Εχουμε ένα μοναδικό προσόν στον τόπο αυτό: να δημιουργούμε θέματα και να συγκρουόμαστε για ζητήματα ανύπαρκτα στην ουσία τους και λυμένα εδώ και δεκαετίες σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο.

Το νέο θέμα αντιπαράθεσης -μετά τις μετεγγραφές, τους αιώνιους φοιτητές, και το άσυλο – είναι η φύλαξη ή όχι των πανεπιστημιακών κτιρίων!

Οι πρυτάνεις θέλουν να προστατεύσουν την περιουσία του δημοσίου αφού κάθε χρόνο διάφοροι «μπουκαδόροι» , αναρχοαυτόνομοι καταλαμβάνουν κτίρια, κλέβουν ηλεκτρονικούς υπολογιστές και πανάκριβα μηχανήματα από εργαστήρια ή χρησιμοποιούν πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις ως ορμητήρια για παράνομες δραστηριότητες (από κατασκευή μολότοφ έως διακίνηση ναρκωτικών) χτίζοντας στο γραφείο του όποιον καθηγητής διαφωνήσει…

Από την άλλη πλευρά μία αριστερή μειοψηφία διακηρύσσει ότι τα πανεπιστήμια ανήκουν στο λαό και κανείς δεν μπορεί να εμποδίζει την πρόσβαση του πολίτη σε αυτά υποστηρίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο καλλιεργούνται ανισότητες και γίνεται προσπάθεια περιχαράκωσης του πανεπιστημίου από την υπόλοιπη κοινωνία – χτες μάλιστα τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για να αποδείξουν του λόγου το αληθές εισέβαλαν στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας ανοίγοντας το δρόμο για την κατάληψη του κτιρίου από ομάδα φοιτητών!

Τέλειωσα τις σπουδές πριν από 30 χρόνια -στην Αγγλία .Προφανώς το πανεπιστήμιο είχε την δική του αστυνομία , προφανώς για να μπεις στους χώρους του έπρεπε να δείξεις την φοιτητική σου ταυτότητα, και προφανώς είχε του κανόνες του -δεν μπορούσες να γράψεις στους τοίχους ή να καταλάβεις χωρίς άδεια κάποιο κτίριο. Προφανώς ο φοιτητής ήταν υποχρεωμένος να παρακολουθεί τις διαλέξεις , προϋπόθεση για να φοιτήσει στον επόμενο χρόνο ήταν να περάσει όλα τα μαθήματα του προηγούμενου και εάν στο τελευταίο έτος «κοβόταν» και δεν κατάφερνε να περάσει τον Σεπτέμβριο, τότε δεν έπαιρνε ποτέ πτυχίο!

Ούτε αιώνιοι φοιτητές, ούτε φοιτητές λόγω αναβολής σπουδών, ούτε φυσικά εκδηλώσεις υπέρ της τρομοκρατίας με τηλεφωνική παρέμβαση Μαζιώτη και μήνυμα συμπαράστασης από τη Ρούπα!

Κάποιοι θα αντιτείνουν ότι η Ελλάδα δεν είναι Αγγλία. Εδώ είχαμε τέσσερις αιώνες τουρκοκρατία, η χώρα είναι ανεξάρτητο κράτος λιγότερο από 200 χρόνια, πέρασε εμφυλίους, ταλαιπωρήθηκε από χούντες ,τα πολιτικά πάθη βράζουν ακόμη.

Έτσι είναι τα πράγματα- και είναι ένας λόγος παραπάνω για να σοβαρευτούμε. Γιατί χρειαζόμαστε πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια για να μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας και να ανταγωνιστούμε τους Άγγλους ,και τους άλλους Ευρωπαίους , να προκόψουν τα παιδιά μας και να βρουν δουλειά σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

Το πανεπιστήμιο -μπάχαλο , το πανεπιστήμιο πεδίο επαναστατικής δράσης και μόνιμων καταλήψεων το μόνο που πετυχαίνει είναι να αποθαρρύνει τους καλούς φοιτητές και να στέλνει ολοένα και περισσότερα νέα παιδιά στο εξωτερικό : η Ελλάδα εξακολουθεί εν μέσω κρίσης να είναι μία από τις πρώτες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τους περισσότερους φοιτητές σε ξένες χώρες – γύρω στους 22.000 το 2013 με ετήσια συνολική δαπάνη που προσεγγίζει τα 300 εκατομμύρια ευρώ!

Αλλά είπαμε: τρωγόμαστε για τα ανούσια και αδυνατούμε να δούμε την ουσία. Ταξιδεύουμε με τον αραμπά όταν οι άλλοι πάνε με το αεριωθούμενο…​