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποθηκεύει πλέον τη μουσική του ηλεκτρονικά και τούτο γίνεται ζήτημα διαφωνίας με τη σύζυγό του, Μαίρη Μακρή, η οποία επιμένει ότι ένας μουσικός δίσκος είναι ολόκληρη αισθητική πρόταση, μαζί με το εξώφυλλο. Είναι λογικό να επιμένει εκείνη, αφού ως συγγραφέας παιδικών βιβλίων δίνει σημασία στο αντικείμενο τέχνης. Τα δύο εικονογραφημένα μυθιστορήματά της έχουν τίτλους «Το ουράνιο τόξο και το μυστικό της Τζοκόντα» και «Ο κόκκινος πίθηκος».
Πάμε πίσω στο Γούντστοκ για να εξηγήσουμε ότι ο Σταύρος Δήμας δεν ήταν χίπις. Βρήκε δουλειά στη φίρμα Sullivan & Cromwell, κατόπιν στην Παγκόσμια Τράπεζα και κάπως έτσι πέρασαν τα χρόνια της δικτατορίας. Εκείνη την εποχή ξεκίνησε μια πολύ ιδιαίτερη συλλογή βιβλίων. Μαζεύει πρώτες εκδόσεις και μελέτες που αφορούν τον Λευκάδιο Χερν (1850-1904) με πολλές πιθανότητες σήμερα να διαθέτει τη μεγαλύτερη ιδιωτική συλλογή για τον ιδιαίτερο λογοτέχνη που γεννήθηκε στη Λευκάδα, έζησε στην Ιρλανδία και τις Ηνωμένες Πολιτείες ώσπου να επιλέξει για πατρίδα του την Ιαπωνία.
Αναμφίβολα ο Σταύρος Δήμας ταυτίζεται με τον κοσμοπολιτισμό του Λευκαδίου Χερν. Δεν είναι μόνο οι μετακινήσεις και τα βιώματα από τον κόσμο αλλά η σφαιρική αντίληψη για τις ισορροπίες στον πλανήτη. Με άνεση συζητεί για τη διακυβέρνηση του Πιερ Τριντό στον Καναδά στα 70s, για τον Διαφωτισμό, για τα ζώα που απειλούνται με αφανισμό, για άγνωστα περιστατικά της ελληνικής επανάστασης, για τα μεταλλαγμένα προϊόντα.
Σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται για έναν παραδοσιακό καραδεξιό. Ο ίδιος θεωρεί εαυτόν κεντρώο «από άποψη θέσεων, συμπεριφοράς και ζωής». Ζει λιτά, σε διαμέρισμα 103 τ.μ. με θέα στο Πεδίον του Αρεως, αλλά έχει διαρκή αναφορά στην εξοχική κατοικία στην Κορινθία, τον νομό όπου εξελέγη βουλευτής σε δέκα εκλογικές αναμετρήσεις. Διετέλεσε υπουργός σε παραγωγικά υπουργεία (Εμπορίου, Γεωργίας, Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας), υπηρέτησε το κόμμα από διάφορα πόστα και υπήρξε εξαιρετικός ως Επίτροπος στην Κομισιόν, ειδικά όταν ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του περιβάλλοντος.
Στην παρούσα συγκυρία το πρόσωπο έχει μικρότερη σημασία από τη συνθήκη. Ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αλέξη Τσίπρα έκανε την εξής δήλωση: «Τον εκτιμώ και εγώ. Οπως έχουμε πει, όμως, δεν είναι θέμα προσώπου. Δεν υπάρχει περίπτωση να ψηφίσουμε εμείς». Εν τούτοις στην πολιτική δεν υπάρχει κανένα σταθερό «δεν υπάρχει περίπτωση». Ισα ίσα που θα συνέφερε την αξιωματική αντιπολίτευση η λύση ενός ζητήματος που θα βρει μπροστά της. Ενας νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας προσφέρει σταθερότητα αλλά δεν δίνει διέξοδο στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές.
Για να είμαστε πιο σαφείς. Ακόμη και η περίπτωση συναίνεσης στο εσωτερικό θέμα δεν αναιρεί την εξωτερική δυσπιστία απέναντι στην κυβέρνηση. Τούτο δεν είναι εύρημα των δημοσκοπήσεων αλλά τεκμήριο πραγματικής ανάγκης για ανανέωση της λαϊκής εντολής. Ο Αντώνης Σαμαράς δεσμεύεται σε πολιτικές που αδυνατεί να εφαρμόσει. Θα πρέπει αργά ή γρήγορα να ανατρέξει στις κάλπες. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του δεν έχει τη βεβαιότητα ότι θα βρει με ευκολία έναν δικό του υποψήφιο πρόεδρο, η εκλογή του οποίου θα καθυστερήσει την αληθινή διακυβέρνηση. Ισως λοιπόν να συμφέρει το σενάριο «πρώτα Πρόεδρος, κατόπιν εθνικές εκλογές».
Για τον Σταύρο Δήμα υπάρχει μια βεβαιότητα. Υπάρχει μία ψήφος απολύτως σίγουρη: αυτή του γιου του, ο οποίος εξελέγη βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία στον Νομό Κορινθίας. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, η υποψηφιότητά του είναι από μόνη της μια νίκη της αξιοπρέπειας και της σοβαρότητας.
*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
