Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 η Pepsi λάνσαρε μια επιθετική εκστρατεία μάρκετινγκ. Πραγματοποίησε χιλιάδες τυφλά τεστ γεύσης από τα οποία προέκυπτε ότι το προϊόν της άρεσε περισσότερο στον κόσμο απ’ ό,τι το κυρίαρχο αναψυκτικό της αγοράς, η Coca-Cola. Η εκστρατεία της συνέπεσε με μείωση των πωλήσεων της κόκκινης φίρμας σπέρνοντας έτσι την αμφιβολία στο μάνατζμεντ της εταιρείας: «Μήπως το προϊόν μας έχει κουράσει;». Η ανασφάλεια έφερε το σφάλμα: το 1985 η Coca-Cola παρασύρθηκε από τη στρατηγική του αντιπάλου της και έριξε στην αγορά ένα καινούργιο αναψυκτικό, τη «new Coke». Μέσα σε λίγες ώρες και αφού τα τηλέφωνά της πήραν φωτιά από τους διαμαρτυρόμενους καταναλωτές, πολλοί από τους οποίους στράφηκαν στην Pepsi, η Coca-Cola αναγκάστηκε να επιστρέψει άρον-άρον στο παραδοσιακό της προϊόν, την «Coke Classic», κάποιο μερίδιο της αγοράς όμως είχε κάνει ήδη φτερά…
Δυόμισι χρόνια θα κλείσει σε λίγο η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και δείχνει να είναι αντιμέτωπη με το σύνδρομο της Coca-Cola: αμφιβάλλει για την πειστικότητα της πρότασής της και κινείται σπασμωδικά κάνοντας λάθη.
Μετά τον ανασχηματισμό που τιμώρησε τους μεταρρυθμιστές υπουργούς και πριμοδότησε τους λαϊκιστές των τηλεπαραθύρων ήρθαν οι απίθανες γκάφες του ΕΝΦΙΑ –ένας προσωρινός φόρος μετατράπηκε σε μόνιμο, ενώ χιλιάδες ακίνητα μικρής αξίας αντιμετωπίστηκαν σαν βίλες στη Φιλοθέη. Η κατακραυγή έφερε διορθώσεις, αλλά η πικρή γεύση ενός άδικου φορολογικού συστήματος παραμένει στο στόμα κάθε πολίτη.
Η γκρίνια έφερε την κυβέρνηση στα πρόθυρα νευρικής κρίσης: σκληρές ανακοινώσεις από το Μαξίμου για ένα σατιρικό σκίτσο(!), φήμες για μπλόκο στη μετάδοση από τη ΝΕΡΙΤ κεντρικής εκδήλωσης του κ. Τσίπρα στη ΔΕΘ, απειλητικά υπονοούμενα κατά του Γκίκα Χαρδούβελη διά στόματος κοινοβουλευτικού εκπροσώπου…
Δεν είναι βέβαιο τι φταίει πιο πολύ για τις σοβαρές αρρυθμίες στην κυβέρνηση: η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις, η αγωνία των κυβερνητικών βουλευτών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, η κόπωση του Πρωθυπουργού έπειτα από χιλιάδες ξενύχτια σκληρής δουλειάς;
Ωστόσο, ένα είναι σίγουρο: έπειτα από μια τετραετία φορολογικής καταιγίδας και πρωτοφανούς λιτότητας o ΣΥΡΙΖΑ που θα ‘πρεπε να είχε 40% στις δημοσκοπήσεις δεν κατάφερε να πείσει ακόμη ότι αποτελεί εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας. Στις ευρωεκλογές πήρε λιγότερες ψήφους από τον Ιούνιο του 2012, συνεχίζει να ρίχνει γέφυρες συνεργασίας στους αφερέγγυους «ψεκασμένους», ενώ αδιαφορώντας για το τι μέλλει γενέσθαι στην οικονομία δίνει τα ρέστα του με υποσχέσεις παροχών-μαμούθ από λεφτά που δεν υπάρχουν.
Την ίδια στιγμή η χώρα πλησιάζει την άκρη του τούνελ: ο Μάριο Ντράγκι αυξάνει τη ρευστότητα στην Ευρώπη, το ρεκόρ του τουρισμού φέρνει 2 δισ. ευρώ περισσότερα έσοδα από πέρυσι, τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού αυξάνονται, οι ξένοι οίκοι αναβαθμίζουν την Ελλάδα και η ελπίδα ότι τα χειρότερα πέρασαν φαίνεται από τις πρώτες φοροελαφρύνσεις Σαμαρά στη ΔΕΘ.
Ο κόσμος, όμως, καταλαβαίνει πώς φτάσαμε στη χρεοκοπία. Αν η κυβέρνηση επιμείνει στη σοβαρότητα και αντισταθεί στον άκρατο λαϊκισμό, η πρωτιά ΣΥΡΙΖΑ θα εξατμισθεί σαν το ανθρακικό της Coca-Cola…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
